Ne kadar zaman geçmişti bilmiyordum ama bir kaç dakika sonra kapıdan gelen anahtar sesiyle başımı Jason'ın göğsünden kaldırdım. Jason ise umursamadan diğer tarafa dönüp uyumaya devam etti.
Kapının açılmasıyla sevinç çığlığı atacağım sırada açanın bir temizlik görevlisi olduğunu görünce hemen sustum.
Adam bana ve Jason'a gözlerini kocaman açmış bakarken ben omuz silkip utanmış bir şekilde ayağa kalktım.
"Ş-şey afedersiniz. Ben sadece..."
Adamı dinlemeyerek koşarak ışıkları açtım. Işıkların açılmasıyla Jason'da homurdanarak doğruldu.
"Su?"
Gözlerini ovuşturarak bana baktıktan sonra yarım yamalak bir gülümsemeyle ayağa kalktı.
"Bizi siz mi kilitlediniz?"diye sordu Jason hafif kaşlarını çatarak.
Ben dudağımı ısırırken adam dili tutulmuş gibi bir bana bir Jason'a bakıyordu.
Gülmemek için kendimi zorlarken ağzımdan kıkırtı çıkınca Jason'ı dışarı çekiştirdim. Üst kata çıkarken Jason'a bizi oraya o adamın kilitlemediğini anlatmaya çalışıyordum.
"Kim kilitledi o zaman bayan çok bilmiş?"
"Imm, bu bir sır."
Jason yerinde durup bana baktı. Tek kaşını kaldırıp ellerini göğsünde kavuşturdu. Ama ne olursa olsun Martin'i ele vermeyecektim.
"Bir sır?"
"Hı hı."
Jason kaşlarını çatarak beni geri geri yürümeye zorladı.
"Benden bir şey gizleyemeyeceğimi iyi biliyorsun değil mi?"
"Yo, hiç sanmıyorum."
Gülerek onu engellemek için ellerimi göğsüne koydum. Oda ellerimi tutup iyice aramızdaki mesafeyi kapattı. Biranda bacaklarımdan tutup beni kaldırınca neye uğradığımı şaşırıp Jason'ın beline yapıştım. Midem ters durmaktan bulanıyordu ve düşmemek için Jason'ın beline sarılmıştım.
"Söyleyecek misin?"
"Hayır."
Beni dışarıya çıkarırken aynı zamandada düşürecekmiş gibi yapıyordu.
"Evet?"
"Hayır."
"Yani söyleyeceksin?"
"Kusacağım."
Sahte bir şekilde öğürünce Jason beni indirdi. Midem yerine gelene kadar gözlerimi kapattım. Keşke açmasaydım. Özellikle dün geceden sonra Maria ile karşılaşmak en son isteyeceğim şeydi. Özellikle balık gibi açmış kırmızı rujlu suratıyla...
"Jason ben akşam sana gelecektim ama evde olmadığını fark edince buraya uğramak aklıma geldi."
Onaylamayan bakışlarla bana bakarken dün geceyi hatırlayıp başımı önüme eğdim. Evet Maria'ya söylediğim her şeyi hatırlıyordum. Sanki Tanrı'nın bana vicdan azabı çektirmek için cezasıydı.
Jason alnını ovuşturduktan sonra Maria'ya üzgün bakışlar gönderdi.
"Tamamen aklımdan çıkmış."
"Önemli değil, bu geceyle telafi edebiliriz."
Öğürmemek için dilimi dışarı çıkarıp Jason'a baktım. O ise ne bana ne Maria'ya bakıyordu. Gökyüzüne bakıyordu. Sonra gözleri benle buluştu. Bana baktıktan sonra o önde Maria arkada uzaklaşmaya başladılar. Bende o sırada kendi kendime söylenmeye başladım.
