Zielkrachten 1: Verbonden

Hoofdstuk 27: Rowan

Rowan

Liggend op mijn bed, staar ik naar het plafond met een enorme grijns op mijn gezicht. Ik ben alleen in onze kamer en ik denk aan gisteravond. Het was eng en tegelijkertijd vertrouwd. Het voelde goed. Noëlle gooit opeens de deur open. Ik schrik me rot. Ze loopt naar binnen zonder de deur weer dicht te maken en begint meteen te razen. ‘Ik heb geen tijd voor die onbenullige verslagen.’ Ze stampt richting haar bed. Met een armbeweging laat ik de deur weer dichtgaan. Boos gaat Noëlle op haar bed zitten. ‘Ik heb wel wat anders aan mijn hoofd dan dat geschiedenisverslag.’ Mokt ze. Glimlachend schud ik mijn hoofd. ‘Nee Noëlle, want we gaan niet zakken hierom.’ Ze schenkt me een boze blik en zodra ze mijn gezicht ontmoet veranderd haar boze blik in een vragende. ‘Wat zit jij te glunderen?’ Onderzoekend gaat haar blik over mij heen. ‘Hoezo? Dat doe ik helemaal niet.’ Ik probeer mijn grijns te verbergen. ‘O mijn god!’ Noëlle begint te grijnzen. ‘Je moet alles vertellen.’ Ik word zo rood als een kreeft.

Op de achtergrond staat de muziek aan. We zitten met alle meiden in de kamer van Syenna en Nova. Verschillende potjes met gezichtsmaskers staan in het midden van de kring. Er klinkt een hoop geklets. Een meidenavondje. Lekker ontspannen. Alles van me af laten glijden. Hier was ik echt aan toe. Noëlle heeft me de hele middag uit lopen horen over gisternacht. Ik krijg alweer een kleur als ik erover nadenk. Mila zit voor me met een potje en een grote make-up kwast. Ik heb mijn ogen gesloten. Ze strijkt met de kwast over mijn gezicht. Verspreidt het masker gelijkmatig over mijn gezicht. ‘Vertel eens wat over die gozer van jou.’ Begint Mila tegen me terwijl ze het masker opsmeert. ‘Hij is nieuw hier, toch? Lekker ding hoor!’ Het is maar goed dat ze het masker op mijn gezicht smeert, dan zie je niet dat ik dieprood kleur. In een klap maak ik mijn ogen open. Ik knik en de kwast gaat mee. ‘Ja, hij is nieuw.’ Ze knikt veelbetekenend naar me. ‘Isabel is zijn tante.’ Vertel ik haar. Ze heeft veel gemist toen ze is weggeweest. Haar ogen sperren zich open. ‘Echt? Is hij daarom hierheen gekomen?’ Mijn mond vertrekt zich in een streep als ik knik. ‘Ja, zijn ouders zijn vorig jaar vermoord.’ Ik zeg het zacht. Bij Mila komt er wat binnen want haar ogen lichten op. ‘O Sylvan heeft daar geloof ik iets over gezegd. In verband met de Nuban ofzo. Zijn ze niet vermoord door de Nuban? Net als Robb?’ Ik knik weer bevestigend. Bij dat Sylvan haar al op de hoogte heeft gebracht. ‘Ik wist niet dat het Tristan’s ouders waren.’ Zegt ze tegen me met een verontschuldigend gezicht. ‘Maakt niet uit. Zal ik jouw gezicht doen?’ Knikkend geeft ze de pot en de kwast aan mij. ‘Mijn school was echt saai. Ik snap niet dat Samara liever daar op school zit. Ik dacht dat we hier weinig mochten, maar daar zijn de regels nog strenger.’ Ik kijk haar verrast aan. ‘Nog strenger?’ Is dat mogelijk, denk ik bij mezelf. Ze knikt een beetje beduusd. ‘Avondklok was om negen uur. Er liepen twee bewakers op het terrein om ons binnen te houden. Elk pand had een huismoeder of vader die daar ook sliep en de boel in de gaten hield.’ Ze rolt met haar ogen als ze het zegt. Ik kijk verschrikt. ‘Serieus? Zo streng? Beetje overdreven of niet?’ Knikkend doet ze haar ogen weer dicht en ik smeer het masker op haar voorhoofd.

