Tafla błękitnej wody jest nieskazitelnie czysta
A po środku mostek z drewna sosnowego
Jest dla poetów odskocznią od szarej rzeczywistości
I idealnym sposobem na pozbycie się stresu
Nad tym oto zbiornikiem
Usiadła pewna dziewczyna
Jej długie i rude włosy
Zasłoniły twarz, zasłoniły emocje
Siedzi samotnie na spalonej trawie
I rzuca w desperacji kamienie do wody
A na sosnowym mostku
Stoi młody chłopak
Tak jak dziewczyna- smutny
Tak jak dziewczyna- samotny
Nagle ich spojrzenia spotkały się przypadkiem
Chłopakowi zabłysły oczy, dziewczyna związała włosy
Od tamtego poranka
Co dzień o tej porze
Spotykają się nad wodą
I uśmiechają się do siebie
CZYTASZ
Między stronami
Poésie"Wiersze są odzwierciedleniem naszej duszy." Jeśli pozwolisz je komuś przeczytać to tak, jakbyś wystawił swą duszę na ogólnodostępny pokaz. „Słowa puszczane na wiatr Nie są prawdziwymi słowami Dlatego lepiej czasami przemilczeć Niż niepotrzebnie obc...
