A Royal Love Story

~20

POV DANIËL
Over twee weken ben ik dan eindelijk jarig. Het goede nieuws is:
•feest
•cadeaus
•ik ga Tess eindelijk in een jurk zien (😏)

Het slechte nieuws is:
•Ik moet trouwen
•mijn ouders (vooral pa) willen dat ik met Maria trouw
•Ik wil met Tess trouwen, ik houd van haar. maar we kennen elkaar pas kort, terwijl ik Maria al eeuwen ken en ze nog steeds even irritant is gebleven

Waarom is mijn leven zo zwaar?! Tess is mijn enige ontsnapping van Maria, maar wil ze wel met me trouwen?! We hebben wel gezoend en zo. Maar ze is nog jong, en we hebben nog niet eens een officiële relatie...

Misschien is dat dan wel een goede eerste stap... wat ben ik slim.

POV TESS
Ik heb de hele nacht wakker gelegen om wat er zich in de avond had afgespeeld. Het gevoel van echte liefde heb ik nog nooit zo beleefd. Ik hou van hem! Is het enige wat er de hele tijd terug kwam in mijn gedachte. Maar aan de andere kant denk ik steeds: Ik hou van hem?! Whutt?! Maar waarom hebben we nog niets dan? Wil hij wel aan een relatie beginnen? Is hij niet op Maria dan? Zouden we ooit iets krijgen?

Er wordt op mijn kamerdeur geklopt. Ik strompel slaperig uit mijn bed en haal met een hand mijn warrige haren naar achteren voordat ik de deur open. Het is Daniël. "Hey.", zeg ik verlegen. "Wat kom je doen?" "Het is maandag, schat.", zegt hij grappend. Ook al was dat woord voor de grap bedoeld, het liet me nu al blozen. "Oh! Shit...", mompel ik beschaamd. "Hoe laat is het?!" Ik haal gefrustreerd een hand door mijn haar heen terwijl ik een blik op mijn horloge werk. "F*ck! Eh nee... potverdrie?", vloek ik zo beschaafd mogelijk. Het is al tien uur namelijk. Daniël grinnikt. "Wij, chique mensen, vloeken ook hoor.", lacht hij.

"Een momentje!", roep ik wanneer ik de deur dicht gooi. Maar Daniël houdt zijn voet er tussen. Ik zucht. "Ik heb haast! Ik moet me nu omkleden." "Daar wil ik wel eens getuigen van zijn.", zegt hij wenkbrauw wiebelend. Ik word knalrood. "Viezerik!", mompel ik.

"We kunnen toch iets anders doen dan leren?", begint Daniël nadat ik ben omgekleed. "Zoals?", vraag ik. "De buurt een beetje verkennen. Ik kan je rondleiden als je wilt.", stelt hij voor. Dat is nog niet eens zo'n slecht idee... Ik knik bedachtzaam. "Ga verder..." Hij legt uit wat er te zien is in het gezellige dorpje en het bos eromheen. "En daarna gaan we gezellig iets eten.", zegt hij tenslotte. "Eten als in...?" "...Een date." Ik bloos. Hij heeft me op date gevraagd! Ik ga echt dood van blijdschap! Omgfzjsdstdp!
Ik ben zo blij dat ik niet eens meer in woorden kan denken... wat is er mis met mij?! "Leuk!", is wat ik hem beantwoord. Ik geef hem een kus op zijn wang en samen lopen we hand in hand naar de schuur toe. "Waarom gaan we hierheen?", vraag ik mezelf hardop af. "Voor de scooter.", zegt Daniël. Verschrikt van zijn onverwachte reactie spring ik verschrikt op. Met als gevolg dat Daniël me keihard uitlacht wanneer ik met mijn kont op de houten vloer terecht kom. Ik strek hulpeloos mijn armen in de lucht om hem een hint te geven dat hij me omhoog moet helpen. Hij trekt me omhoog bij mijn armen en zet me neer op de grond. Plotseling staan onze gezichten wel heel erg dichtbij en voel ik zijn warme adem zachtjes in mijn gezicht blazen. Zijn lippen komen dichterbij waarna hij me teder kust. Hij legt zijn armen om mijn heupen en ik plaats de mijne om zijn nek.

Het zou een raar verhaal zijn om verder te vertellen: 'Ik, een nerderige puber, heb gezoend met de prins in een modderige schuur nadat hij me overeind heeft gezet toen ik erin was uitgegleden. Blijkbaar valt deze jongen op onhandige vaatdoekjes, en besloot hij om me te zoenen.'

Echt niemand zou me ooit geloven. Niet dat ik echte vrienden heb, of begripvolle familieleden aan wie ik dit verhaal zou kunnen vertellen...