Hangend op Nova’s bed, kijk ik naar een romantische comedy. Helemaal niet mijn soort film, maar de meeste stemmen gelden. De mijne viel in het niet bij de anderen. Noëlle zit naast me. Helemaal in de film. Ontroerd zit ze ernaar te kijken. Ik grinnik, wat me een boze blik oplevert. De film is me echt te zoetsappig, dus ik haak al snel helemaal af. Morgen mijn eerste karate les. Samen met Alex en Nova. Ik verheug me er best op. Al hoop ik wel dat we genoeg tijd hebben om iets te leren. Aangezien de Nuban laatst al aan ons raam stond. Als het vermoeden te groot wordt, is de kans groot dat ze komen kijken. Daar moeten we op voorbereid zijn. Mijn blik staat op oneindig en ik merk dan ook helemaal niet dat de film is afgelopen totdat Noëlle me een zetje geeft.

In, een, twee, drie, vier. Uit, een, twee, drie, vier. En opnieuw. De les begint met ademhalingsoefeningen. Ik sta in mijn joggingbroek en tanktop achteraan in het lokaal. Nova aan de ene kant van mij en Alex aan de andere kant. Die ademhalingsoefeningen zijn ook wel makkelijk als ik mijn telekinese gebruik, bedenk ik terwijl ik bezig ben. Dan begint de leraar een reeks handstoten uit te leggen die je kunt gebruiken. Uiteindelijk oefenen we de rest van de les, de eerste stoot.

Ik stap onder de douche vandaan. De spierpijn begint al op te komen in mijn armen. Het was een intensieve les, maar ik ben daar wel blij mee. Zo leren we tenminste snel. Ik kijk in de spiegel. Vermoeide ogen kijken terug. Waar ben je? Ik zucht. Ik heb geen energie meer. In mijn kamer, hoezo?  Een klop op de deur. Ik sta in de douche, even wachten. Snel trek ik een boxershort en een top aan. Daarin loop ik naar deur. Erachter staat Tristan. Ook met vermoeide ogen. Hij trekt me in de deuropening al tegen zich aan. ‘Hey.’ Zegt hij in mijn haar. ‘Hey.’ Mompel ik terug. We lopen naar binnen. Tristan ploft op mijn bed en ik zoek mijn pyjama. Hij grinnikt als ik mijn pyjamabroek aantrek. Ik werp een vragende blik op hem. ‘Hoeft niet perse hoor.’ Ik rol met mijn ogen naar hem. ‘Jawel, het is koud, alleen in bed.’ Tristan trekt een verongelijkt gezicht. Ik kruip naast hem onder de dekens. Tristan ligt erop. Mijn hoofd tegen zijn schouder. In stilte, totdat Tristan de stilte verbreekt. ‘Wat heb je vandaag gedaan?’ Ik schrik op. Was al halverwege de slaap, die aan me trekt. Ik richt mijn blik verdwaasd op hem. ‘Eerste karate les.’ Zijn wenkbrauwen schieten verbaasd omhoog. ‘Je bent begonnen met karate? Waarom?’ Slaperig haal ik mijn schouders op. ‘Dan kan ik mezelf verdedigen als het zover is.’ Mijn ogen vallen alweer half dicht. Ik voel Tristan vragende blik op me gericht. ‘Je kunt mentaal met spullen gooien en elementen manipuleren. Je bent waarschijnlijk het sterkst van ons allemaal. Misschien niet sterker als Tygo, maar dan de rest en dan ga je op karate?’ Ik werp hem een geïrriteerde blik toe. ‘Laat mij lekker karate doen.’ Zucht ik. Hij trekt me dichter tegen zich aan en drukt een kus op mijn slaap. ‘Vechtersbaas.’ Grinnikt hij.

