Silver Cosglow, eigenwijs zoals altijd. (Hongerspelen fanfictie)

6: De strijdwagens

Na de ruzie met Silver, ben ik wanhopig. Wat als we elkaar nooit meer spreken voor ze arena in gaat? Ik wil niet dat ze al begint met de spelen als wij nog ruzie hebben. Ik heb haar nog een paar keer gebeld op het nummer waar ze gisteren mee belde, maar er werd nooit opgenomen. Ik besluit wat tv te gaan kijken.

Als ik de tv aanzet bedenk ik me weer wat voor dag het vandaag is. Het is de dag dat alle tributen samen met hun districtspartner in een strijdwagen naar het huis van President Snow rijden. Dit is de eerste echte indruk die de mensen van de tributen te zien krijgen. Ik hoop voor Silver dat ze een goede stylist heeft. Het gaat inmiddels allemaal over hoe je eruit ziet bij deze rit. Ik kijk nog even naar Caesar Flickerman. Hij herhaalt wat de districten leveren voor het Capitool. Mijn Disctrict, District 1, levert alle luxe artikelen aan het Capitool. Mijn moeder werkte vroeger ook bij de fabrieken waar deze artikelen werden gemaakt, maar tegenwoordig niet meer. Dat komt omdat mijn vader een eerdere winnaar is van de Hongerspelen. Nu woont hij waarsschijnlijk in het Capitool en heb ik geen contact meer met hem. Op de ene van de andere dag was hij opeens vertrokken. Weg. Totaal spoorloos. Een keer in de maand stuurt hij geld naar ons op. Van dat geld leven mijn moeder en ik nu.

In de avond is het tijd voor de strijdwagentour. Ik ben erg benieuwd hoe Silver eruit ziet. Eindelijk. De drummers begin op hun trommels te trommelen. Het teken dat de tributen eraan komen. Wow. Silver ziet er werkelijk prachtig uit. Ze heeft een Romeinse jurk aan met edelstenen onderin. De edelstenen vormen een pad achter haar. Ik weet dat Silver dit fantastisch vindt, want ze is altijd gek op mode geweest. Toch blijft ze strak voor zich uit kijken. Deze Silver ken ik niet. Dit is niet míjn Silver. De Silver die ik ken is altijd vrolijk. Ik realiseer me dat de Silver die ik ken, al een paar dagen verdwenen is. De laatste keer dat ik haar heb zien lachen, was voordat ze me vertelde dat ze zich zou opgeven als vrijwilligster. En toen keek ik opzij. Mijn hart stopte even. Ivo Spectral. Wat was hij eigenlijk sterk. Zijn outfit liet een deel van zijn borst zien. Hij had een Romeinse toga aan met een cape over zijn rug. Ook hij liet een spoor van edelstenen achter. Hij lachte even naar het publiek. Ik smolt van binnen. Wat had hij toch een lieve lach. Zijn lach was een beetje scheef, wat hem juist zo schattig maakte. Kon ik er maar voor zorgen dat ook hij niet dood zou gaan. Als ik aan hem dacht, kreeg ik een warm gevoel van binnen. Hij zwaaide naar de camera. Ik kon hem gewoon niet dood laten gaan. Ik besloot dat ik sponsors voor hem zou gaan regelen, want Silver heeft die blijkbaar niet nodig. Ik weet dat ze niet allebei kunnen winnen, maar ik zou op z'n minst hun verblijf in de arena proberen zo prettig mogelijk te maken.