Tom 3
Jeżeli ktoś twierdzi, że uwielbia Disney i DreamWorks, ale nie zna Wielkiej Czwórki, to chyba jednak coś jest nie tak. Zainspirowana "Następcami" postanowiłam napisać historię czwórki przyjaciół, którzy zostali wybrani przez Księżyc, by chroni...
Nuffink i Elizabeth stali nad brzegiem morza i wpatrywali się we wschodzące słońce. Trzymali się za ręce w ciszy, którą przerywały jedynie fale.
- Długo jeszcze zamierzacie tak stać? - Kaja podeszła do kuzynki i położyła dłoń na jej ramieniu. - Twój ojciec, Nuffink, chce widzieć wszystkich Strażników.
- Wiesz w jakiej sprawie? - spytał chłopak.
- Niestety nie - Kaja odwróciła się z powrotem w środę zamku Arendelle i odeszła.
- Powinniśmy iść. Ciocia pewnie chce, żeby wszystko przygotować na uroczystość - Eliza westchnęła.
- Nie boicie się, że Mrok może ponownie zaatakować? - Nuffink spojrzał na dziewczynę.
- Mama twierdzi, że jeżeli tym razem nam pomogą, Mrok nie ma szans.
- Czyli uważają, że jesteśmy słabymi Strażnikami?
- Możliwe - Elizabeth spuściła wzrok.
Nuffink przyciągnął ją do siebie i przytulił. Potem sięgnął z powrotem po jej dłoń i razem udali się do pałacu. Czekała ich ciężka praca. Tym razem musieli być gotowi.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Tego samego dnia Zephyr po raz pierwszy zabrała swoich przyjaciół do Smoczego Sanktuarium. Zanim ich wprowadzili, razem z Magnusem opowiedzieli o wydarzeniach z konkursu łucznictwa, o tym jak oboje zostali Strażnikami i przedstawili Meriam. Zephyr nigdy by nie pomyślała, że tak otwarcie będzie rozmawiać z dziećmi złoczyńców. Cieszyło ją, że są przyjaciółmi, którzy postanowili zerwać z przeszłością i zbudować nowy początek.
Początkowo były drobne trudności z Hankiem, który upierał się przy chęci zemsty za krzywdy wyrządzone jego ojcu. W wyniku licznych rozmów udało się go jednak przekonać, że moc, którą dałby mu Księżyc jest dużo potężniejsza niż mógłby sobie wyobrazić, a wtedy jego życie w ojczyźnie zmieniłoby się na lepsze. Nie potrzebowałby władzy. Wystarczyłoby, by był bohaterem. To ostatecznie doprowadziło do tego, że Hank był chyba najbardziej podekscytowany ze wszystkich całą sytuacją.
- Więc jaki macie plan? - spytał Percy, kiedy szli po półkach skalnych chcąc dostać się do wnętrza Sanktuarium.
- Jest dosyć prosty - uśmiechnął się Magnus.
- Najważniejsze, by ograniczyć ilość jeźdźców, których chcemy zaatakować - Zephyr mówiła wciąż idąc naprzód.
- Ale chyba ustaliliśmy, że nie chcemy nikomu zrobić krzywdy - zauważyła Ginny. - Chcemy być dobrzy.
- Nie mówię o uśmiercaniu - zaśmiała się dziewczyna. - Chcemy ich wykluczyć z gry.
- Jak chcesz to zrobić? - spytał Hank.
- Mam dwóch zaufanych przyjaciół, którzy chętnie pomogą - Zephyr stanęła na końcu schodów i wskazała na kogoś.
Dopiero, gdy pozostali doszli za nią na szczyt zrozumieli kogo miała na myśli. Pokazywała Niebieskiego siedzącego w dolinie i Hedwarda patrzącego na niego z klifu. Nagle chłopak odwrócił się i podniósł rękę w geście powitania. Miał na sobie swoją smoczą zbroję.
- Co tam? - zapytał z uśmiechem na twarzy.
