Taehyung yanında kalmamı isteyince haliyle gerilmiştim.
Diğerlerinin odadan çıkmasını beklerken Yoongi kolumdan tutup bir kaç adım geri çekip kendine doğru döndürdü. Kulağına eğilip fısıldadı.
"Yalan söylemek zorunda değilsin. Ona gerçekleri söyle."
Belirsizlikle ona baktım. Yüzü garip şekilde tedirgindi. Ne yapmam gerekiyordu? Bir yalana bağlı yaşayamazdım. Bu fazla ağır olurdu. Hemde alışkın bile değildim.
"Demek daha önce sevgiliydik."
Tam ona karşı çıkacakken konuştu."Jennie, üzgünüm ama bunu ayrılıyormuşuz gibi düşün. Sana karşı şu an hiçbir şey hissetmiyorum. Bu senide beni yıpratır. Lütfen bana çok kızma."
Konuşmasını merakla ve kesmeden dinledim. Eğer gerçekten daha önce sevgili olsaydık bu mantıklı bir konuşma olabilirdi.
"Biz sevgili değiliz." Diyiverdim sessizde. Şaşkınla baktı. "Değil miyiz?" "Değiliz." Yanındaki telefonuna uzanışını izledim. Bir şey arar gibi bir hali vardı. Bir kaç saniye sonra ekranı bana çevirdi. -medya-
"Bu fotoğraflarda tıpkı çift gibiyiz." Dedi. "Beraber büyüdük ve her daim yan yanayız. Dışarıdan görenler bizi daha önce çift sanabilirdi. Ama değiliz. Hoseok sadece şaka yapmaya çalıştı." Dedim.
"Aah anladım o zaman sen benim kızkardeşimsin." Kız kardeş mi? Şu iki kelime benim peşimi neden bir türlü bırakmıyordu?!
"Hayır hayır! Kesinlikle kız kardeşin falan değilim. Bizim aramızda daha özel bir bağ vardı." Özel bağ mı? Ne saçmaladığımı bilmiyorum ama kız kardeşi gibi görmesini de istemiyordum.
"Eminim daha önce senden hoşlanmışımdır, çok şirinsin, tam benim tipim!" Diye sırıttı. Eski Taehyung'un en sevdiğim gülüşüydü bu.
Alayla gülümsedim. Şirin kızlarla değil, olgun gözükenlerle takılırdı. Aklıma Nayeon geldi.
"Aslında bakarsan kızlarla pek takılmazdın. Benimle daha çok zaman geçirirdin." Dedim. Yalan çorap söküğü gibi gelir derlerdi. İlk cümle tamamen yalandı.
Nayeon'dan önce her gün farklı kızlarla takılırdı. Na Yeon onu nasıl aldatmış hala anlamıyorum.
"Jennie, uykum geldi." Dedi gözlerini ovuşturarak. Bir an Hoseok'un dedikleri gerçek olsun istedim. Yanına çağırsın ve beraber uyuyalım.
"O zaman gideyim ben. Sırtındaki yarana evde pansuman yapabilirmişiz. Yarın taburcu oluyorsun. Bu gece burada kalacağım. İyi geceler." Derken çoktan gözlerini kapatmıştı bile.
Ses çıkarmamaya özen göstererek kapıyı açtım. Odadan çıktığımda Yoongi ve Hoseok koridordaki sandalyelerde oturuyorlardı.
Hoseok ayağa kalktı. "Nasıl? Plan işe yaradı mı? Artık sevgili misin?"
Olumsuz anlamda kafamı salladım. "Ayrılmak istedi beni hatırlamadığını söyledi. Bende zaten sevgili olmadığımızı senin şaka yaptığını söyledim." Yavaşça alnıma parmağıyla vurdu.Yoongi'ye baktığımda ise bana güven verici bir şekilde gülümsedi. Hoseok istediği olmayınca hemen sinirlenir ama belli etmediğini sanardı.
"Nayeon ve arkadaşlarını her yerden engellediğinize eminsiniz değil mi?" Diye sordum birden aklıma gelince.
"Hallettim ben." Dedi Yoongi. Hoseok bize doğru geldi. "Eve gitmiyor muyuz?"
Kafamı sağa sola salladım. "Ben burada kalacağım.
Hoseok yanımdan geçip giderken bana söyleniyordu. "Salak kız." Ona dil çıkarıp Yoongi'ye baktım. "Sen?"
"bende." Diye karşılık verdi. Hastanede kaldığımız için verilen minik battaniyeyi kucağında tutuyordu. Eliyle yanına çağırdı. "Gel bakalım."
Seke seke yanına gittim. Oturur oturmaz üzerimize onu örttü. Kafamı omzuna yasladıktan sonra son bir haftadır ne kadar yorulduğumu hissettim. Taehyung artık uyandığı için rahatça uyuyabilirdim.
Aslında yazdığım bölüm bambaşkaydı ama silindi 😢. Olsun buda oldu gibi.
❌medya bana ait değildir. WHI den alıntıdır. Ama benimkilerin gelmesi de çok yakın gibi sakslslaş
Diğer bölümler için beklemede kalın. Vote ve yorumu unutmayın!!❤️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Remember | Kim Taehyung-Jennie Kim
FanfictionBir kazayla tüm hayatı alt üst olup hafızasını kaybeden Kim Taehyung. Geçmişten ona kalan 3 kişilik bir aile. Jennie Kim, Min Yoongi ve Jung Hoseok. Peki şimdi ne olacak? Her şeyi tekrar hatırlamaya mı çalışacak yoksa yaşadığı anın tadını mı çıkar...