A Royal Love Story

~21

POV DANIËL
Een week geleden heb ik Tess gevraagd om mijn meisje te zijn. En ja, ze wilde. Het enige dat ik me afvraag is of ze volgende week met me zou willen trouwen... We kennen elkaar pas een paar weken, maar ik heb nu al het gevoel dat we bij elkaar horen. Hopelijk is het wederzijds.

"Hey schat!", roept Tess terwijl ze me een zoen op de wang geeft. "Hey.", zeg ik terug. Maria zit ons vanuit een hoekje van de kamer pissig aan te staren. Iedereen in het paleis weet inmiddels van onze relatie. De reacties verschilden:
"oh... Dat is jammer.", had mijn vader teleurgesteld gezegd. Ik had met mijn ogen gerold en was uit de kamer gevlucht. Hij wilt natuurlijk dat ik met Maria zou trouwen. "Ik wist het wel!", was mijn moeders reactie. Ik had maar gefronst maar haar toch wel  omhelst. Ik heb een sterkere band met mijn moeder dan met mijn vader namelijk. "IEEEEH!", gilde Amanda, toen Tess het haar vertelde. Ik stond dan wel aan de andere kant van het paleis, maar ik hoorde haar nog duidelijk krijsen.
Maria zei niets en deed alsof het haar niet kon schelen. Maar toch zie ik haar, net zoals nu, de hele tijd depressief en boos naar ons kijken.

"Wil je vandaag nog iets leuks doen?", vraag ik Tess. Ze schudt abrupt haar hoofd. "Wat is er?", vraag ik verschrikt. "Niks hoor...", mompelt ze schijnheilig. Daar geloof ik dus niks van. "Ik heb dingen te doen.", roept ze me na wanneer ze de hal uit rent. Ik frons en wandel naar de zitkamer. Rare wezens die vrouwen...

POV TESS
Ik moet natuurlijk nog cadeautjes regelen voor Daniëls verjaardag! Ik heb niet bepaald veel geld of steun van familie, dus ik moet er maar iets creatiefs van maken... maar wat dan? Wat moet je geven aan je koninklijke vriendje. Aan een aanstaande koning. Hoe geef je iets, wat amper geld waard is, toch nog een ontelbare waarde...

Na uren rond hangen in de inmiddels al te bekende stad heb ik tot nu toe €0.50 besteedt aan slingers van de HEMA. Dat is tenminste al iets...

Ik denk na... wat zou hij willen hebben. Ik denk terug aan de romantische avond waarop hij me had gevraagd...

Hij bleef me maar aanstaren terwijl ik niet wist wat ik moest doen. Het bleef stil en ik had niet veel te zeggen op dit intieme moment. Dus ik wriemelde wat aan mijn haren, nam af en toe een slokje cola, keek weer naar de grond, bleef hem ook een tijdje aanstaren. En dat alles in de komende 5 minuten.

"Daniël stop.", zeg ik dan plotseling. Hij grijnst. "Stop met staren alsjeblieft!", smeek ik hem. Hij knikt maar blijft me aanstaren. Ik bloos. "Wat wil je?" "Hm?" "Als je stopt met staren, wat wil je van me?", zucht ik. Hij kijkt me geamuseerd aan. "Oké... ik ga dan maar?", zucht ik als hij niet stopt met staren. "Oké dan...", zegt hij wanneer ik op sta. Ik haal opgelucht adem en ga weer zitten op mijn stoel... hij praat weer. "Ik wil jou..." "Wat...?", ik slik. Hij pakt mijn handen vast en kijkt me lief aan. "Ik wil jou. Wat jij er nou van vindt, wat je me er ook voor zal geven, ik zou altijd van je houden, en ik laat je nooit meer los."

Ik smelt nog steeds bij het terugdenken aan die zekere zin. Ik had hem "Ja", gegeven als antwoord op de vraag. We hadden gezoend. En ik weet al wat ik hem ga geven... liefde.

SORRY WEER ZO TERING KORT STUKJE
Maar mensen... het is vakantie.

*goede smoes... want als school weer begint heb ik als smoes dat ik geen tijd heb...*