Silver Cosglow, eigenwijs zoals altijd. (Hongerspelen fanfictie)

5: het interview met Vibia Odinshoot

Als ik de volgende ochtend de trap afloop, zie ik mijn moeder staan. 'Lieverd, er is iemand voor je uit het Capitool. Kleed je maar snel even om.' Ik ren de trap op, terug naar mijn kamer. Haastig trek ik mijn witte broek aan met daarboven een zwarte top. Ik borstel mijn haren en doe een klein laagje mascara op. Ik bekijk mezelf nog één keer goed in de spiegel, en ga weer naar beneden. Als ik in de woonkamer aankom, zie ik Vibia Odinshoot staan. Vibia is een presentratrice uit het Capitool. Jaarlijks interviewt ze de vrienden en familie van de tributen. En nu dus ook mij. 

'Dag Thalia, ik kom jou vandaag interviewen, zoals je misschien al verwacht had.' Vibia Odinshoot lacht vriendelijk naar me. Ik lach terug, hoe stom ik deze situatie ook vind. 'Zoiets had ik al gedacht, ja.' zeg ik terug. Als ik om me heen kijk, zie ik dat alles al klaar staat om mij te interviewen. Grote camera's, spotlights, alles is er. Vibia ziet dat ik er naar kijk. 'Je hoeft niet zenuwachtig te zijn hoor, als jij het niet goed vind gaan doen we het gewoon over. We hebben alle tijd.' Ze lacht alweer naar me. Ik vertrouw haar niet. Die nepnagels, dat getattoeerde lichaam en dan die verschrikkelijk grote wimpers. Bah. Waarom zijn die mensen uit het Capitool altijd zo overdreven? Vreselijk vind ik het. Silver zou haar prachtig vinden. Ik snap echt niet wat mijn beste vriendin bezielt. Ze vindt het Capitool fantastisch. Ik vind het maar ordinair gedoe.  

'Goedenmiddag Panem. Ik ben vandaag thuis bij Thalia. Zij is de beste vriendin van Silver Cosglow, vrijwilligster uit District 1. Thalia, wat vond jij er van dat Silver zich vrijwillig aanmeldde als tribuut bij de Boete?' Ik heb nu twee keuzes, of ik zeg dat ik het verschrikkelijk vind, of ik doe alsof ik het geweldig vind. Ik bedenk me wat het beste voor Silver zou zijn voor haar sponsors, en ga voor het eerste. 'Ik vind het verschrikkelijk.' Ik probeer te huilen. 'Straks.. dan verlies ik mijn beste vriendin aan de spelen. Ik zou zo graag willen dat ze zich niet had opgegeven als vrijwilligster. Maar ze doet het voor District 1 en daar ben ik ontzettend trots op. Ik hoop alleen zo dat ze het overleefd. Ik bedoel, als ze het niet overleefd.. dan.. dan heb ik niemand meer.' Ik probeer zo zielig mogelijk te klinken, zodat de mensen medelijden krijgen en sponsor worden. Ik heb gelogen over het gedeelte waarin ik zeg dat ik trots op haar ben. Ik haat het dat ze meedoet. 'Ach, Thalia. We leven allemaal met je mee.' zegt Vibia met haar blik op de camera gericht. 'Was er maar een manier dat we je konden helpen.' Ach, wat afschuw ik dat lelijke Capitoolaccent. Ik zeg er maar niks over. Als Silver er nu was, waren we allang in de lach geschoten. Maar Silver is hier niet. Silver is op weg naar de arena. 'Maar dat kan!' zeg ik. 'Als we nou voor genoeg sponsors zoeken voor Silver, dan overleefd ze de arena wel. En dan verlies ik haar tenminste niet.' De tranen staan nu eindelijk in mijn ogen. Een traan rolt langs mijn wang naar beneden. Mooi, denk ik. Weer wat sponsors erbij. Na nog wat extra vragen, zijn Vibia en haar crew alles aan het inpakken. Vibia geeft me drie kussen op mijn wangen. 'Fantastisch gedaan, darling.' In de verte hoor ik de cameramannen praten. 'Schattig hé, die Districtsmeisjes.' zegt de een tegen de ander. Wat denken ze wel niet. 

Zodra Vibia en haar filmcrew zijn verdwenen, gaat de telefoon over. Ik neem op. 'Thalia!' Ik hoor Silver's stem, en ze klinkt niet al te vrolijk. 'Wat heb je gedaan! Mijn hele tactiek, naar de klote! Door jou! Door jou lijk ik een zielig klein meisje!' Ik schrik. Heb ik daar echt voor gezorgd? 'Maar.. ik heb juist heel erg mijn best gedaan om zoveel mogelijk sponsors te regelen en-' Silver laat me niet eens uitpraten. 'Sponsors? Die heb ik toch helemaal niet nodig! Wat denk je wel niet, Thalia! Alleen zwakke tributen uit District 11 of 12 hebben sponsors nodig. Ik niet! Ik ben een Beroeps! Die hebben geen lullige sponsortjes nodig. Jezus, Thalia.' Ik ben sprakeloos. Dit was echt niet mijn bedoeling. 'Het spijt me Silver. Echt waar.' 

'Hmpf.' mompelt ze terug.

'Waar ben je nu?'

'Bijna bij het Capitool. Waar iedereen me zal ontvangen als een slappe baby!'

'Silver..'

'Ik moet gaan, dag. En bedankt he!'