kır normali koynunda

8 2 0
                                    

Dayanamıyorum sana dokunmaya ihtiyacım var buna gerçekten ihtiyacım var parmaklarımın parmaklarına kenetlenmesine ihtiyacım var kafama bi eşarp  geçirip gözüme kocaman güneş gözlüğünü  takıyorum mezarına gidiyorum hava karardı bu saate kadar seni rahat bırakmış olmaları gerek demi özür dilerim törenine gelemedim yüzüm yoktu ne birilerinin yüzünü görmeye nede senin karşına çıkmaya  ben miyim senin katilin affetmedim de bana
bak gitmişler işte kusura bakma münkerle nekir seni  şuan sorguya çekiyor olmalı anlat onlara birer sigara yakın ve otur anlat onlara bırakın hesapları de ne yaptıysam bi sebebim vardı de şimdi gidin Gülle konuşmam gerek sonra gelin ölüyüm ben kaçamam ya de hem sizide bekleyen  çok ölü vardır gidin onlarla ilgilenin bankada filan sıramı başkasına verince nasıl seviniyorlar sıradaki 576 numaralı ölüye veriyorum sıramı benim işimi Gül gidince halledin desene
yetmiyor bana toprakla konuşmak yetmiyor toprağını alıp öpüyorum yetmiyor bu biraz delice gelicek  ama ben senin bu toprağa karışmana izin vermem eriyip kaybolmana izin vermem bunu şimdi yapmalıyım bekçinin  yanına gidiyorum gözlüğümü çıkartıyorum  tabi uygunsuz şu an bunu istemem ama bi fotoğraf çekinebilir miyiz tabi diyorum sonra ona  önerimi yapıyorum olmaz günah diyor yalvarıyorum ağlıyorum bi ev veriyorum biraz para veriyorum cehenem ateşine razı ediyorum bu akşam saat 3 te vereceğim adrese getir sakın hırpalama ve eski halinde bırak  mezarlığı kabul ediyor sonra kocaman bi dondurucu alıyorum eve getirtiyorum geceyi beklemeye başlıyorum  inanın bana ben deli değilim söz her şeyi toparlıcam sadece biraz zaman ihtiyacım var tüm içki şişelerinden iğrelti geliyor tamam bak tutarsızım ama deli değilim hepsini atmam gerek hepsinden kurtulmalıyım geceyi beklerken tüm şişeleri çöpe taşıyorum bütün evi aceyle siliyorum vakit geldikçe korkuyorum çok korkuyorum tanrıya inanmaya başlıyorum kendimi deli olmadığıma inandırmaya çalışıyorum hem oda bana eziyet  etmedi mi  gelmedim haklısın affetmemelisin beni rahat bırakmıcam kapı çalıyor açmasam mı ki açmamalıyım ne olacak açmazsam ya adam  bi yere atarda kaçarsa bu para için sabaha  kadar bekler derince nefes al ve yürü kapıyı açıyorum
Kocaman burnuyla bekçi kapımda
-gül hanım arabamda ne yapıyım getiriyim mi
Kafamı sallayıp dondurucuyu açıyorum içimde feryat figan yapma çığlıkları  kopuyor  adam kapıdan içeriye sırtında aliyle içeri giryor bu kadar ölü olamaz bi insan  böylesine bi eşya  bi madde  gibi 24 saat bile olmadı öleli ne yani aptal hücreler hemen ölünürmü yoldan dönmüştüm bekleseydiniz dayansaydınız biraz kavuşacaktınız benim hücrelerime ne olursa olsun bırakmayacaktım aliyi güneş doğuşunu beklemekten sıkılıp da tek bırakmayacaktım onu kanun önünde büşranın olsun nolacak kabul edecektim baba olmasına rağmen kabul edecektim özürdileyecektim ondan düzeltecektim onu dünyanın en mutlu insanı yapacaktım
adam dondurucunun içine yerleştiriyor bakmak için can atıyorum ama cesaret edemiyorum
Adama çek uzatıyorum gidiyor kapının killidini çok çeviriyorum bakamıyorum dondurucunun içine üşüyormusun haksızlıkmı yapıyorum hani nerde kaldı ruhun mussalat olsun bana nolur ölüme çare bulun nolllur tamam ben ruhuna da razıyım gelsin sırtımı dondurucuya yaslıyorumm korkmam gerek ama güven dolu hissediyorum sırtını sırtıma dayamış gibi hissediyorum delirmedim herkes deli hem kime göre seçiliyor bu normal insan    ne diyor mabel şarksında kır normali koynunda

bir delirmiş kuklaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin