Silver Cosglow, eigenwijs zoals altijd. (Hongerspelen fanfictie)

11: De wereld zit vol verassingen.

Dertien kanonnen gaan er die avond af. Dertien doden op de eerste dag. Nog elf tributen over. Ik kijk naar het beeldscherm in de woonkamer. De Beroeps liggen te slapen in de oude villa, terwijl de jongen uit 4 de wacht houdt. Ik ben de hele nacht wakker gebleven om te kijken of er iets zou gebeuren. Dit was gelukkig niet het geval. Ik mag heel even slapen van mezelf. 

Als ik wakker word, is het al 3 uur 's middags. Ik klik meteen de tv aan. De camera's zijn gericht op Prix. Ze zit in een huisje te huilen. Arm meisje, denk ik. Dan schakelen de camera's weer over naar de Beroeps. Ze zijn uit de villa gestapt, op zoek naar de andere tributen. Er komt een klein parachuutje naar beneden vallen. Met dikke letters staat er Blaze. Dat is de meisjes tribuut uit 2. Ze opent het pakketje wat aan de parachute zit. Het blijkt een GPS te zijn waarmee je kan zien waar alle tributen zijn. Dat moest vast veel gekost hebben voor haar sponsors. De Beroeps zijn erg blij met het cadeau van Blaze. Al gauw vinden ze Savera uit District 12. Balthar houdt zijn bijl boven haar gezicht en zegt: 'Nog een laatste woord, twaalf?' Savera gilt. Balthar hakt zijn bijl in haar gezicht, en nog eens, en nog eens. Hij gaat maar door. Ik word er misselijk van. De Beroeps lachen en lopen weer verder. Een kanon gaat af en een grijper haalt het lijk op. De Beroeps lopen nog even rond, tot het donker wordt. Ze zoeken onderdak in een huis op het plein. De camera richt zich op de jongen uit elf en Prix. Ze zijn blijkbaar bondgenoten geworden. Ze zijn rustig aan het slapen tot Prix opstaat. Ze pakt zijn drietand en zijn rugzoak vol met spullen. Dan vermoordt ze hem met de drietand. Een kanon gaat af. Dit had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Kleine Prix die altijd aan het huilen was, opeens een moordenaar? Zo zie je maar, zou mijn vader gezegd hebben, de wereld zit vol verassingen. Net zoals het een verassing was dat hij helemaal niet in het Capitool woonde. Wat moet hij nou in District 13 als hij een luxe leventje kan leiden in het Capitool? 

De Beroeps hebben een prachtige villa ontdekt wat ze als basiskamp zouden kunnen gebruiken. Alles is er, van een prachtige moderne keuken tot een warme douche. Silver moet deze avond de wacht houden. Ik zie dat ze erg moe is en bijna in slaap valt. Tot ze iets hoort. Ze schrikt meteen wakker en pakt haar mes, klaar om aan te vallen. Ze loopt een paar kamers door om te kijken of ze iets ziet. Als ze in de woonkamer is, ziet ze het. Duizenden ratten lopen over de vloer. De ratten hebben grote snijtanden, duidelijk mutilanten, gemaakt door het Capitool om de tributen te doden of te laten vechten. Zodat het Capitool nog wat vermaak heeft. Silver gilt. Ze is als de dood voor ratten. Ze had beter niet kunnen gillen, want nu hebben ze haar opgemerkt. De mutilanten springen op haar en Silver gilt nog eens: 'Help!' Ze wordt overal gebeten. De andere tributen zijn wakker geworden van de herrie en komen kijken. De jongen uit District 4 haakt de ratten aan zijn drietand alsof het vissen zijn. Hij kan dit heel goed, omdat hij thuis in 4 ook visserszoon is. Silver probeert weg te rennen van de mutilanten. Het lukt haar. De mutilanten vallen nu het meisje uit 2 aan. Silver rent weg uit het huis samen met Balthar en de jongen uit 4. Een kanon gaat af. Silver zit helemaal onder het bloed. Deze aanval heeft ze overleeft, maar zou ze de volgende ook kunnen overleven?

Ik ben in slaap gevallen op de bank. Als ik de volgende dag wakker word, hoor ik schoten. Ik schrik en besluit te gaan kijken. De schoten komen duidelijk van het plein af. Ik zie een aantal mensen tegen een muur aan staan op het plein. Tegenover ze staan vredebewakers Wat is hier nou aan de hand? Ik besluit het te vragen aan één van de mensen die er ook naar staan te kijken. 'Die mensen aan de muur zijn rebellen. Ze hebben net geprotesteerd tegen het Capitool op het plein, en nu moeten ze daar voor boeten.' Ik slik. Wat is het Capitool toch wreed. Duizenden mensen staan er tegen de muur. Ik loop langs ze heen. De vredebewakers trekken allemaal tegelijk een pistool. Ik zie mijn moeder staan tegen de muur. 'Mam!' roep ik hysterisch. Ik word helemaal gek. En dan, een schot.