A Royal Love Story

1~ de nieuwe docent

POV DANIËL👑
Ik hoor geklop op de deur van de zitkamer. Ik klap mijn boek dicht. "Uwe majesteit." Ik word geroepen. Ik zucht en loop richting de deur. "Er is bezoek.", zegt Edward, mijn bediende en beste vriend in dit paleis denk ik... De rest is zo saai en te netjes. "Laat me raden... Maria weer hè?", zucht ik. Edward knikt.: "Ik vermoed dat u op dit moment niet echt zin heeft in de prinses." Zegt hij grinnikend. "Waarom zeurt mijn vader zo om een relatie?", vraag ik me mokkend af. "Hij wilt dat je later een vrouw uit een royale familie aan je zijde zal hebben.", antwoordt Edward. Nors loop ik de trap af.

"Ah zoon!", hoor ik mijn vader roepen wanneer ik de gang door loop. "Wassup?", vraag ik droog. Mijn vader kijkt me moordend aan. Mijn vader zendt me altijd zó'n blikken, dat je gewoon weet wat hij tegen je zou zeggen als hij op dat moment iets kon zeggen zonder dat het onaangenaam of onbeleefd zou zijn. 'Let op je woorden jongeman!' Hoor ik zijn gedachten door mijn hoofd galmen. "Kijk eens wie er weer is!", zegt hij lachend terwijl hij mij een aanmoedigend duwtje in de rug geeft. Ik buig door mijn knieën en geef haar een beleefd kusje op haar hand. Ze giechelt overdreven wanneer ik weer opsta. Onopmerkelijk rol ik met mijn ogen en zucht. "Volg mij maar, uwe Majesteit.", zeg ik quasi-beleefd terwijl ik haar met onze armen gehaakt weer terug naar de zitkamer begeleid. "Ik heb zo'n zin in volgende maand!", zegt ze met een bekakt accent. En nee, dat is niet expres. Ze praat gewoon bekakt en ik vraag me af of ik dat heel me leven vol kan houden. Bij die gedachte huiver ik. "Heb je het koud?", vraagt ze op een zwoele toon. Weer huiver ik. "Ja dus." Met die woorden omhelst ze me stevig. Ik krijg bijna geen lucht en met de laatste hap adem zeg ik met schorre stem: "Ik ben alweer opgewarmd." "Nou je klinkt anders aardig verkouden hoor!", zegt ze eigenwijs. Mijn adem begint te piepen en ik wurm me uit haar greep. Verontwaardigd kijkt ze me aan en staat op terwijl ze boos snuift. Wat een stom mens...

"Zoon, jij moet echt oppassen.", zegt mijn vader op boze toon. Na het diner heeft hij me naar zijn kantoor geroepen. "Ik houd niet van haar..." mok ik. Ik weet dat het niet werkt, want ik heb het al vaker gezegd. "Dat maakt mij helemaal geen barst uit. Jij gaat je nu weer goed gedragen en als er iets fout gaat, zwaait er wat!" Ik zucht. "Prima, uwe majesteit." Zeg ik cynisch. "En hoor eens; volgende maand is het bal ten ere van jouw verjaardag. Dan zal je iemands hand moeten vragen.", zegt mijn vader. Ik kijk verschrikt op. "Meen je dat serieus?", roep ik uit. "Ja, dat meen ik serieus. Ik zal me maar voorbereiden als ik jou was." Ik sla de deur boos achter me dicht en loop naar mijn kamer. Ik like nog wat foto's van mijn vrienden (ja, ik heb ook gewoon vrienden.) op insta. Daar na ga ik op mijn rug in bed liggen en val even later in slaap.

POV TESS📚
Ik ben onderweg, ik heb enorme haast, en ik wil zeker niet te laat komen op mijn werk!  Ik ben enorm gestresst. Morgen ga ik de enige echte prins van mijn eigen land privé-les geven. Ik ben dan wel jonger, ik ben namelijk bijna 19, maar ik ben de aller getalenteerdste leerling van mijn school en ik ben het braafst en best opgevoed volgend mijn docenten. Ik ben overal het lievelingetje van de docent waardoor iedereen de pik op me heeft. Ik zucht verdrietig. Daardoor zijn ik en mijn beste vriendin ook gescheiden. 'Je bent zo saai, en zo onpopulair! Je snapt het vast wel toch? Doei ik moet gaan! Tot nooit meer ziens!' Dat zijn de laatste woorden die ze tegen me sprak. Zij, Esmee is ook de reden dat iedereen daar me haat...

