Nienawidzę siebie za to, że zapomnieć nie potrafię
Każdego wieczoru, gdy siadam w fotelu, rozmyślam o tym
Nie potrafię wymazać z pamięci Twojego uśmiechu
I tych beznamiętnych słów, które potrafią ranić jak nikt
Mówiłeś do mnie "nie ma szans", nakazałeś mi się wynieść
Jednak z biegiem czasu widzę, że nie Twoje były słowa
Tylko ja tu zawiniłam, myśląc o nas jak o jednym
To dlatego teraz cierpię, patrząc w przyszłość bez nadziei
[30.03.2018]
CZYTASZ
Między stronami
Poésie"Wiersze są odzwierciedleniem naszej duszy." Jeśli pozwolisz je komuś przeczytać to tak, jakbyś wystawił swą duszę na ogólnodostępny pokaz. „Słowa puszczane na wiatr Nie są prawdziwymi słowami Dlatego lepiej czasami przemilczeć Niż niepotrzebnie obc...
