Silver Cosglow, eigenwijs zoals altijd. (Hongerspelen fanfictie)

2: de Boete

'Welkom, welkom, welkom en vrolijke Hongerspelen!' roept Fannia Pyrmont over het plein. Fannia is de begeleidster van de aankomende tributen. Ieder jaar trekt ze de kaartjes van kinderen die vervolgens in een arena worden gegooid. Fannia komt uit het Capitool, ook al zou je dat op het eerste gezicht niet zeggen. Aan de meeste mensen uit het Capitool heb ik een hekel, maar Fannia mag ik wel. Ze is niet zo overdreven als de anderen. Nu heeft ze een witte kanten jurk aan en een veer in haar haren. Naast haar zit Beaufort Cronin, hij wordt de mentor van de tributen. Fannia laat een korte propoganda film zien over de Zwarte Dagen en hoe de Hongerspelen werken. Ik zit alleen maar met mijn gedachten bij Silver. 

De film is afgelopen. Fannia steekt haar hand in de grote pot met kaartjes met meisjes namen erop en pakt er ééntje uit. Ik kruis mijn vingers en hoop dat Silver zich toch niet aanmeldt. 'Valeria Williford' Ik hoor een gil. Dat zal vast die Valeria zijn. 'Kom maar naar voren Valeria. Of zijn er nog vrijwilligers?' Ik houd mijn adem in. Silver komt naar voren gelopen. 'Ik bied me aan als tribuut!' Ik zucht. Helaas, Thalia Redpath, ze heeft zich niet bedacht. De tranen springen in mijn ogen. 

Als Silver op het podium staat, lacht ze nog even naar me. Ik begrijp niet hoe zij zo blij kan zijn. Ze gaat verdomme naar de arena, naar het slachtveld! Inmiddels heeft Fannia al lang het kaartje van de jongens-tribuut in haar handen. 'Ivo Spectral.' Ik slik. Ivo. Waarom? Mijn beste vriendin én de jongen waar ik al jarenlang verliefd op ben, samen in één arena.