Ik rij met mijn kleine autootje de grote paleistuin in nadat de wachters me toegang hadden gegeven door de poorten. "Goedendag, mevrouw Overbeek, is het niet?", vraagt een vriendelijke vrouw in de vijftig/zestig. Ik knik. "Ik ben inderdaad Tess Overbeek, en ik zal uw zoon les geven, uwe majesteit."  Zeg ik vriendelijk terug terwijl ik een buiging maak. "Noem me maar Alice.", zegt ze grinnikend. Hmm, minder streng dan ik had verwacht. Ik glimlach en Alice laat mijn koffers naar mijn kamer gedragen worden. "Heb je mijn zoon al ontmoet?" Vraagt ze nieuwsgierig. "Nee, bij de bespreking waren alleen uw man en een voormalige docent van hem." Vertel ik. De vrouw knikt. "Ik zal je voorstellen aan mijn man.", zegt ze beleefd. Ik loop stilletjes achter haar aan. En kijk ondertussen verwonderd om me heen. Met mond open waarschijnlijk, want aan de overkant van het trapgat staat een jongen me geamuseerd aan te gapen. Ik klap snel mijn mond dicht en loop beschaamd door. We stoppen bij twee grote deuren. "Richard! Doe open, Daniëls docent is er.", roept Alice terwijl ze als een kleine meid op de deur bonkt. "Ja.", zegt Richard traag, wanneer hij open doet. "Hier is ze.", zegt Alice trots. Ik stel me zelf voor en schud glimlachend zijn hand nadat ik een buiging had gemaakt. "Zó...", zegt hij verrast. "Goed opgevoed, dat is zeker." Ik glunder trots. Een echt complimentje! Van the king himself! Na een kort gesprekje word ik door Richard met een kamermeisje meegestuurd om mijn kamer te laten zien. "Hoe heet je?", vraag ik nieuwsgierig aangezien ze me wel aardig lijkt. "Amanda." Zegt ze terwijl ze vrolijk mijn hand schudt. Ze opent de deur van mijn kamer en mijn mond valt open. Het is zo groot! Een twee persoons bed, de muren zijn spierwit, gedecoreerd met sierlijke zilveren krullen, een eigen badkamer, waar een douche én bad in zitten, een klaptafel en zelfs een balkon! Van binnen zit ik nu echt te juichen. "Ik ben blij dat ik eindelijk een normaal mens ontmoet binnen deze muren.", hoor ik Amanda opeens zeggen. "Hoe zo?", vraag ik beledigd. "Is het zo duidelijk dat ik niet van edel geslacht ben." Vraag ik mokkend. Ze knikt. "Vooral doordat je met open mond en grote ogen naar de kamer keek, mensen van adel houden op zn minst hun hand nog voor hun mond." Verbaast gaap ik haar aan. "Je doet het nog steeds." Zegt ze wijzend in mijn richting. Ik grinnik en klap mijn mond dicht. "Werk je hier al lang?", vraag ik nieuwsgierig. "Hmm... een half jaartje?", zegt ze gokkend. "Wat vind je van 'de Prins'." Vraagt ze spottend. "Nog niet ontmoet.", zeg ik verveeld. "Hij is prettig irritant als je t mij vraagt." Gaapt ze. Ik kijk haar vragend aan. "Hij is zo veel eisend.", zucht ze. Ik grinnik. "Alvast bedankt, maar ik ben zijn nieuwe docent, dus makkelijk gaat het vermijden dus niet worden." Zucht ik. Ze glimlacht. "Ach joh, je redt het wel. Ik ben ook nog niet dood!" Zegt ze optimistisch. Ik glimlach terug. Ze verdwijnt na een tijdje gepraat te hebben uit mijn kamer en ik begin met mijn koffers uitpakken. Er wordt geklopt op de deur. "Binnen.", zeg ik luid. De deur wordt geopend door een oude man. "Hallo mevrouw Overbeek." Zegt hij voorzichtig. "Noem me maar Tess.", verzoek ik vriendelijk. De oude man knikt. "Dan mag je mij ook Edward noemen. Maar nu mijn boodschap: Je mag vanavond dineren met de koninklijke familie. Wees om 18.00 in de eetzaal." De man maakt aanstalten om weg te lopen maar ik houd hem tegen. "Wacht, ik heb nog twee vragen.", zeg ik vluchtig. Edward luistert. "Ten eerste: waar is de eetzaal, en ten tweede: wat moet ik in hemelsnaam aan?" "Ik zal je wel ophalen straks. Ik zal vragen of je een avondjurk mag lenen van de koningin." "Omg! Wil je dat echt voor me doen?", vraag ik dankbaar. Hij knikt. "Ook een vraagje; wat betekend 'omg'?", ik grinnik. "O my God. Dat zeg je als je heel blij, verrast of verbaasd bent. Tenminste het betekend O mijn God.", Edward knikt tevreden. "Weer wat bijgeleerd.", zegt hij trots. "Tot straks! Amanda komt zo een jurk brengen." "Tot zo, Edward!", roep ik hem blij. Nou, ik kan ook nog wel opschieten met Edward. Ik kan hem ook wel normaal noemen, aangezien ik alle verhalen van Amanda al heb gehoord.