We zijn al een tijdje onderweg maar toch kunnen we het eiland nog steeds duidelijk zien. Het is alsof we maar een paar voetstappen ervan verwijderd zijn.
Een hol gevoel komt in me op. Alsof ik iemand mis.
Natuurlijk mis ik mijn ouders, maar dit is een ander gevoel. Maar wie kan ik dan mogelijks missen?
De naamloze jongen, gaat er door mijn hoofd. Ik verdring het irritante stemmetje. Dat kan niet. Ik kan hem niet missen, ik ken hem nauwelijks. Natuurlijk kan ik niet verliefd op hem zijn.
Ik schrik van mijn eigen gedachten. Verliefd? Ik, verliefd op een vreemdeling? Ik grinnik afkeurend. Natuurlijk niet. Dat zou vreselijk dom zijn.
Ik werp nog een blik op het eiland. Het eiland waarvan ik dacht dat ik er de rest van m'n leven ging moeten spenderen.
En daar zie ik de naamloze jongen, met een trieste blik zwaaiend naar mij.
Mijn schuldgevoel groeit. Ik heb hem daar achtergelaten. We hadden hem kunnen meenemen, naar de bewoonde wereld.
Nee, dat is een slecht idee. Dan zouden we hem letterlijk wegnemen van bij zijn familie. Dat zou hem alleen maar ongelukkig maken.
Ik kon ook niet blijven, ik ken al die mensen nauwelijks.
Waarom zit ik manieren te verzinnen waardoor ik bij hem zou kunnen blijven? Ik ben zo idioot, ik ken hem nauwelijks. Ik weet niet eens z'n naam!
Ik werp een blik op het water. Zachte golfjes botsen tegen ons bootje en trekken dan weer terug.
Plotseling merk ik dat Zayn me al de hele tijd fronsend observeert. Ik schrik op, waardoor het bootje zachtjes begint te wiebelen. Enkele seconden heerst er paniek: iedereen vreest dat we zullen omkantelen. Uiteindelijk wordt de vloot weer stabiel en haalt iedereen opgelucht adem.
'Wat is er?', vraag ik verward aan Zayn. Waarom staart hij me aan?
Hij went zijn blik af. 'Niks, ik uhm... Ik vroeg me gewoon af waaraan je aan het denken was.'
Ik slaak een zucht. 'Niks belangrijks', antwoord ik.
Hij staart me weer enkele seconden aan, maar draait dan zijn hoofd om naar de zee, die overal rondom ons is.
Ik wil terugkijken naar het eiland waarvan we komen, maar het is nu zodanig ver dat het enkel maar een stipje in de verte is.
'Uhm, ik wil niemand bang maken of zo, maar de plaats die we vanop het eiland zagen was toch niet zo ver weg?'
Dan slaat de paniek toe.
JE LEEST
Onbewoond Eiland
ФанфикWanneer Grace in het vliegtuig zit om naar New York te gaan, gebeurt er iets verschrikkelijks: haar vliegtuig botst tegen een ander en stort daardoor neer. Grace kan het overleven, als enige van het vliegtuig. Uit het andere vliegtuig kunnen er meer...
