Onbewoond Eiland

Hoofdstuk 3

Dag 1

Alles is wazig. Ik zie een paar mensen rond me staan.

‘Ze gaat niet meer bijkomen. Ze is dood, net als de rest’, hoor ik een mannenstem zeggen. Hij neemt een tak en port me ermee in m’n buik. Ik schrik.

‘Stop, stop daarmee!’

‘Ze leeft nog, zie je wel?’, hoor ik weer iemand anders zeggen.

M’n zicht versterkt, tot ik weer helemaal alles helder kan zien. Blijkbaar zijn m’n ogen toch nog niet helemaal in orde, want ik zie Katy Perry, Zayn Malik en Kristen Stewart rond me staan. Ik blijf hen aanstaren. Er verandert niks.

‘Z… Zijn jullie echt-’

‘Ja’, antwoordt Katy Perry me, nog voor ik m’n zin kan vervolledigen. ‘En nee, ik geef geen handtekening.’ Ze lacht zachtjes, waaraan ik kan zien dat ze het niet meent.

‘W… Wat is er gebeurd? Waar ben ik?’, vraag ik verward.

‘We zijn neergestort op een onbewoond eiland. Ons vliegtuig is tegen jullie vliegtuig gevlogen. Er was een fout met de radar. Die zei dat de twee vliegtuigen boven elkaar vlogen…  We zijn de enige die het overleefd hebben…’

‘Dat denken we toch’, vult Zayn aan.

Kristen zit bibberend met haar knieën tegen zich aan getrokken op de grond.

‘Wat is er met haar aan de hand?’, vraag ik bezorgd.

‘Ze is nog erg in shock van het incident. Ze heeft dan ook Robert Pattinson verloren, haar vriendje’, antwoordt Zayn fluisterend.

‘Wa… Wat erg voor haar! En jij Zayn? Jouw bandleden, zaten die niet ook in het vliegtuig?’

‘Nee, gelukkig niet… Ik ging alleen op een citytrip, om even van de stress weg te vluchten’, legde hij uit.

‘Poeh, gelukkig maar. Ik zou echt niet kunnen leven zonder Harry!’

Zayn grijnst. ‘En zonder mij?’ Ik glimlach.

‘Tuurlijk niet, maar jij hebt al een vriendinnetje.’ Hij steekt zijn tong uit.

‘Maar, hoe lang ben ik eigenlijk, hoe moet ik het zeggen… In een soort van coma geweest?’

‘Een paar uur’, antwoordt Katy Perry. ‘Maar, dat kunnen we niet precies weten. We hebben geen uurwerk bij.’

Kristen kijkt nog altijd somber. ‘Wat is je naam?’, mompelt ze.

‘Gr… Grace’, antwoord ik stotterend, geschrokken door haar triestheid.

‘Het wordt al wat donker’, zegt Kristen terwijl er nog een traan rolt van haar gezicht.

‘Ja. We zouden best een soort van hutje maken om in te slapen. Wie weet welke wilde dieren hier wel niet zitten…’

Zayn verzamelt wat hout en Katy Perry bindt de takken samen met een paar stengels van bloemen. ‘Klaar!’, roept Katy na een tijdje. Kristen heeft zich nog steeds niet bewogen.

‘Kom Kristen, ben je dan niet moe?’, vraagt ze terwijl ze naast Kristen gaat zitten. Kristen antwoordt niet. Zayn heft haar op, legt haar in de hut en doet dan teken dat ik er ook in moet gaan stappen.

‘Ik ben helemaal niet moe, ik heb net geslapen’, zeg ik rustig.

‘Toch zou je best wat slapen. Morgen zal een zware dag worden’, verzekert Katy Perry me.

Ik leg me in de hut, doe m’n ogen dicht, en ben zeker,  dat als ik wakker zal worden, ik weer gewoon in m’n bedje zal liggen.