TUMBLR HİKAYELERİ 2

Wattpad | marstakibonibon

Bi çocuk vardı. 10'uncu sınıfta görmüştüm onu. Daha doğrusu duymuştum. Evet, ben onu sesinden sevmiştim. Bizim okulun karşısındaki Anadolu lisesinde okuyordu. 4 kişilik bi arkadaş grupları vardı sürekli beraber takılan. O onların en sessiziydi. En soğuğu en az konuşanı. Size yemin ederim gördüğüm an anladım bişeyler olacağını, kopamıyacağımı. Öyle de oldu. Sessiz sessiz izledim onu, gizli gizli takip ettim. Aynı otobüste hemen arkasında durdum, fotoğraflarını çektim, ona veremeyeceğimi bile bile mektuplar yazdım. Ama onun bunların hiç birinden haberi olmadı. Bilmiyorum belkide korktum, olmayacağından beni sevmeyeceğinden. Güven problemi yaşıyordum zaten hep. Ama ben yinede sevdim onu olmayacağını bile bile sevdim. Çünkü onu sevmek öyle güzel bişeydiki inanamazdınız. Her sabah sırf onunla aynı otobüse bine bilmek için neler neler yaptım. Okuldan bir durak önce inerdi, bende indim. Tekel bayiye girer sigara alırdı. Tekelin köşesinde çıkmasını beklerdim. Sigaradan nefret etmeme rağmen bir insanda ne kadar güzel duracağını gördüm. O kadar delirmiştim ki sırf o koyu fenerbahçeli diye fenerli olmuştum, fake hesaplar açıp sabaha kadar fotoğraflarına anlatmıştım sevdiğimi. Ama ona birkez bile söyleyememiştim onu sevdiğimi. Bizden önce öğlen arasına çıkıyorlar diye sınıftan bir kızla tartışıp zorla cam kenarına oturmuştum o yemeğe çıkarken dersten izleyebileyim diye. Onu, çok sevdiği sigarasından kıskanırdım hep. Kahvesinden, fenerinden hiç çıkarmadığı kulaklığından kıskanırdım. Yüzündeki benleri sevmiyormuş, kuzenim duymuş.Oysa ben o benlerin rasgele yüzüne konulduğuna inanmamıştım hiç. Kuzenim derdi hep git konuş kızım, hata ben yapayım aranızı. Kaç gece daha ağlayacaksın şu çocuk yüzünden, daha ne kadar paralayacaksın kendini. Ama ben yine yapmadım/yapamadım. Ama insan iş işten geçtikten sonra anlıyor herşeyin kıymetini. Şimdi benden şehirlerce uzakta. Aramızda şehirler var ama ben her sabah sanki onunla yine aynı kaldırımda yürüyormuşuzda ben onu bir iki adım gerisinden takip ediyormuşum gibi yürüyorum. Aynı saatte aynı otobüse biniyorum onun olmayacağını bile bile. Üniversite okuyor o şimdi. Zaten onu en son mezuniyet töreninde görmüştüm. Okullarının bizim okula bakan köşesinde üzerindeki takım elbisesiyle sigarasını içerken. İlk kez o gün bakmıştı gözlerime kahveleri. İlk kez hemen çekmemişti gözlerini. İlk kez gülümsemişti bana. İlkler hiç bu kadar güzel gelmemişti gözüme.Seviyorsanız söyleyin arkadaşlar korkmayın benim gibi. Siz daha ne olduğunu anlamadan şehirler giriyor aranıza. Siz daha ne olduğunu anlamadan yaşarken ölüyorsunuz.