MAFYANIN VARİSİ

47.BÖLÜM

Sabırlı ve iyi okumalar:)....

-Anka

......

Elimde ki silahıma uzunca göz gezdirip oturduğum yerden ayağa kalktım ve silahı belime koyarak derin bir nefes alıp verdim.  İki kişiden bahsetti yani lanet o ki iki kişi onun elinde olabilir.  Aklıma abimle Dilan abla gelmişti. Hızlı olmamız lazımdı daha fazla geç olmadan.

Pekii, şimdi oyun sırası bizdeydi. Sadece o herif dua etsin ki kimsenin başına bir şey gelmemiş olsun. Eğer ki ailemden tek bir kişinin başına bir şey gelirde  kötü şeyler olursa işte o zaman bitti o adam. 

"Ege sen Mehmet abiden öğrenebildiğin kadar mekân ismi öğren.  Babam olcak o herif nerede olabilir, kiminle iş birliği yapmış olabilir her şeyi öğren."

Ege ayağa kalkıp omzuma vurup"Tamamdır o iş." Diyip telefonunu eline alıp yanımızdan uzaklaştı.

Emreye döndüm.

" Efeyle sen, yanına alabileceğiniz kadar en sağlam adamları alın ve daha sonra Efeyle ayrılın. Biriniz evimizi daha doğrusu eski evimizi, diğerinizse abimin şirketine  baksın."

Dediğimde Emre "Tamamdır kardeşim. " diyip ayaklanırken suratıma bakan Efeye "Hadi Efe. Hadi." sinirli hali hızlı nefes alışverişinden belli olurken ayağa kalktı.  Dolu olan gözleri anlında çıkan damarları onu değişik biriymiş gibi göstermişti.

"Hiçbir yere gitmiyorum. Burda kalıp kızları koruyucam. Birine daha zarar gelmesini engellicem. Öyle konuşarak ya da emir vererek olmuyor bu işler Ulaş Kara" Dediğinde gözlerimi kıstım. Ellerimi yumruk yapıp sakinleşmeye çalışarak dikkatli konuşmam gerektiğini düşündüm.  Hepimiz kötüydük birine zarar gelmesini hiçkimse istemiyordu.
Değişik bakışlarını anlamaya çalışıyordum ama öyle bir bakıyordu ki onu anlayamıyordum bile.  Emreye döndüm.

"Sen git kardeşim hadi."dediğim de Emre Efeye son bir kez bakıp gitti.

"Az kaldı.  Biraz daha dayanmamız lazım Efe anlıyormusun beni. Az daha dayanamazmısın ha? Bunu ailemiz için yapamazmısın? Sana söz veriyorum kimseye zarar gelmeden her şey bitecek kardeşim.  Lütfen."
Dedikten sonra elimi omzuna koyum.

Dolu olan gözlerinden akan yaşı sert bir şekilde silip omzunda duran elimi sert bir şekilde tutup itti

"Ne sikimden bahsediyorsun sen ha!? Geçen seneler de kaybettiğim kardeşim daha sonra intihara kalkışıcak olan Melisa... kaçırılma, taciz, tecavüz, darp, daha bir sürü şey. Hâlâ söz mü veriyorsun lan sen.  Ne zaman başımızdan ayrılcak bu musibet ha? Sikeyim Mafyalığı! Ben 18 yaşında. Ben 18 yaşındayım Ulaş Kara. Ben normal şartlarda okula gitmesi gereken bir gencim. Senin kölen gibi yaşamaktan bıktım. Sen  hâlâ utanmadan bizi bu hayata sokup bir de dimdik ayakta duruyorsun. Söylesene bana sen ne yarrağımdan bahsediyorsun Kara?"

Dediğinde bir şey demedim.  Diyemedim. Haklıydı. Onlara bu işi bulaştıran bendim.  Benim yüzümden bu haldelerdi.  Hepsi.  Hepsi benim yüzümdendi. Onları koruyamamış hemde hayatlarını tehlikeye atıyordum. Birde. Birde dimdik durmaya çalışıyotdum.

Aptal hayatın çelmesine bu sefer fena şekilde takılmıştım. Fakat bu sefer fena şekilde yaralandım.

"Elimden bir şey gelmiyor. "
Dedim sadece. Yumruğumu sıktım. Beynim durmuştu.

Efe suratıma dimdik baktı. "Ne zaman bitecek bu olaylar.  Hepimiz dağıldıktan sonra mı? Hepimiz öldükten sonra mı Ulaş?  Peki ben ya da diğerleri yanında ya olmak istemiyorsak? Ben gitmek istiyorsam ya!?"