Ik schrik op uit mijn gedachten wanneer Daniël de zoen verbreekt. "Kom", zegt hij dan wijzend op de scooter alsof er niets gebeurt was. Ben ik nou zo'n awkward persoon, of is dit voor hem gewoon de normaalste zaak van de wereld? Zoenen met nerds...

Ik stap achterop de scooter en met enorme vaart verdwijnen we uit de paleistuin. Ik sla mijn armen stevig om hem heen. Dit gaat te snel voor mijn hart! En natuurlijk omdat ik hem gewoon vast wil houden...

We komen na een paar minuutjes aan bij een schattig dorpje. Ik klik enthousiast van de scooter af en ren, Daniël meeslepend, het eerste beste winkeltje in... wat een kruideniers winkeltje blijkt te zijn en ik me omkeer om het tweede beste winkeltje in te rennen met Daniël aan mijn arm. De tweede winkel is gelukkig wat interessanter: chocolade! Ik snuif de geur van goddelijkheid op en ren naar de muur vol met verschillende witte repen chocolade. Ik kies een reep terwijl Daniël me verbaasd aankijkt om de grootte ervan. Ik haal mijn schouders op en loop naar de kassa. "Dat is dan €3,80.", zegt de vrouw achter de kassa verveeld. Ik tast in mijn achterzak naar mijn portemonnee maar vind niks. "Shit...", mompel ik. Ik probeer ook mijn broekzakken en de zakken in mijn vest, maar er is nergens een portemonnee te vinden. Ik zucht en loop terug om de reep weer te dumpen op de goede plek.

"Dank u wel.", hoor ik Daniëls tegen iemand zeggen. "Kom maar weer terug met die reep!", roept Daniël lachend naar me. Ik draai me verbaasd om en zie Daniël nog met het bonnetje in zijn hand bij de kassa staan. "Ben je serieus!?", roep ik blij. Hij knikt. Ik ren met gespreide armen zijn richting in en omhels hem stevig. "Dank je! Je hebt mijn leven gered!", zeg ik blij. Daniël schudt lachend zijn hoofd en plaatst teder een kusje op mijn hoofd terwijl ik hem al naar buiten lopend nog steeds omhels.

Ik breek een groot stuk van mijn chocolade af en breng hem al kwijlend naar mijn mond. Geamuseerd bestudeerd Daniël hoe ik de brokken heiligheid naar binnen werk. "Wah?", vraag ik met volle mond. "Ook wat?" Hij knikt en ik breek een stukje voor hem af. "Ik betaal je nog wel terug.", zeg ik weet met volle mond. Hij schudt zijn hoofd. "Hoeft niet.", glimlacht hij. "Dat jij bij me bent, maakt al heel veel goed." Ik bloos. "Waarom ben je zo lief?", vraag ik met een mokkend stemmetje. "Alles voor jou, prinses.", zegt hij met een knipoog. Ik kijk weg. "Ja, in mijn dromen...", grinnik ik. Daniël is stil. Ik kijk verbaasd om en zie dat hij bezig is met een worstelwedstrijd tegen zijn gedachte. "Wat is er?", vraag ik voorzichtig. Het blijft een poosje stil. Dan schraapt Daniël zijn keel. "Ik wilde je al een poosje iets vragen...", begint hij twijfelend. "Ga je gang.", zeg ik om hem te motiveren. Want ik weet dat dit nog uren gaat duren als ik hem niet help... "Het is moeilijk...", mompelt hij zacht. "Vertel het gewoon in één hap adem. Dan is het eruit.", zeg ik weer om hem te helpen. "Euhm... Oké dan.", zegt hij. "Wil je... wil je. Euhm..." hij stottert. Ik glimlach naar hem. "Wat wil ik?" "Wil je mijn vriendin zijn?", zegt hij in een hap adem. Ik verstijf. Ik kan even niets zeggen. Heeft hij... zei hij dat nou echt?! Ja natuurlijk zei hij dat echt. Is dit geen droom? Nee... Ik droom nooit. Dit is echt...

Ik schraap mijn keel. Wat ga ik zeggen? Ja, dat wil ik. Of... Natuurlijk schat! Nee dan lijk ik op Maria. Ik zie Daniël zenuwachtig op me wachten. Oké ik zeg wel gewoon het meest simpele: "Ja..." mompel ik verlegen. Daniël kijkt verrast op. "Ja!", herhaal ik mezelf. "Natuurlijk wil ik dat!", ik omhels hem weer stevig. Nog steviger dan dat ik deed toen hij die chocolade voor me had gekocht. Daniëls mondhoeken krullen omhoog en hij drukt zijn lippen op de mijne.

We zijn officieel bitchasss!
Hoe kan ik deze woorden überhaupt denken als ik iemand zoen...?

Yayayay! 50 stemmen bicthasss! Thankjoeeeeee 😘❤️!!!
Lylylysmmm

Xx meeee

How are y'all doing?!