Silver Cosglow, eigenwijs zoals altijd. (Hongerspelen fanfictie)

13: "Klote Hongerspelen."

De Hongerspelen! Helemaal vergeten. Ik ren naar de tv en kijk de samenvatting van de afgelopen dagen. Sinds het meisje uit 2 is opgegeten door de mutilanten, hebben de Beroeps geen GPS meer. Ze hebben lang niet zoveel tributen vermoord als eerst. In de afgelopen dagen zijn het meisje uit 11 en het meisje uit 6 overleden. Elf door de Beroeps, zes door giftig water. Dan komt Prix tevoorschijn die weer een nieuw bondje heeft gevormd. Dit keer met de jongen uit District 7. En ja hoor, als de avond valt vermoordt ze hem ook, pakt zijn spullen, en gaat er vandoor. Ik denk na over wie er nog over zijn: Silver, Ivo, Balthar, de jongen uit 4, Prix en het meisje uit 6.

Ik vraag me af waar Ivo uithangt. Hij komt niet zo vaak in beeld, omdat hij niet zo veel bijzonders doet. Hij heeft nog niemand vermoord, en is dat volgens mij ook niet van plan. Hij brengt de meeste tijd in de arena door in een huis vlak bij de Hoorn des Overvloeds. Zo kan hij eten pakken als hij dat nodig heeft. Nu zit hij ook weer in zijn huis. Hij is broodjes aan het smeren. Tot er opeens hard geklopt word op de deur. De Beroeps stormen het huis binnen en zien Ivo meteen zitten in de keuken. 'Dag Ivo,' zegt Balthar met een grijns. 'Lekkere broodjes heb je daar.' Hij pakt een broodje van de tafel en eet hem op. 'Zo,' zegt hij. 'Hoe gaan we dit eens doen?' Hij trekt zijn jas open met veel verschillende bijlen. Ik begin te huilen. Dit kan niet waar zijn, het is vast een vreselijke nachtmerrie! Ik knijp mezelf in mijn arm. Au! Ik begin te vloeken. 'Balthar, ben je onze afspraak soms vergeten?' zegt Silver als ze naast een komt staan. 'Oh ja, natuurlijk. Iedereen vermoordt zijn eigen districtspartner.' Wat is er in godsnaam met Silver aan de hand? Dit is niet het lieve meisje waar ik elke dag mee rondhing. 'Goed onthouden, liefje.' En ze geeft Balthar een kus op zijn wang. Wat? Ik ben helemaal verbaasd. Ik wist niet dat die twee iets hadden? 'Jongens, ik heb een goed plan.' Silver en Balthar kijken op naar de jongen uit 4: 'We zitten vlak bij de Hoorn des Overvloeds, dus we kunnen wat wapens halen zodat dit een dood wordt om nooit te vergeten.' Ik zie Ivo slikken. Hij heeft nog geen een beweging gemaakt sinds de Beroeps er zijn. 'Goed idee,' grijnst Silver. 'Haal jij wat leuke speeltjes?' De Beroeps lachen en de jongen uit 4 loopt naar de Hoorn des Overvloeds. Als hij de kamer uit is, binden Balthar en Silver eerst Ivo vast aan zijn stoel. Dan gaan ze tegenover elkaar staan en houden elkaars handen vast. Ze geven elkaar een zoen en dan komt de vissersjongen weer binnen met een hele tas vol. 'Ik heb van alles. Kijk maar.' Er komt van alles uit de tas: messen, pijl en boog, zwaarden, hakbijlen. 'Kijk eens jongens,' roept Balthar. Hij heeft een zweep gevonden met kleine mesjes eraan. Silver grinnikt: 'Dat kan wel van pas komen.' Ze pakt de zweep uit Balthars handen en trekt de vastgebonden Ivo aan zijn stoel mee naar de woonkamer. 'Zo, nep-Beroeps. Je bent wel uniek hé? Uit District 1, maar kan niet vechten.' 

'Ik kan heus wel vechten,' zegt Ivo. Dat is de eerste keer dat ik Ivo hoor praten. Zijn stem is prachtig. Zacht, maar mannelijk. 'Ik ben alleen niet zo zielig dat ik voor mijn lol kinderen ga vermoorden.' De Beroeps worden stil. Silver slaat hem een keer hard met de zweep. Ivo schreeuwt. Ik kan Silver niet uitstaan. Ze doet verschrikkelijk. Het Capitool heeft haar nu al één van hun gemaakt. 'Wij doen dit voor de eer van ons District! Maar daar moet jij blijkbaar nog veel van leren.' Ze slaat hem nog eens. 'Jullie zijn onuitstaanbaar,' zegt Ivo moeilijk. 'Sorry, Silver. Ik kan dit joch echt niet uit staan. Maak hem alsjeblieft snel af, anders doe ik het.' zegt Balthar. 'Tuurlijk schatje, hij gaat snel dood. Maar we willen wel een beetje vermaak voor de kijkers toch?' zegt Silver giechelend. En dan slaat ze hem heel vaak. Echt heel vaak. Ivo Spectral zakt in elkaar, en Silver pakt een mes. 'Zo, de laatste beetjes nog even..' Ze kijkt geconcentreerd naar zijn gezicht. Ze snijdt zijn wenkbrauwen eraf, zijn neus en dan zijn mond. Ik hoor Balthar en de jongen uit 4 hard lachen op de achtergrond: 'Wat een sukkel!' Ik moet keihard huilen. Het is allemaal mijn schuld. Ik had Silver al tegen moeten houden, toen ze naar die stomme academie ging. Ik kan het niet meer aanzien. Ik pak een foto van mijn moeder en ga naar bed. Ik val huilend in slaap. Klote Hongerspelen.