•Beschrijving:
Daniël woont in een groot paleis, heeft veel geld, heeft een knap koppie en kan dus iedereen krijgen. Hij heeft alles wat hij maar zou kunnen wensen. Het enige wat ontbreekt is zijn talent voor wiskunde en andere school vakken én een...
POV TESS 📚 Daar sta ik dan...: In mijn zwarte, best wel nette jurkje. Nette kleren zijn niets voor mij. Maar toen ik in een koninklijke familie moest gaan werken moest ik wel zo'n kleren hebben.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik loop op een drafje mijn kamer uit, de trap af. Ik snel naar de kapstok en gris mijn jasje er vanaf. Daarna loop ik haastig naar buiten, richting de fontein in de paleistuin. Ik ben al een beetje te laat!
"Aha, daar ben je!", hoor ik zijn stem. "Sorry, Daniël.", mompel ik hijgend. "Maakt niet uit. Kom maar mee.", hij slaat zijn arm om me heen waardoor er een warme vloed door me heen stroomt. Hij leidt me naar een auto en houdt de deur voor me open. "Waar gaan we heen?" "Zal je zo zien." Ik zucht. "Het is een beetje cliché, maar wel romantisch.", grinnikt hij. Wacht... Romantisch?! Ik wist dat het deze richting in zou gaan, maar ik had willen doen alsof ik het niet door had... Maar nu hij het me persoonlijk heeft verteld kan ik het niet meer beschouwen als een vriendschappelijk etentje. "O... Oké?", is mijn antwoord. Hij kijkt opzij om me nog even te checken en start dan de auto.
POV DANIËL 👑 Ze leek wel teleurgesteld te zijn nadat ik haar had verteld dat het romantisch zou zijn... Maar ze móet gewoon verliefd op me worden, anders moet ik trouwen met mevrouw tuthola...! "We zijn er.", vertel ik haar. Ik stap uit de geparkeerde auto en open het portier voor haar. Ze knikt beleefd en loopt achter me aan. We wandelen naar een schattig terrasje bij het strand. Aan haar brede glimlach te zien, heeft ze het naar haar zin. "Mooi hè?", zeg ik. Ze knikt. "Je bedoelt mij toch wel zeker?", zegt ze met een kak stem. Ik neem aan dat ze Maria imiteert en schiet in de lacht. Ik moet wel zeggen dat ik het er mee eens ben dat Tess mooier is dan dit prachtige strand. Tess rent voor me uit en sprint snel naar een tafeltje toe. Ze praat even met de ober en een ander vrouw en steekt dan als antwoord op mijn vragende gezicht triomfantelijk haar duim op. Ik grinnik wanneer ik zie dat door Tess' impulsieve actie een paar mensen van het terras met puffende adem de tafel en stoelen richting het water tillen. "De klant is koning.", zegt een vrouw met rood aangelopen gezicht die een hand in haar zij zet als steun nadat ze de tafel in haar eentje twintig meter naar de kust heeft gedragen. "Nou, dat duurt nog wel een jaartje.", grijnst Tess terwijl ze me lachend een por in mijn zij geeft. "Ah, prins Daniël, is het niet?", vraagt de vrouw beleefd. Ik knik. "Nou, eet smakelijk alvast, uwe hoogheid!", zegt ze terwijl ze een bescheiden buiging maakt. "Bedankt." De vrouw loopt terug naar het terrasje en gaat aan de slag met de drankjes die we hadden besteld.
"Waarom wilde je hier zitten?", vraag ik geamuseerd aan Tess die met een brede glimlach haar drankje opslurpt. "Gewoon. Voor het uitzicht.", antwoordt ze vrolijk. De ober komt aanzetten met een grote pan mosselen, twee borden en een schaaltje voor de lege schelpen. "Bedankt, meneer.", zegt Tess terwijl ze de borden van de struggelende ober aanpakt. "U ook bedankt voor het aflossen van de borden.", glimlacht hij. Ze grinnikt en begint met schelpen openen. Ook ik begin met eten.
Als toetje delen we een 'Dame Blanche' met heel veel slagroom waardoor ik misselijk word en Tess de rest naar binnen kan werken. "Hoe krijg jij dat allemaal naar binnen?!", vraag ik verbijsterd. "Gewoon, veel oefenen.", zegt ze lachend met volle mond. En dan is ze nog zó dun?!
"Kom we gaan nog even wandelen.", zeg ik nadat ik de rekening heb betaald. Het is erg lekker weer en de zon gaat bijna onder. We lopen langs de zee zonder schoenen in het zachte zand. Heerlijk!
POV TESS
We lopen langs de zee zonder schoenen in het zachte zand. Heerlijk! En het perfecte moment voor een grapje... Daniël loopt gelukkig aan de kant van het water... Anders zou dit nooit werken. Ik maak me klaar en wil hem dan in het water duwen. Maar ik bedenk me... Wat als hij hele dure kleding aan heeft...? Ik zal het hem moeten vragen. "Heb je dure kleren aan vandaag?", vraag ik hem, wat me een verbaasde blik oplevert. "Ja, ik heb het bescheiden gehouden... Hoezo?" Ik grijns. "Goed zo!", Grijns ik. Ik loop snel op hem af en duw hem met volle kracht het water in. Hij komt hoestend boven. "Bitch!", roept hij lachend, hoestend en proestend. "Love you too!", roep ik terug. Ik neem en aanloop van de kant en doe ook een bommetje in de zee. Ik zwem snel weg van Daniël, vóórdat hij me nog iets 'verschrikkelijks' aan kan gaan doen.
