FALL IN LOVE

19.Bölüm: ''AŞIK''

Bölüm biraz geç geldi farkındayım ama bu hafta baya yoğundum. Umarım beğenirsiniz. Bu arada multimediada bölüm şarkısı var onunla okursanız iyi olur :d

**** 

Birisi beni izliyordu. Buna adım gibi emindim. Kütüphaneye geleli yaklaşık 10 dakika bile olmamıştı ancak, gözlerini kırpmadan beni izleyen birinin olduğuna emindim. Kütüphaneye gelmemin tek nedeni ise o kişinin beni takip etmeyi bırakmasını  ümit etmemdi. Henüz cinsiyetinin farkına varmış olduğum söylenemezdi. Zaten bunun pek de bir önemi yoktu. En son Berk ile öpüşüyorduk biz. Ah, o anlar aklıma geldikçe yüzümde aptal bir gülümseme oluşuyordu. Onun yanında çok mutluydum. Keşke şuan burda olsaydı. Belki bu kadar korkmazdım...

Kütüphanede birkaç dakika daha raflardaki kitaplara göz gezdirdikten sonra, yanlış kitaplığa baktığımı anlamam 5 dakikamı aldı. Daha sonra da arkama bakmadan çıktım. Elimden gelse koşarak burayı terk ederdim ama rezil olmayı hiç istemiyordum. Kütüphaneden çıkıp temiz havayı içime çektim ve cebimdeki telefonumu çıkardım. Berk'i arasam belki yanıma gelebilirdi değil mi? Tabiki de gelirdi. Telefona Berk'in ezberlediğim numarasını tuşlarken merakla arkama bakmak istedim. En kötü ne olabilirdi ki? Yani, bir katil gelip beni kaçıramazdı. Veya bir hırsız gelip çantamı gçtüremezdi... Tabiki böyle bir şey olmazdı kimi kandırıyordum ki? Arkama baktığımda Yağmur'un olduğu yerde bana baktığını fark ettim. Aynı anda ''Yağmur!'' diye bağırmayı da unutmamıştım tabi. Ne işi vardı burda? Berk'e buralardan gideceğini söylememiş miydi bu kız? Yanına yaklaşırken onu özlediğimi fark ettim. ''Duru!'' diye bağırıp boynuma atladığında ona engel olmadım,olamadım. Gözlerimin dolduğunu fark ettiğimde içimden kendime milyonlarca küfür ettim. Sevdiğim çocukla öpüşen birisi için ağlayamazdım heralde.

''Seni özledim.'' dedi kollarını boynumdan çekerken. Ne cevap vereceğimi bilemeden yüzüne, gözlerinin içine baktım. Çaresizlik vardı gözlerinde. Yalnızlık, pişmanlık ve daha fazlası... 

''Cevap vermeni beklemiyorum zaten. Sadece gitmeden önce görmek istedim o kadar.'' dedikten sonra gözlerini benden ayırıp, ''Her şey için üzgünüm.'' dedi. Üzgün olduğunu tahmin edebiliyordum ama ona güvenemiyordum ki. ''Annen için çok üzgünüm.'' diye devam etti. Gözlerimin içine bakıyordu. Arkasını döndüğünde kalbimde bir acı hissettim. Gitmesini istemiyordum! Birkaç adım attıktan sonra ''Sarılabilir miyiz?'' dedi zor duyulan bir sesle. Sanki yıllardır bu soruyu bekliyormuşum gibi ona yaklaştım ve sarıldım. Gitmesi gerekmiyordu. Uzun bir süre öyle kaldıktan sonra Yağmur, ''Böyle olmasını istemezdim ama ben Berk'i gerçekten sevdim. Tabi olmayınca olmuyor. Seni seviyorum, sakın unutma beni olur mu?'' dedi ellerimi sıkarak. Berk'i sevdiğini bilmiyordum. ''Çok mutlu olun.'' dedikten sonra arkasını döndü ve yürümeye başladı. ''Sende.'' diye mırıldandığım anda arkasını dönüp gülümsedi. Aynı şekilde gülümseyerek karşılık verdiğimde gözlerimin dolmasına engel olamadım. O benim tek dert ortağımdı. Şimdi, gitmesi çok saçmaydı...

**

Başımı okuduğum kitaptan kaldırdığımda saatin baya ilerlemiş olduğunu gördüm. Yağmur gittikten sonra eve gelip kitaplarla ilişkiye girmiştim resmen (!)

Zil çalınca oturduğum yerden kalkıp kapıyı açmak istedim ama evin hizmetçisi olduğunu düşündüğüm, benden birkaç yaş büyük, bakımlı bir kadın benim oturmamı söyleyip kapıyı kendisi açmıştı. Geleni merak ettiğim için yerimden kalktığımda Berk'in sesi rahatlamama sebep olmuştu. ''Duru burda mı?'' 

Gülümseyerek yanına gittim ve ''Burdayım.'' dedim. Elindeki arabanın anahtarını masanın üzerine fırlattı ve ''Sıkılmadın değil mi ben yokken?'' diye sordu. ''Hayır, kütüphaneye gittim zaten.'' dedikten sonra duraksadım. ''Yağmur'la karşılaştım.'' diye devam ettim. Berk'in ne tepki vereceğini, yüz ifadesini merak ediyordum. ''Öyle mi?'' dedi sadece. Yorgun bir ifade vardı yüzünde. ''İyi misin?'' diye sordum. ''İyiyim. Ne konuştunuz Yağmur'la?'' dedi soğuk, bomboş bir sesle. Gülümsemeye çalışarak ''Hiç, sadece ne kadar üzgün olduğundan falan bahsetti o kadar. Bir de, seni çok sevdiğini söyledi.'' dedim. Berk, Yağmur'un onu sevdiğini umursamazdı. Yüzünde herhangi bir tepki yoktu. Tekrar gülümseyerek ''Dışarı çıkalım mı?'' diye sordum. Ortada hiçbir şey yoktu ama sanki havada adeta gerginlik vardı. Gülümseyerek ''Olur.'' dedi. İşte gülümseyen bir Berk. Ben bunu seviyorum!

**

''Pamuk şeker de istiyorum.'' dediğimde Berk'in gülümsediğini gördüm. ''Çocuklaşma Duru.'' diyerek beni geçiştirdi. ''Sadece çocuklar mı pamuk şeker yer?'' diye sorduğumda pes etmiş gibi görünüyordu. Derin bir nefes aldıktan sonra ''Peki.'' dedi.

Evden çıktıktan sonra Berk'i zorla da olsa buraya getirdiğim için pişman değildim. Sinemaya gidelim demişti ama deniz kenarında dolaşmak daha iyiydi. ''Buraya sürekli geliyorum. Sence de insanı rahatlatmıyor mu?'' dedim sessizliği bozarak. Berk gözlerini denize kenetlemiş öylece bakıyordu. ''Berk?'' dedim. Neyi vardı bu çocuğun? Beni daha yeni fark etmiş gibi ''Efendim?'' dedi. Sinirle gözlerimi devirdim. Daha fazla üzerine gidersem tartışma çıkacağından emindim. ''Oturalım mı?'' dedi. Başımla onayladıktan sonra yol boyunca, aralıklarla dizilmiş olan banklardan birine oturduk. ''Pamuk şeker istiyor musun?'' diye sorduğunda başımı onaylarcasına salladım. Berk, az önce yanımızdan geçen pamuk şekercinin peşinden gitti ve bir tane aldı. Kendimi bildim bileli pamuk şekerlere bayılırdım. ''Teşekkürler.'' diyerek Berk'in elindeki pamuk şekeri aldım. Kibar yemem lazımdı. Berk'in yanında rezil olmaya hiç gerek yoktu değil mi? Evet.

''Daha önce hiç aşık oldun mu?'' dedim elimdeki pamuk şekere bakarak. Neden böyle bir soru sorduğumu bilmiyordum ama ikimizden birinin konu bulması gerekiyordu. Berk, şaşkın bir ifadeyle yüzüme bakınca kendimi gülmemek için zor tuttum. Böyle çok tatlıydı!

''Nerden çıktı bu şimdi?'' dediğinde, pamuk şekerimden kocaman ıssırarak ''Hiç, merak ettim sadece.'' dedim. Deli gibi merak ediyordum kime aşık olduğunu, ilk kimi sevdiğini. Bana böyle şeylerden hiç bahsetmemişti. Gerçi bende ona hiç bahsetmemiştim ama şuan konumuz bu değildi.

''Hatırlamıyorum.'' dedi kısa bir süre sonra. Geçiştirmeye çalıştığı her halinden belliydi. Belki de bu konu hakkında konuşmak istemiyordu ama benimde konuyu kapatmak gibi bir niyetim yoktu. Merak ediyordum. ''O balık hafızanı biraz zorlasan iyi olur.'' dedim ukala bir şekilde. ''Balık hafıza ha?'' diyerek güldü. Başımla onayladıktan sonra ''Ya hadi söyle.'' diye ısrar ettim. 

''Sen ne yapacaksın benim aşık olduğum kızı?'' dediğinde gülümseyerek ''Sadece merak etmiştim.'' dedim. Yüzüme yerleştirdiğim masum kedi bakışlarımın işe yaramasını umarak ''Lütfen.'' dedim. 

''Ben aşık olmadım ki.'' dedi bir anda. Böyle bir cevap beklemiyordum. Şaşkınlığımı gizlemeye çalışarak ''Gerçekten mi?'' dedim. Genelde erkekler çapkın olurlardı, Berk neden böyle ki? Ama öyle olmaması benim işime geliyordu. Başıyla söylediğim şeyi onayladığında, ''Ciddi olamazsın.'' dedim gülerek, ''Peki hiç kimseden hoşlandın mı?''

Bir süre bana baktıktan sonra ''Evet.'' dedi. Gülümseyerek bakışlarımı ondan çevirdim. Kimden hoşlandığını sormama gerek var mıydı? Hayır. 

''Kim olduğunu merak etmiyorsun yani?'' dedi gülümseyerek. ''Şey-'' diye geveledikten sonra merak ettiğimi söyledim. Tekrar gözlerimin içine baktıktan bir süre sonra ellerimi tuttu ve ''Şuan tam karşımda duruyor.'' diye devam etti. Gözlerim kocaman açılırken yanaklarımın yandığını hissediyordum. Bakışlarımı ondan kaçırarak ellerime kenetlenmiş ellerine çevirdim. Şaşkınlığımı gizlemeye çalışarak ''Eve mi gitsek?'' dedim. Kendi sesimi tanıyamamıştım. Ellerimi çekip ayağa kalktım ve elbisemi düzelttim. Berk gülümseyerek bana bakıyordu. Yürümeye başladığımda hızlı adımlarla arkamdan geldi ve elimi tuttu. Onu seviyordum. Ellerini, ellerine daha sıkı sararken gülümseyerek yüzüne baktım. Aşık olmasa bile benden hoşlandığını bilmek bana yetiyordu... 

Bölümü beğendiniz mi? Yorum yapın lütfen görüşleriniz benim için çok önemli.