- Ty jesteś Hedward? - spytała Ginny.
- O! - zdziwił się chłopak. - Czyżby Zephyr o mnie opowiadała?
- Oczywiście, że tak - uśmiechnęła się Zephyr, podeszła do Hedwarda i pocałowała go w policzek. - Ciężko o tobie nie wspomnieć.
- Jaka jest rola Hedwarda? - spytał Hank.
- Mam przekonać Strażników, by zgodzili się na plan, który ułatwi wam wasze zadanie.
- Genialne - Ginny klasnęła w dłonie.
- A ten smok? - Percy wskazał na Niebieskiego.
- On pozbędzie się przeciwników - odparł Magnus.
- Jak!? - Ginny przyjrzała się zwierzęciu. - Jest wielki. Prędzej wszystkich zgniecie.
- Chcemy im pokazać? - Hedward spojrzał znacząco na Zephyr.
Dziewczyna uśmiechnęła się zadziornie i skoczyła z klifu. Za nią poleciał Hedward, jednak szybko skręcił w głąb Sanktuarium i zaczął zaganiać smoki w jednym miejscu. Zephyr w tym czasie latała nad Niebieskim i zaczęła mu coś tłumaczyć. Nagle przestała i zwróciła się do przyjaciół na klifie.
- Jesteście gotowi?
Nie oczekując odpowiedzi, poleciała przed smoka i zaczęła pędzić w stronę zagonionych smoków. Gdy była już blisko nich, krzyknęła coś do Niebieskiego, lecz nikt tego nie zrozumiał. Z pewnością dlatego, że był w języku smoków. Gad wtedy otworzył paszczę i zionął lodem prosto w kierunku Zephyr. Dziewczyna jednak zamiast uciekać, rozłożyła ręce i ku zdziwieniu wszystkich poprowadziła lód swoim torem lotu od podnóża Sanktuarium po sam jego szczyt zamykając smoki w lodowej pułapce. Następnie wróciła do przyjaciół i wylądowała przed nimi.
- I co o tym myślicie? - spytała.
- To rewelacyjne! - Hank aż podskoczył z wrażenia. - Ale jak to zrobiłaś?
- Mogę kontrolować powietrze, więc użyłam go, by w odpowiedni sposób uformować lód - dziewczyna oparła ręce na biodrach.
- I w ten sposób wykluczymy część osób z walki - w oczach Percy'ego widać było dumę.
- Ale jak potem ich wydostaniemy? - spytała Ginny wskazując zamknięte smoki pod lodem.
- A! To nie ma problemu! - Zephyr ponownie oderwała się od ziemi i poleciała do Niebieskiego prosząc go o kolejną przysługę.
Gigant poderwał się gwałtownie i ruszył na lód z dużą prędkością. Zderzył się z nim swoimi ciosami rozbijając lód na drobne kawałki uwalniając smoki. Wśród nich można było zauważyć Hedwarda i Topora.
- Wystarczy, że przekonam Strażników do planu i zwycięstwo mamy w garści - powiedział Hedward lądując obok reszty.
- W takim razie zaczynamy trening - Percy klasnął w dłonie, po czym podbiegł w stronę krawędzi skarpy, odbił się i skoczył prosto na grzbiet Koszmara.
Przez następne kilka dni cała siódemka przyjaciół skupiła się na ćwiczeniach i dopracowaniu planu. A ponieważ Mrok od początku planował wykorzystać smoki dla własnych celów, nie podejrzewał, że coś może być nie tak. Tym sposobem udało się zachować sekret w tajemnicy.
W tym samym czasie nic nie spodziewający się Strażnicy przygotowywali najważniejszy bal w Arendelle. Cóż za ironia, że Zephyr przygotowała im plan obrony zanim pomyśleli, że będą go potrzebować. Ale dziewczyna nawet o tym nie myślała. Przyświecał jej cel, który popychał ją do przodu. Nie zamierzała się zatrzymać.
