"Hazan bir gün Alzheimer gibi ciddi bir unutkanlık hastalığına dahi yakalansa, hayatta iki kişiyi asla unutmazdı. Biri Sinan, diğeri Yağız... Çocukluk arkadaşları. Üç silahşörler... Aslı, Deniz ve Efe gibi. Dawson, Joey ve Pacey gibi. En yakınları...
Merhabaaa çok sevgili Geceyarısı Mumları okuyucusu. Nazar değdi hikayemize 300'lere düştük ama şimdi 41.yiz bölüm gününde çünkü YağHaz fandom gücü♥. YağHaz birleşmesine çok az kalmışken biricik AU kurgumuzu yalnız bırakmayın♥ Artı tüm yorumlarınızı büyük bir ilgiyle okuyorum, hepsine cevap yazmaya çalışıyorum o yüzden lütfen görülmediğinizi düşünmeyin. Ancak her hafta ortalama 25 sayfa bir bölüm hazırlamak kolay değil, bu haftaki bölüm de tamı tamına 11 buçuk bin kelime, o yüzden cevaplayamadığım yorumlar olursa kusura bakmayın. Öpülüyorsunuz hepiniz kocaman ♥
Bu bölüm, çok uzun zamandır tanımasam bile yediğim içtiğim ayrı gitmeyecek seviyeye geldiğimiz arkadaşlarımdan biri olan Ezgişime ithaf edilmiştir. Artık bir yorum da buradan alır mıyım :D Bence hak ettim hadi bu bir milat olsun vote atıp kaçma. Ayrıca Ezgi'nin bu bölümü yazarken fikirleriyle destek olduğunu da belirtmeden geçmek istemiyorum, bunun için de arkadaşlığın için de teşekkür ederim Ezgii... Keyifle oku ♥
Bu bölüm YağHaz ağırlıklı olmadı ama olayların çözülmesi ve çiftimizin daha da bi top level geri dönmesi için gerekliydi. Önokumayı okuyanlar baya bi şaşıracağınız bir bölüm geliyo :D Sevgilerle... -Yazarınız, Hazal
PS: Yine size şarkılar seçtim dinlerseniz çokzel olur ♥ Gifler için Ezgi ve Nil'e teşekkürler ♥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yağız direksiyonun başında, nereye gittiğini bilemeden yarım saattir dolanıp duruyordu. Garipti aslında, burada çok uzun zaman geçirmemişti. En azından hatırladığı kadarıyla. Evet, liseye kadar buradaydı. Ama sonra öyle bir koparılmıştı ki küçücük yaşta burada, bu şehirden, kendini bir daha hiç ait hissedememişti İstanbul'a. Ve şimdi de hissetmiyordu. Hiç hem de...
Telefonunun çaldığını fark ettiğinde gözünü bir an ekrana çevirdi. Sevinç Hanım mı? Bu günkü konuşmanın ardından?
"Alo?"
"Alo, Yağız. Konuşabilir miyiz?"
Yağız şaşkınlıkla çattı kaşlarını. Ne konuşabilirlerdi ki? Yağız o gün konuşmuştu kadınla ve kadının en ufacık bir olumlu adımı yoktu Yağız'ı anlamaya ya da yardım etmeye yönelik.
"Ne hakkında?" diye sordu Yağız bu yüzden.
"Telefonda konuşabileceğimiz bir şey değil."
"Eğer Hazan hakkındaysa..."
"Hayır." Dedi Sevinç Hanım hızla. "Hazan hakkında değil. Ama bilmen gereken önemli şeyler var. Seninle ilgili. Lütfen, buraya gelir misin?"
Derin bir nefes aldı Yağız ve yüzünü buruşturdu. Aslında çok fazla bir şey beklemiyordu ama kadın zaten aklında olan şeyleri söylerse çok uzun durmadan gidebilirdi. Belki kadının anlatacaklarının Hazan'ın dönmesine yararı da olabilirdi. "Peki tamam." Dedi Yağız kabul ederek. "Siz evde misiniz?"
![Geceyarısı Mumları [Tamamlandı]](https://img.wattpad.com/cover/128679876-64-k2601.jpg)