A Royal Love Story

~15

POV TESS 📚
Het is al een paar dagen later en Daniël is nu ook ontslagen uit het ziekenhuis. Hij kwam thuis en het hele paleis was vrolijk versierd. "Welkom thuis!", riep iedereen vrolijk. Bij mij thuis zouden ze niet eens gemerkt hebben dat ik weg was geweest. En het was ook een grote verassing dat ze tenminste één keer langs waren gekomen in het ziekenhuis. Maria is nog steeds boos op me, volgens mij vooral jaloers omdat ik veel met Daniël omga, en dat terwijl ze nog niet eens heeft gehoord van onze kus. Ze zegt de hele tijd dat het ongeluk mijn schuld was. Misschien heeft ze wel gelijk... Al zegt Daniël al dagen van niet.

"Tess!", hoor ik iemand fluisteren. Ik draai me om en Daniël sleurt me voordat ik iets kan doen of zeggen de gang op. "Sorry!", zeg ik voor de duizendste keer. Dat doe ik telkens automatisch als ik hem tegenkom. "Tess.", zucht hij. "Je kan daar nu wel mee stoppen. Jij hebt dit niet gedaan. Ik koos ervoor om het te doen. En als je het gedaan had, dan was één keer sorry ook al genoeg geweest." Hij grinnikt. "Sorry." Zeg ik. Hij kijkt me doordringend aan. "Euh o ja dat zou ik niet meer zeggen... Sorr- oké nevermind ik zeg niets meer.", grinnik ik. "Maar nu even serieus." Begint hij. "Ja, waarom moet ik hier zijn?", vraag ik. "Eh, ik wilde je wat vertellen." "Go ahead..." Moedig ik hem aan. "Alleen als je me beloofd om niet te lachen of weg te lopen." "Promise.", zeg ik terwijl ik op mijn hand tuf en hem uitsteek. Hij trekt met een vies gezicht één wenkbrauw op. Hij is natuurlijk veel te net opgevoed voor deze stuff. Snel veeg ik mijn hand af aan mijn broek en kijk hem weer aan. "Ja sorr- laat maar."
"Ik wild dus zeggen..." begint hij weer. Hij haalt diep adem. "Ik had dit al eerder gezegd...", gaat hij verder. Ik zucht. "Zeg het nou!", zeur ik. "Ik wil dat je dit weet...:", zegt hij verlegen. "Ik vind je leuk. Echt leukleuk..." Ik bloos. En mijn mond staat vol tanden. Ik weet niet meer wat ik moet zeggen... Ik vind hem ook leuk. Al ken ik hem maar een week, eigenlijk twee maar in die week lag hij in coma. "Dit eh... kan niet.", zeg ik met een brok in mijn keel. Het liefst zoen ik hem nu meteen, but i can't. Ik kan dit niet aanzien. Alle verdriet en teleurstelling in zijn ogen. Ik slik. "Het spijt me.", ik meen het echt. Al vind ik hem ook leuk... dit kan echt niet. Ik draai me om en loop weg terwijl ik snel een traan wegpink.

POV DANIËL 👑
"Ik vind je leuk.", had ik gezegd. En dat was de allergrootste fout die ik ooit had gemaakt. Natuurlijk vindt ze me niet leuk. Natuurlijk was dat van het ziekenhuis alleen maar om me te troosten. En natuurlijk spijt dit haar niet. Ze vindt me niet leuk... Ik moet haar vergeten, wat waarschijnlijk niet gaat lukken, ze is mijn docente. Ik moet me maar op Maria richten dan vergeet ik haar misschien. Dat is sowieso wat mijn vader van me verwacht dus ik kan niet anders.

Ik loop de zitkamer binnen en daar staat ze. Het meisje van mijn dromen. Maar ik loop haar met moeite voorbij. Richting het góéde meisje. Ik zucht en stap op haar af. "Maria... wil je vanavond misschien met me uit?", vraag ik met tegenzin. "Jaaaa!", gilt ze blij. Dat was te verwachten. Dat gaat een lange avond worden... Terwijl ik met Maria met armen gehaakt wegloop, zie ik Tess met een teleurgestelde uitdrukking onze kant op kijken. Dat is dan mooi haar eigen schuld. Get over it! Is wat ik denk. Al weet ik zelf dat die stap voor mij nog moeilijker is dan voor Tess. Zij heeft zat aanbidders. Ik heb alleen nog kans bij een vrouw die alleen maar obsessed met me is doordat ik koning zal worden. Tess is de enige vrouw die ik ken, die daar koeltjes mee om zou gaan. Zoals nu. Forget about her! Ze houdt niet van me! Dat is het toch? Ze houdt niet van me, daarom ga ik verder met Maria. Ik zal er aan moeten wennen...

We zijn onderweg naar een chique restaurant aan het water. Het was Maria's keuze. Hoe duurder, hoe beter! Dat is zo'n beetje haar life-quote. En dat haat ik aan haar. Nee, je houdt van haar... Hoe vaker ik dat zeg, hoe meer ik het ga geloven. Overdreven lachend verteld ze over haar *kuch* interessante levensverhaal. Van familiegeschiedenis, waarin ik veel overeenkomsten van Maria's karakter kon vinden; veeleisendheid, perfectie en natuurlijk de beroemde/beruchte 'Hoe-Duurder-Hoe-Beter'-zin. "En toen kocht mijn oudtante Grace haar vijfde villa die ze voor veel te veel geld aan die domme migranten huurde! Slim hè!", trots verteld ze over haar valse grootouders en ik walg ervan hoe trots ze er juist op is. Ik knik alleen maar als antwoord en kauw verveeld op het 'gerecht' ten grote van een knikker die naar papier smaakt. Dat krijg je ervan als je naar zo'n restaurants gaat. 'De smaaksensatie spat er vanaf'- zodat er geen smaak meer op zit...- yay lekker droog ben ik vandaag. "Heerlijk vind je niet?", zegt ze met haar heerlijk bekakte kraakstem. Ik knik met een neppe glimlach en wacht op de volgende gang. De desserts kunnen niet veel erger zijn... Toch?

-

Oké dat was verkeerd ingeschat.