Zaginiona~Leonetta ❤

Rozdział 4

Violetta
Obudziłam się w ciemnym pomieszczeniu. Światło wpadało tylko przez 2 okna, które umieszczone były dość wysoko.(od.aut.pomieszczenie takie jak na zdjęciu.) Nadal kręciło mi się w głowie, a ostatnie co pamiętam to to, że ktoś przyłożył mi śmierdzący materiał do twarzy. Potem nic, obudziłam się dopiero tutaj. Chciałam wyjrzeć przez okno, aby zobaczyć gdzie jestem więc chciałam wstać. Dopiero teraz zauważyłam, że ręce jak i nogi mam związane. Usłyszałam ciche kroki, i zauważyłam, że drzwi w pomieszczeniu się otwierają. Stanęła w nich młoda,czarnowłosa, błękitnooka, szczupła dziewczyna.
-Michael!-krzyknęła-nasza księżniczka sie obudziła.-powiedziała z sarkastycznym uśmiechem. Już po chwili w drzwiach stanął na oko 19-letni chłopak. Gdy tylko mnie zobaczył podszedł do mnie i gwałtownie mnie podniósł. Nie powiem, zabolało.
-Kim jesteś?-powiedziałam. On przybliżył się do mojego ucha i szepnął:
-Od dziś twoim największym koszmarem.-odsunął się ode mnie i pchnął mnie na ścianę. Zaczął mnie całować, oczywiście nie oddawałam pocałunków. Kopnęłam go w brzuch kolanem, czego od razu pożałowałam. Jego dłoń spotkała się z moim policzkiem. Poczułam w moich oczach łzy.
-Nigdy więcej tego nie rób.-wysyczał wściekły. Wyszedł. Zsunęłam się po ścianie i zaczęłam płakać. Z bezsilności i strachu. Świetny prezent na urodziny.
Leon
Po zgłoszeniu sprawy na policje udaliśmy się do domu Germana, gdzie czekali wszyscy nasi przyjaciele. Bałem się o Viole, i to cholernie bardzo. Nie wiadomo co się z nią dzieje ani co sie stało. Mam nadzieje, że szybko ją znajdziemy.
Violetta
Cały czas siedziałam i płakałam. Strasznie sie bałam, niewiadomo co ze mną będzie. Do pomieszczenia w którym siedziałam wszedł on. Nadal nie wiem kim jest.
-Po co mnie tu trzymasz?-wypaliłam. On tylko się zaśmiał patrząc mi w twarz. Podszedł do mnie I powiedział:
-Zapłacisz za błędy swojego tatusia.-po jego słowach poczułam ukłucie w ręce. Spojrzałam w miejsce, gdzie poczułam ból. Ujrzałam strzykawkę z jakimś płynem wbitą w moją rękę. Poczułam jak moje powieki robią się ciężkie. Zdążyłam tylko usłyszeć jego słowa:
-Teraz się zabawie.-Potem moje powieki opadły, a ja straciłam kontakt ze światem.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hejka! Dwa rozdziały jednego dnia.... szaleje! Xd Mam nadzieje, że rozdział się podoba. Do następnego!
Mrs.Blanco27 💖
MAMY #556 MIEJSCE W ROMANSIE! DZIĘKUJE ❤