Onbewoond Eiland

Hoofdstuk 11

A/N: Jullie zijn zooooo cool! Omg, 1.000 lezers! Love youuu <3

________________________________________

Dag 4

We lopen langzaam naar de tent.

'Ik wist niet dat hier mensen woonden', zegt Rihanna, terwijl ze om zich heen kijkt.

'Ja, dat wist ik ook niet. Toen ik Katy en Kristen vond zag ik dat er een jongen aan het meekijken was. Ik volgde hem en vroeg of hij Katy kon helpen. Dan stuurde hij hulp op voorwaarde dat ik hem iets ging geven.'

'Iets... Iets wat?'

'Geen idee. Dat zal hij nog wel zeggen, zeker?'

'Ik hoop echt dat Katy het redt... Twee dode vrienden kan ik niet aan.'

Ik knik. 'Ja, ik hoop ook dat ze hier levend uitkomt.'

We bereiken de tent. Ik kijk voorzichtig naar binnen. Degene die haar verzorgt is net weg, waarschijnlijk is ze om meer medicijnen.

Katy ligt naar adem te happen op nog steeds hetzelfde bebloede deken. Onmiddellijk krijg ik weer een steek in mijn hart. Misschien redt ze dit niet...

'Gra-ace... Jullie zijn er', fluistert ze, en ze onderdrukt een kleine glimlach.

Rihanna loopt onmiddellijk naar Katy toe, schrikt van haar toestand en drukt dan een kus op haar voorhoofd. 'Je gaat dit redden, meid. Hoor je me? Bijt op je tanden. Je gaat dit echt overleven!'

Katy's gezicht betrekt onmiddellijk. 'Ik denk niet dat ik dit nog ga overleven', fluistert ze. 'Maar moest ik dat wel doen, heb ik meteen al een heleboel ideeën voor een nieuw album!', ze lacht lichtjes, maar haar glimlach vervaagt in nog geen twee seconden.

'Ik heb pijn. Verlos me alsjeblieft uit m'n lijden.'

We zuchten allemaal, en ik kijk naar Rihanna. Ze heeft een bezorgde frons op haar voorhoofd, en ik durf te wedden dat iedereen dat nu heeft.

'Het is mijn schuld... Ik heb haar dit aangedaan...', snikt Kristen.

'Het was een ongeluk...', troost ik haar.

Net op dat moment komt degene die Katy verzorgt weer binnen. Ze schrikt als ze ons allemaal ziet en jaagt ons snel naar buiten.

'Was de eerste waarschuwing nog niet genoeg?!', snauwt ze nog.

We laten ons allemaal zakken in het zachte, warme zand. Zayn slaakt een zucht. 'Ik mis Perrie', fluistert hij.

'Ik mis mijn ouders, en mijn beste vriendin. En je zal het nooit geloven, maar ik mis ook school.'

'Ik heb maar school gehad tot mijn zestiende. Toen ik gevraagd werd om Bella te acteren in "Twilight" was ik voortdurend op de set en vervaagden mijn studies nogal, daarmee dat ik uiteindelijk besloot om me volledig op de acteer-wereld te gooien. Maar om het bij het eerste onderwerp te houden: ik mis ook thuis. En Rob...' Bij het laatste dat ze zegt rold er een traan over haar wang.

Ook Rihanna begint te huilen. 'Ik wil terug naar huis... Ik weet niet of we ooit nog terug zullen geraken, maar mijn hoop geraakt op...'

En ook Zayn en ik beginnen te huilen als de oude vrouw die net naar ons toegelopen is ons een triestige boodschap brengt.

'Ze... Ze heeft het niet overleefd...'