A Royal Love Story

~11

POV TESS 📚
"Je mag morgen weer gaan.", zegt de zuster, die blijkbaar Emma heet. "Dankjewel, Emma." Zeg ik gemeend. Ze glimlacht. "Wanneer mag Daniël weg?", vraag ik dan benieuwd. "Dat weten we niet." Zegt ze weer wat serieuzer. "Je mag in ieder geval nu wel even bij hem langs." Zegt ze. Dankbaar vlieg ik haar om de hals. Ze reageert verbaasd. Ik glimlach naar haar. "Hij ligt nu in kamer 23." "Dankjewel." Ik ren zo'n beetje naar de lift en druk wel een minuut lang op het knopje van de eerste verdieping.

Ik loop met grote passen richting kamer 23. Voorzichtig open ik deur. Daar ligt Daniël nog steeds  in het zelfde bed, in dezelfde houding. Ik ga op de stoel naast hem zitten en woel zachtjes met mijn hand door zijn haren. Ondanks dat ik zijn geflirt irritant vind, ben ik serieus iets voor hem gaan voelen. Bij elke keer dat hij recht in mijn ogen keek. Ontplofte er een bom van vuurwerk in mijn maag en vlinders kietelden mijn buik. Plotseling word ik uit mijn droom getrokken door een sprookjes gebeuren uit alle cliché boeken zoals ik al beschreven had: Ik voelde een zacht kneepje in mijn hand. Ik zucht opgelucht. Het bidden heeft gewerkt. Nee, ik bid niet echt, maar het gaat om het idee. Het is meer:

🙏🙏🙏🙏🙏
God, geef me alstublieft de zekerheid dat Daniël snel wakker zal worden... En dat er hier donuts verkocht worden!

Ja ik ben een random kind...

Plotseling wordt de deur open gesmeten en staat Maria in de deuropening. "Daniël!",gilt ze boos. "Waarom was je op stap met die kip, en niet met mij!" Ik zucht. "Hij ligt in coma.", haar gezichtsuitdrukking veranderd. "Nou, dat hadden ze er ook even bij kunnen zeggen hoor! Nu kan ik hem niet slaan zodat hij pijn gaat lijden.", zegt ze met een pruillipje. "Waarom zit jij nou weer hier, dom rund?", vraagt ze dan. "Eerst was ik nog een verrotte visstick, toen een kip en nu een dom rund, Thanks?"

Even later komen de jongens ook nog even langs. Ik omhels ze alle drie en vertel ze het goede nieuws: "Ik ben ontslagen!", roep ik blij. Twee jongens geven me een highfive terwijl Ruben fronst. "Huh, sinds wanneer moet je blij zijn bij een ontslag?!", vraagt hij. "Sinds altijd. Wil jij voor altijd in een ziekenhuis blijven liggen dan?", vraag ik lachend. "Eh ik denk het niet?" Maria komt terug met een donut en een kopje koffie in haar hand. Yes! Ik zei toch dat bidden zou gaan werken!: Ze verkopen Donuts! "Wie zijn dit?", vraagt Maria met afschuw in haar stem. "Ruben" "Jake" "Daan" zeggen ze door elkaar. Ik grinnik. 

Ook ik loop even naar de 'kantine' van het ziekenhuis. Ik bestel niet één, maar twee donuts én een beker met chocolade melk met slagroom. "Één chocolademelk met éxtra slagroom voor de schone jongedame.", zegt de man met een knipoog. Ik neem lachend met blosjes de chocolade melk en de donuts aan en loop terug naar kamer 23.  "Aww! Je hebt ook een donut voor mij meegenomen!", zegt Jake wanneer ik naar binnen loop, en hij grist een donut uit mijn handen. "Hé die is van mij!", gil ik. "Ach joh, maakt niet uit! Straks word je nog een papzakje.", imiteert hij me van een paar dagen terug. Ik grom en til mijn shirtje weer een stukje omhoog. Ook Jake doet hetzelfde terwijl Maria verliefd naar zijn buikspieren staart. "Ik heb meer spieren!", zeg ik plagend. "Dat is niet waar!", zegt hij terwijl hij naast me gaat staan om het te vergelijken. "Daan, ik heb toch meer spieren van Tess?", vraagt hij overtuigend. Daan bekijkt aandachtig onze sixpacks waardoor ik in lachen uitbarst. Uiteindelijk is hij tot de conclusie gekomen dat ieder mens op de wereld even veel spieren heeft. Nee echt? "Maar ík heb grotere spieren!", zegt Jake. "Ja dat komt omdat je zo dik bent.", giechel ik. Ondertussen zit Maria nog steeds naar zijn buik te staren. "Fascinerend hè?", zegt Jake tegen Maria. Ze krijgt blosjes en kijkt boos weg. Ik ben aan het schateren van het lachen. 

"Kan het wat stiller?", vraagt Emma. "Hij is tóch in coma...", zegt Maria die ondertussen haar nagels vijlt. "Hij merkt niets." boze blikken keren zich haar kant op... "Wah?",vraagt ze brutaal. Meerdere mensen rollen met hun ogen. Ik kan net een paar tranen inhouden wanneer ik weer een blik werp op de slapende, eerder gezegd; in coma liggende Daniël. Ik wil echt dat hij zo snel mogelijk wakker wordt. 

Question of the Chapter (Jaaaa, zo ga ik het noemen :) ), oftewel QOTC:

Milka of Tony's Chocolonely?

My favourite is: Tony's Melk karamel zeezout :) <3