Avcı- Zayn Malik

2. bölüm

2.Bölüm-Taciz Saldırısı

('So cold' ile okuyun.)

Ne dediğini hala idrak edememiştim. Sevgilim mi demişti o? Cidden mi?

Bu arada kapşonlu çocuk- daha ismini bilmiyorum- gelip elini belime koymuştu bile. Herkes- bende dahil- susmuş daha doğrusu benim gibi şokta oldukları için konuşamıyorlardı. Serena ve sevgilisi de onun sert sözlerinden sonra tabanları yağlamışlardı vakit kaybetmeden.

Ben şoktan kurtulup kapşonlu çocuktan bir adım uzaklaştım. Etraftaki yavaş yavaş dağılan insan topluluğuna ateş saçan gözleriyle bakarken, bu sefer ateş saçan gözlerinin odak noktası benim şaşkın yüzümdü. Bu hareketime daha da sinirlenmiş gibi görünüyordu. Şaşkınca esmer tenli bu kurtarıcım mı yoksa sapığım mı olduğunu karar veremediğim çocuğa bakmaya devam ettim.

''Teşekkür etmek yerine benden kaçıyorsun, öyle mi?'' dedi sinir ve alayla. Konuşurken kaşındaki piercing dikkatimi fazlasıyla çekmişti. Dikkatimi zor da olsa söylediği cümleleri tartmak için kontrol altına aldım ve düşündüm. Ne yaptığını yeni yeni fark etmiş, nedensiz bir şekilde bu bana saçma gelmişti.   Beni Serena'dan kurtarmıştı, kabul. Ona minnettar olmalıydım ama dışarıdan kendimi koruyamayacakmış gibi mi görünüyordum yani? İşte bu düşünce benim kalkanlarımın güçsüz olduğunu ortaya seriyordu.

'' Oradan bakılınca kendimi koruyamayacakmış gibi mi görünüyorum? O bana bir tane vursa, ben ona aynısının on katını yapardım. ''dedim emin bir şekilde. Kollarımı göğsümde çaprazlayıp ağırlığımı sol ayağıma verdim, bu sayede olmayan haklılığımı savunmaya çalıştım. Tamam, beni onun elinden kurtarması bir bakıma iyi bir şeydi, ama ben bu olamazdım. Kendini beğenmiş biri yüzünden birinin arkasına saklanamazdım, ki bu kişiyi tanımıyordum bile.

''Hah, cidden mi? Ama dışarıdan az daha dayak yiyecekmişsin gibi göründü bana.''dedi beni küçümseyerek.

''Dediğim gibi, kendimi koruyabilirdim. Yine de teşekkürler. '' dedim umursamaz görünmeye çalışarak. Bir an önce bu saçma kavga bitmeliydi artık.

''Teşekkürden başka bir şey yok mu?'' dedi imalı bir sesle bir süre sonra. ''Ne gibi?" dedim neyi kast ettiğini anlamadığımı ima etmeye çalışarak. Eğer benden para istiyorsa, bu konuşmanın bitmesi ve onun da gitmesi için verebilirdim.

''Mesela," birkaç saniye düşünürmüş gibi yaptı ".. öpücük gibi.'' diyerek beni hem şaşırtmış, hem de sinirlendirmişti.

''Oradan bakılınca gördüğü her erkeğin önüne kendini atan biri gibi mi duruyorum. '' dediğimde oldukça sinirlenmişti bu sefer o. Ukala bakışları sinirle çatıldı.

''Abartma, sadece öpeceksin. Basit küçük bir öpücük. Zaten bahçede de Dean ile aynı şeyi yapmayacak mıydın? Ne değişirdi ki? Ha onu öpmüşsün, ha beni.'' dedi sinirle. Bu dediği cidden son damlaydı benim için. Kendini nasıl bir tutabilirdi Dean ile? Bahçede konuştuğumuz zaman, kesinlikle niyetim o değildi. Ben öyle biri değildim.

"Ne sen beni tanıyorsun, ne de ben seni. Benim hakkımda böyle yorum yapmaya hakkın yok. Hem biliyor musun ? O, yani Dean en azından senden daha erkek. Yaptığı şeylerden sonra öpücük istemiyor. Ve biliyor musun?...Be-" cümlem onun yumuşak dudaklarıyla yarıda kesilmişti. Ne yaptığını idrak edince geri çekilmeye çalıştım ama o belimdeki elleriyle buna izin vermiyordu. Öpmüyordu, sadece dudaklarını dudaklarımın üzerine kapatmıştı. Yine de onun sıcak dudaklarının benim dudaklarımın üzerinde olduğu düşüncesi mide bulandırıcıydı. En sonunda nefes almak için ayrıldığında, "İstediğim her şeyi elde ederim. Buna sen ve o küçük bedenin de dahil."diyip hızla uzaklaştı.