Elimi karnıma koydum ve adel'e döndüm ve ''Adel kalk'' dedim adel ise ''Sabah'' dedi ve arkasını döndü bende yüksek sesle ''TAMAM BEBEĞİM SEN SABAH DÜNYA'YA GEL BABA ÖYLE İSTİYOR'' dedim adel hemen bana doğru döndü ve ''NE !!! TAMAM TAMAM'' dedi ve yataktan kalkıp hemen yanıma geldi ve ''Neydi ? Buldum. Derin derin nefesler al derin derin'' dedi ve beni yataktan kaldırmaya çalışıyordu. Her yaptığım hareket bana büyük bir acı olarak geri dönüyordu. Adel ''Geliyorum'' dedi ve odadan çıktı bende ne kadar acısada kalkmaya çalıştım ama olmadı. Adel bebeğimiz için hazırladığımız doğum çantasını getirmişti ve beni'de ayağa kaldırmıştı. Adel'e döndüm ve ''Kocamı üstsüz hastaneye götürmek istemiyorum'' dedim sitemle bana döndü ve ''Siz kızlar nasıl bir kişiliksiniz ya. Doğum yapacaksın hala benim badi'siz olduğuma sitem ediyorsun'' dedi ona döndüm ve ''Üstünü giyin adel !'' dedim adel hemen üstüne badi geçirdi ve arabya bindik. Tabikide bu arada annemgile haber vermişlerdi. Annem ve aylin'de bizim arabada gelicekti. Annemgil binince annem hemen elimi tutup ''En yakın hastaneye adel'' dedi adel'e baktım ve ''Hayır adel senin doğduğun hastaneye'' dedim annem bana baktı ve ''Kızım orası uzak bak'' dedi. Lafını kestim ve ''Bebeğimin babası'nın doğduğu hastanede doğmasını istiyorum'' dedim ve adel'in doğduğu hastanye sürmeye başladık. Annemin elini koparırcasına sıkıyordum ve çığlık atıyordum. Bir yandan da aylinin elini tutuyordum. Bu nasıl bir acıydı sanki ölümle kalım arasındaydım. Ben bağırdıkça annem ''Derin derin nefesler al'' diyor adel ise daha da çok gaza basıyordu. Babam ve baran da diğer araba ile gelicekti. Saniyeler.dakikalar ve hatta saliseler geçtikçe canım daha da çok yanıyordu ve her an ölüm çizgisinden bir adım atıp ebediyete gitcekmişim gibi geliyor. Canım daha da çok yanmaya başlamaştı. Sanki bana çin işkencesi uyguluyorlardı. Doğumun bu kadar zor olacağını sanmıyordum ama öyleymiş. Ani fren sesi ile durduk. Adel beni kucağına aldı aylin de arkadan doğum çantası ile geliyordu. Hemşireler hemen yanıma gelip beni ameliyathane'ye götürdüler. Üzerime mavi bir şey geçirdiler ve bana ha bire ''Derin derin nefesler almazsan senin için zor olur'' dediler. Kafa salladım ve sedye'nin yanında ki demire tutunup bağırmaya ve ıkınmaya başladım.
Allah'ım Sana Geliyorum ...
Adel'in Ağzından
Kafamı ellerimin arasına aldım ve ameliyathane'nin önünde cirt atmaya başladım. Merida'nın çığlıklarını duydukça deli oluyordum. Artık çıksın. Onun çığlıklarını duymak istemiyorum. Allahım lütfen ne meleğime ne de bebeğime bir şey olmasın. Offff offff merida kaç dakikadır hatta 10 dakika oldu ama çıkmadı. Gözümden bir damla yaş geldi ve omzumda bir el hissettim ve arkama döndüm barandı. İki omuzumdan tuttu ve ''Sakin ol onlara bir şey olmayacak '' dedi sinirle ona baktım ve ''O zaman neden kaç dakikadır çıkmadı'' dedim ve duvara doğru yürüdüm ve yaslandım. Baran arkamdan geldi ve ''Sen böyle düşünürsen merida'da böyle düşünür'' dedi ona baktım ve
''MERİDA'DA BENİM DÜŞÜNDÜĞÜM ŞEYİ DÜŞÜNSEYDİ ŞİMDİYE KADAR ÇIKMIŞTI''
dedim bana baktı ve ''Böyle devam edersen onlarada zarar verirsin'' dedi ve yanımdan gitti ...
Merida'nın Ağzından
Dayanamıyorum artık çok yoruldum. Dayanamıyorum.... Bu doğum denen şey çok zor ve benim bünyem bunu kaldıramıyacak kadar güçsüz durumda. Adel'i yanımda istiyorum ve ''ADEL'' diye bağırdım. Adel bunu duymuş olacak ki birden hemşireler ''Olmaz'' diyip kapıyı kapattılar. Lanet olsun ! Doğuran siz değilsiniz !. Tekrar diyorum artık gücüm kalmadı ve gözlerimi kapatıyorum .....
Adel'in Ağzından
İçeriden bebek sesin'in gelmesi ile direkmen ayğa kalktım ve içeri dalmak istedim ama tekrardan izin vermediler. Aradan bir beş dakika geçti ve hemşire mavi battaniye ile minicik bir bebeği çıkarttı ama merida yoktu. İçeri daldım ve meleğim gözlerini kapatmış,benzi solmuş yani ölü gibiydi. Hemen yanına gittim ve ''Merida'' dedim ses çıkmadı ''Merida'' dedim ses çıkmadı elimi kalbine koydum ve kalbi ha atıyor ha atmıyordu. Hemen elini tuttum ve ''Merida Uyan Bizi Bırakamazsın !!'' dedim ve içeri giren hemşireyi kolundan tutup ''Eğer karıma bir şey olursa ölümlerden ölüm beğenin'' dedim ve dışarı çıktım. Ağlamaya başladım. Baran,annem,babm,aylin hepsi yanıma geldi bana ''Ne oldu ?'' diyorlardı bende onlara baktım ve ''Merida uyanmıyor'' dedim annem hemen ağlmaya başladı baran'ın da gözünden bir kaç damala yaş süzüldü babamında aylinin'de. Aradan 5 dakika geçmişti ve hemşireler dışarı çıkmıyordu. Yapamam bebeğimizi tek başımıza büyütemem ben.
