A Royal Love Story

~10

{nu dus geen titelbenaming... Niet alle hoofdstukken gaan echt ergens over dus ja....}

POV TESS 📚
"Gaat het?", is het enige wat ik de hele dag heb gehoord tot nu toe. Mijn ouders zijn ook in het ziekenhuis. We zijn niet echt heel erg close, ze schenken nooit aandacht aan me, maar nu zijn ze op eens heel bezorgd. "Schatje, heb je nog pijn aan je been?", vraagt mijn moeder terwijl ze een beetje bezorgd over probeert over te komen. Daar faalt ze totaal mee, want ik heb nooit gezegd dat mijn been ook maar een béétje pijn doet. "Het was mijn hoofd, mam...", corrigeer ik haar. Geen antwoord. Ze is alweer weggelopen om koffie te halen. "Hey.", hoor ik vanuit de deuropening. Daar staat Jake. "Hey.", zeg ik met schorre stem. "Ruben en Daan zijn bij Daniël aan het kijken.", vertelt hij. "Komen ze zo ook?", vraag ik hoopvol. Hij knikt. Ik heb echt bijna geen bezoek gehad. "Gaat het alweer een beetje." "Laat dat." "Wat?" "Gaat het?", imiteer ik hem overdreven. "Oh...", hij komt verlegen naast me zitten. "Wat moet ik dan zeggen?", vraagt hij grappend. "Wat tf is er gebeurt...", stel ik voor. "Oh ja...", begint hij. "Wat tf is er gebeurt?!", vraagt hij daarna nep-verschrikt. Ik giechel. "Een vrachtwagen reed me bijna aan, en Daniël sprong ervoor en nu...", ik slik. Jake slaat troostend zijn arm om me heen. Langzaam vallen mijn betraande ogen dicht.

POV JAKE 🍕
Ik aai nog even over haar rug en laat me zelf daarna zakken in de stoel naast het bed. Ze ziet er schattig uit als ze slaapt. "Hey!", roept Daan plotseling hard door de kamer. "Ssst! Gast ze slaapt!", sis ik. "Oh...", Ruben volgt. "Neuh... Nu niet meer.", zegt een slaperige stem. Ik kijk om en moet lachen om haar haren die helemaal door de war zitten. "Wat?", vraagt ze verbaasd. Ik strijk met mijn vingers voorzichtig haar haren goed en leg een plukje achter haar oren. Haar wangen kleuren rood en ze wendt haar blik af. Ze ziet er zo lief. Jammer dat Daniël haar al zo'n beetje geclaimt heeft... Daan en Ruben komen er weer bij zitten. "Wanneer mag je weg?", vraagt Ruben. Ze haalt haar schouders op. "Ik wil naar Daniël.", zegt ze zachtjes. "Dan vraag je dat toch?" "Mag niet...", zucht ze. "Dan kom je toch met ons mee?", zegt Daan plotseling. Enthousiast knikt ze. "Wacht... Daan ben je gek?!", sis ik. Ze hoort namelijk te slapen. "Ze kan heus wel even naar haar geliefde toe.", zegt Daan terug.  "Hij is niet mijn 'geliefde'", zegt ze blozend terwijl ze haar armen over elkaar slaat en nors voor zich uitstaart. "Ik wil hem gewoon zien.", zegt ze. "Tuurlijk.", zegt Ruben lachend. "Let's go!"

Met zijn vieren sluipen we over de gang. Ik ondersteun Tess omdat ze nog een beetje wankelt door haar duizeligheid. "Lukt het?", vraag ik bezorgd. Ze knikt hevig. Ik rol met mijn ogen. "Tuurlijk..." Ze werpt een boze blik naar me terwijl we naar Daniëls kamer lopen. "Hier is het...", zegt Ruben tenslotte. Meteen klaart Tess' gezicht op. Ik grinnik. Maat wanneer ze richting de deur rent en die keihard open duwt veranderd mijn gezichtsuitdrukking. "Tess! Kom terug!", sis ik. "Er zijn gewoon zusters en dokters!", roep ik haar na. "I don't care!", roept ze terug. Omg... dom kind.

POV TESS 📚
Ik moet hem zien. Het maakt me niet uit of ik meteen terug gestuurd word. Ik hoor afkeurend gemompel achter me maar toch sloeg ik de deur open. Daar lag Daniël met gesloten ogen en slangetjes aan zijn lichaam in een ziekenhuis bed. Hij is er veel erger aan toe dan ik. Op zijn armen zit een grote blauwe plek en hij ademt zwaar. "Daniël, ik ben bij je.", fluister ik naar hem terwijl ik bij hem neer kniel. "Mevrouw! Jij hoort hier niet te zijn.", hoor ik een o zo bekende stem achter me. "Ten eerste het is geen bezoekers uur, ten tweede je bent ook nog eens een patiënt.", zegt dezelfde zuster als de vorige keer verontwaardigd. "Ten eerste:", zeg ik brutaal terug. "Ik ben geen gast in het ziekenhuis, ik ben een patiënt. En ten tweede: Ik heb geen besmettelijke ziekte of zoiets."  Ik keer me weer naar Daniël en houd zijn hand voorzichtig vast. Geen zacht kneepje waar ik op gehoopt had, omdat dat altijd in zo'n films en boeken gebeurt. Ik zucht. "Ik ga alweer.", zeg ik. "Goed zo.", zegt de zuster alsof ik een hond ben die net een nieuw trucje geleerd heeft. Ik draai me om naar de jongens die de hele tijd zenuwachtig toe gekeken hebben. "Let's go...", zucht ik. Ik kijk nog even naar Daniël maar loop daarna weer door.

Word alsjeblieft beter...

Ik ben nu echt in een update bui 🎉
Yay!

Question of the day?:
Wie verdenk je bij #WIDM18?

Ik verdacht bij de app voor de lol Simone 100% dus k ben dr nog niet uit😏.
SPOILERSPOILERSPOILER:
Mijn broertje en moeder zaten helemaal op Stine, dus zij zijn nu dood😂