1.Bölüm: +Virüs+

103 6 3
                                    

Öykü'den

Karanlık her yer... .

Kaçıyorum ve umutsuzca kurtarılmayı bekliyorum.

Hayır kesinlikle aşık değilim,yalnızım...
Çaresiz bir kızım ben.

Köpek sesleri kulaklarımı çınlattığında korkuyla geriye sendeledim ve bir dala takılmam sonucu yere kapaklandım.

Geliyorlar!
Anneciğim yardım et!
Biri beni kurtarsın lütfen!
Ölmek istemiyorum.

Umutsuzca bir ağaca sığındım selvi idi sanırım.. .

Tamda ölmeyi beklerken bir ses duydum:

"Kim var orada!"

2 gün önce.. .

"Tatlım bir daha dene!"
Annemin tatlı sesini duyunca gülümsedim.
Rehabilitasyon merkezinde olmamıza rağmen buradaki en büyük yardımcımdı annem,motivasyon veriyordu bana.

Neden buradasın? diye soracak olsanız cevabım şu: 1 hafta önce köpeklerin saldırısına uğradım.

Ayaklarımdan yakaladılar ve beni sakat bıraktılar ancak doktor geçici olduğunu söylemiş ve bizi rehabilitasyon merkezine yönlendirmişti.

4 gündür buradayım işte çabalarım iyi gidiyor doktor böyle giderse eskisi gibi özgürce yürüyebileceğimi söyledi.

Adım öykü, öykü yankı.

Annem ile beraber istanbul'da yaşıyorum.

Babam geçen yıl annemden boşandı ancak onunla gene de görüşüyorum ve onu seviyorum.

Telefonum çaldı arayan babam.

"Alo baba?"
"Tatlım iyi misin Annenden haberlerin iyi olduğunu öğrendim."

"Yani sayılır,doktor belki yarın yürüyebileceğimi söyledi ama ne zaman olacağından emin değilim."

"Tamam güzelim en kısa zamanda yürümeni bekliyoruz.Sonra görüşürüz."

"Öptüm baba anneminde sana selamı var,"dedim ama o çoktan kapatmıştı."Beni utandırma!" diyen annem koluma vurdu.Bir utanmasa olmaz,hadi ama babamı hala sevdiğini biliyordum.

Babam genelde işinden dolayı meşgul.Çünkü o ajan.

Annem ise doktor.

Rehabilitasyon merkezinden çıktığımızda sanki ilk kez nefes alıyormuşum gibi temiz havayı içime çektim.

O gece gayet huzurluydu.

Hiç kimse ertesi gün olacak olan karmaşayı bilmiyordu.

Herkes kafasını yastığa koyup mışıl mışıl uyumuştu bile!

Annem ise haber izliyordu.

"Yine o lanet haber!" dedi

"Anne ne oldu?"

"Virüs her yeri kaplamış kızım.."

"Amaan anne! Sende buna inandın mı?"

"Henüz labaratuvar sonuçları çıkmadı ama saldırıya uğrayan o adamı gördüm.Gözleri dehşet derecede korkunçtu öykü! Eğer baban zamanında yetişmeseydi bende.. ."

Cümlesini tamamlamasına izin vermedim.
"Hepsi geçti tamam mı? Korkacak hiçbir şey yok! Yarın o lanet sonucu alacaksın ve yüzünde kocaman gülümsemeyle geri döneceksin!"

Annem esra sıkıntıyla başını kaşıdı,tedirgin olduğunu görebiliyordum.

Onu rahatlatmak için ellerini sıktım "Öyle olsun bakalım." dedi.SON

-OUSTHER-👌(TAMAMLANDI✔️)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin