•Beschrijving:
Daniël woont in een groot paleis, heeft veel geld, heeft een knap koppie en kan dus iedereen krijgen. Hij heeft alles wat hij maar zou kunnen wensen. Het enige wat ontbreekt is zijn talent voor wiskunde en andere school vakken én een...
POV DANIËL 👑 Vandaag ga ik dineren met de gasten en mijn nieuwe docent. Beter is het niet wéér zo'n chagrijnig oud wijf als de vorige keer. Van haar moest ik zelfs de extra opgaven maken voor gevorderden, en dat terwijl ik de gewone opgaven nog niet eens snap! Het is 17.03 en ik loop rustig de brede trap af die in de nog bredere gang eindigt. Ik loop naar de zitkamer en open mijn leesboek. Ik zit bij de haard die een aangename warme lucht door de kamer verspreidt. "Goedendag, Amanda!", hoor ik mijn moeder roepen in de gang. Ze is in tegenstelling tot mijn vader heel erg vriendelijk tegen de bediendes en kamermeisjes. "Zou je deze jurk even naar de kamer van mevrouw Overbeek willen brengen?", vraagt ze haar. Ik zucht. Zelfs mijn moeder noemt haar bij de laatste naam. Het moet wel een echte strenge zeurpiet zijn. Ik kijk boos voor me uit. Achter hoor ik klakkende hakken over de stenen klikken en een kakkerige stem komt nog boven het kabaal van de vallende glazen pot uit, die ik net van schrik heb omgestoten door het bezoek. Het is Maria, dat ook nog!
POV TESS 📚 "Here you go girl!", zegt Amanda triomfantelijk nadat ze mijn jurk had dichtgeritst. "Die Alice heeft toch nog best een goede smaak voor haar leeftijd.", zeg ik lachend. Amanda knikt. "Klopt! Nu nog naar de make-up!"
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik werp een blik in de spiegel. Ik zie er prachtig uit... Al zeg ik het zelf! Rood staat altijd geweldig bij mijn donkere haren. "Wow! Je ziet er prachtig uit!", zegt Amanda lief. Ik glimlach en loop naar mijn nachtkastje om mijn telefoon te pakken. "Amanda? Moest ik er nou om 18.00 zijn?", vraag ik zenuwachtig aan haar. "Stipt.", antwoordt ze lachend. Ik word bleek. "Het is al 2 over!", roep ik verschrikt. "Snel!" Roept Amanda terwijl ze me mijn kamer uit trekt. We rennen als gekken de trap af. "Hier is de eetzaal." Zegt ze terwijl ze me hijgend haar kant op wenkt. "Kom op! Je kan dit!", zegt ze fluisterend. Ik loop zenuwachtig de zaal in. Verstoorde blikken volgen. "Sorry. Het spijt me uwe majesteit." Zeg ik terwijl ik een buiging maak. Ik scan alle gezichten. Richard, hij kijkt me verstoord aan. Alice, zij kijkt juist verrukt. "Prachtige jurk!" Roept ze naar me. "Staat je perfect!" Ik glimlach. Een meisje van ongeveer mijn leeftijd. Ze lijkt me een enorm verwend nest. Ze kijkt ziek chagrijnig mijn kant op. "En de dienstmeid komt weer te laat aanzetten. Door jou moest ik wachten op het heerlijke maal!", hoor ik haar kwaad mompelen. Naast haar zit een jongeman. Dat moet de prins zijn. Hij lijkt me wel aardig. Maar dat hij irritant is zou kunnen kloppen. Hij komt me wél bekend voor. Vast van de krant of zoiets. Daar tegenover zitten nog een man en vrouw, waarschijnlijk de ouders van dat nest. Zij hebben nog niet eens de moeite genomen om op te kijken. "Nogmaals excuses!", zeg ik beschaamd. "Ik had niet op de tijd gelet." Alice lacht me bemoedigend toe en wijst naar een stoel naast die van de prins. "Ga daar maar zitten Tess.", zegt ze vriendelijk. Ik doe wat ze me vraagt en schuif mijn stoel goed aan. Ik moet wel zo netjes mogelijk eten hier. "Hoi, ik ben Daniël.", zegt de jongen die blijkbaar Daniël heet tegen me. "Ik ben Tess Overbeek.", zeg ik terwijl ik zijn hand schud. "Ben jij... mijn docent?", vraagt hij lacherig. Ik kijk hem nog steeds serieus aan. Zijn lach verdwijnt. "Maar jij bent minstens een jaar jonger dan ik!", zegt hij verbaasd. Ik knik. "Dat klopt, ik ben gewoon slim." Zeg ik quasi-arrogant. "Ga nu maar verder met het eten, straks wordt het nog koud." Ik hoor hem zuchten en ook ik ga zelf verder aan het heerlijke eten. Ik hoop dat ik niet smak!