Ik word wakker in Tristans armen. Druk snel op snooze. Wil nog tien minuutjes liggen. Noëlle’s bed is leeg. Ze is niet thuis gekomen, dus waarschijnlijk bij Senne blijven slapen. Tristan doet zijn ogen langzaam open en kijkt me aan. ‘Hey girl.’ Zegt hij met krakende stem. Ik glimlach naar hem en duw mezelf tegen hem aan en begraaf mijn neus in zijn zij. Dan duw ik mezelf omhoog en sta op. Tristan zucht theatraal. ‘Lessen.’ Verzucht hij en laat zichzelf met tegenzin uit bed glijden. Ik schiet snel in mijn kleren en maak mezelf op. Ik ben al bijna klaar als mijn wekker voor de tweede keer gaat. Snel druk ik hem uit. Tristan staat nog verstijfd naast het bed. ‘Schrik me dood.’ Perst hij eruit voordat hij zijn broek van de grond raapt. Ik vlecht mijn haar en in de tussentijd is Tristan aangekleed.

Ik plof met mijn schaaltje muesli naast Ezra aan tafel. ‘Hey.’ Zeg ik tegen hem. Hij knikt terug met zijn mond vol. ‘Gisteren nog een leuke dag gehad?’ vraag ik aan hem. Hij haalt zijn schouders op en als hij zijn mond leeg heeft, zegt hij: ‘Weinig gedaan.’ Zegt hij maar tegelijkertijd krijgt hij een rode kleur. Ik schiet ervan in de lach. ‘Je bent bij Nova geweest.’ Zijn ogen worden groter en hij wordt nog roder. Geen antwoord. Instemming dus. Ik neem nog een hap van mijn muesli en Ezra eet snel zijn brood op. Mijn blik ontwijkend. Ik heb helemaal geen zin in vandaag. Een gewone lesdag. Het lijkt zo normaal, terwijl ik met heel andere dingen bezig ben. Hoe kan het, dat alles gewoon doorgaat. We hebben over drie weken semesterafsluiting voor de kerst. Normaal heb ik allang plannen gemaakt voor de kerst en ben ik hard aan het leren en nu lijkt het nog maanden weg. Geen idee wat ik met kerst wil gaan doen. Eerlijk gezegd weet ik het wel, maar ik weet niet of Tristan daar zin in heeft. Ik fantaseer over de vakantie terwijl ik mijn ontbijt verder naar binnen schep. Het zomerhuisje van oma. Daar zou ik graag naartoe gaan met de kerst. Lekker warm. Ik hou niet van de sneeuw en de kou. Eigenlijk met zijn tweetjes, maar ik zal het aan mijn ouders moeten vragen. Vanavond even bellen. Ik zal het toch moeten gaan regelen, als ik nog op tijd wil zijn. Ik schrik op van Noëlle. ‘Ga je mee, slome.’ Ze grijnst naar me. Ik knik en sta snel op. Slinger mijn tas over mijn schouders en zet het schaaltje bij de afwas.

 

Ze schuift een briefje onder haar arm naar me toe, tijdens Engels. Was gisteren bij Senne blijven slapen. Sorry dat ik niks heb laten weten. Ik grinnik als ik het lees en schrijf eronder: Maakt niet uit. Was al vroeg in slaap gevallen bij Tristan. Dacht al zoiets toen je vanmorgen niet in je bed lag. Noëlle maakt grote verbaasde ogen naar me. Tristan is bij ons blijven slapen?  Krabbelt ze er snel onder. Ik knik vrolijk naar haar. Noëlle trekt het briefje weer naar zich toe en schrijft erop: Vrijdag is het film avond op het grote veld achter het hoofdgebouw. Gaan jullie mee? Ik haal mijn schouders op en schud onwetend met mijn hoofd.