•Beschrijving:
Daniël woont in een groot paleis, heeft veel geld, heeft een knap koppie en kan dus iedereen krijgen. Hij heeft alles wat hij maar zou kunnen wensen. Het enige wat ontbreekt is zijn talent voor wiskunde en andere school vakken én een...
POV MARIA Mokkend bekijk ik de situatie. Moet ik... echt? De struiken voor me zijn kletsnat en ik ben niet bepaald van plan om mijn nieuw kleding te verpesten. M-moet ik het serieus gaan doen? Ik doe pogingen om in de struik te komen en bedenk dat mijn vader me toch nieuwe kleding geeft, dus het komt wel goed. Ik kruip met een vies kijkend gezicht de struik in en zoek een goede positie. De camera die al een half uur om mijn nek bungelt kan ik nu eindelijk gebruiken. "Alles voor jou, Tess.", hoor ik Jake zeggen. Ik slik. Als nou iemand dat ooit tegen mij zou zeggen... plots drukt Tess haar lippen op die van Jake en snel grijp ik naar mijn fototoestel. Klik, klik, klik! Op de foto's is duidelijk te zien wat zich daar afspeelt. Ik bekijk het resultaat en met een trots glimlachje zoek ik me weer een weg naar buiten.
POV JAKE Ze... ze zoent me. Tess zoent me! Ik sla mijn armen om haar heen en zoen haar terug. De eerste stap gaat perfect. Ik open voorzichtig een oog en kijk richting de bosjes waar ik Maria met een serieuze blik te werk zie gaan. Ik steek onopmerkelijk mijn duim naar haar op en laat Tess daarna los. Ik val meteen weer in mijn rol. "Bedankt.", zegt ze met een klein glimlachje. "Waarvoor?", vraag ik. Ze kijkt me doordringend aan. "Dank je voor je hulp, Jake." Ik kijk haar verbaasd aan. Zei ze dat nou echt? "Wordt Daniël niet boos als hij dit ontdekt.", vraag ik, mijn dikke grijns inhoudend. Ze haalt haar schouders op en gaat staan. "Ik ga.", zegt ze en ze omhelst me. "Doei.", zegt ze koeltjes.
Wanneer ze uit zicht is komt Maria enthousiast op me af rennen. "Ik heb ze! Ik heb ze!", roept ze blij. Ik grinnik. "Ik leg zijn telefoon morgen wel terug.", zeg ik haar. Ze knikt. "Goed. Tot dan. Ik regel dat met de foto's wel.", zegt Maria. Ik knik geef haar een knuffel als afscheid. Na een tijdje houdt ze me nog vast terwijl ik ongemakkelijk los probeer te komen. "Ik ga maar weer.", zeg ik. "Doei!", zegt ze blij.
POV DANIËL Het is 23.00 en Tess is nog niet thuis. Zelfs mijn ouders wisten niet waar ze was. Ik had haar kunnen appen, maar ik kon mijn telefoon niet vinden. Ik loop naar mijn kamer en kijk nog een keer rond, net zoals ik al vaker heb gedaan. Ah, daar ligt ie. Ik pak mijn telefoon van mijn overvolle bureau af en bekijkt de actuele nieuwtjes die ik de afgelopen twee dagen heb gemist. Ik heb gek genoeg maar weinig berichten. Een daarvan is van een onbekend nummer: 'Dit is wat jouw toekomstige bruid je aandoet als je eventjes niet oplet:' Met een foto eronder die me laat schrikken:
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik kijk verbijsterd naar de foto. Dit kan toch niet? Tess en... Jake?! Ze heeft hem nooit gemogen. En nu dit?! Dit kan niet waar zijn! Maar toch zegt de foto genoeg.
Ik hoor de voordeur dichtslaan en ik zie Tess de trap op lopen. We wisselen een blik uit, maar beiden keren we boos ons hoofd weg. Wat is er mis met haar?? Hoe kan zij nou boos op mij zijn. Chagrijnig loop ik haar achterna. "Wat moet je?", snauwt ze boos. Ik kijk haar woedend aan. "Hoe kun je?!", roep ik boos. Ze schrikt en kijkt me nog bozer aan. "Wat nou? Jij laat me zitten!" Gaat ze ook nog zitten liegen. "Ik doe helemaal niets fout! Jij bent de gene die alles heeft zitten verpesten. Jij gaat zitten zoenen met Jake!", roep ik. Ze haalt haar schouders op. "Dat is je eigen schuld.", snauwt ze. Ik kijk haar verbijsterd na. Trut.
POV TESS Wat nou? Het is mooi zijn eigen schuld dat hij me heeft laten zitten. Misschien is het wel beter zo! Misschien moet het gewoon anders. Ik loop met betraande ogen naar mijn kamer. Ik kleed me uit en ga onder de douche staan, met keiharde muziek op om mee te zingen. Boos laat ik me vallen op de zwarte badkamertegels terwijl het warme water over me heen stroomt. Zo doe je dat. Zittend douchen. Het doet me gewoon goed als ik verdrietig ben oké? Laat me.
Na de warme douche ga ik op bed liggen in mijn pyjama en vraag ik Amanda via WhatsApp om langs te komen voor Netflix, en of ze veel eten meeneemt. Natuurlijk zegt ze ja, en even later staat ze al voor mijn deur. "En hoe gaat ie met je boyfrienddd!", vraagt ze enthousiast. Oh nee... niet weer... niet huilen... Tess niet... "ach meisje, gaat het wel?", vraagt Amanda. Tranen vallen alweer over mijn wangen. "We hebben ruzie.", mompel ik zachtjes. Ze aait troostend over mijn rug. "Weet je... vergeet hem gewoon voor eventjes. Dan kunnen we een leuke film kijken.", zegt ze om me op te beuren. "Huil- of lachfilm." "Hmpf, kies jij maar.", zucht ik. "Huilfilm!, laat die tranen maar in volle loop, dan ben je er lekker snel overheen!" Ik knik en zet de film aan. En zo begint de gezellige huil/vreet-avond.
