One Week Agreement

18

"So, this is your office." Inikot ko ang mata ko sa kwarto. Tama lang ang laki nito at simple ang interior design.

Tumingin naman ako kay Pierce at nagpasalamat.

Pierce is the secretary of Mr. McGregor, si Mr-weird-guy-with-his-so-called-deduction-prowess. I am Mr. McGregor's secretary too pero nung nag-usap kami kanina ay hindi naman daw isisisante si Pierce and we will be both his secretary. Si Pierce yung maiiwan dito sa office at gagawa ng halos lahat ng mga paperworks tapos ako naman yung makakasama ni Mr. McGregor sa mga meetings nya outside the building.

"Why?" Tanong ko dito nang makitang nakatitig ito sa akin.

"Wala." He just said at nagpaalam na na lalabas.

Ako naman ay umupo sa swivel chair ko at nilagay sa table ang bag na dala.

I smile when I remember the face of that man when he saw me. He is so shocked. Na-shookt yata. Nagsisimula pa lang ako sa plano ko. Mabuti na lang talaga at naging secretary ako ni Mr. McGregor para madali kong magawa ang paghihiganti ako.

Business partner kasi sya ni Mr. McGregor at ngayon ay may isang project silang gagawin. Sasama ako kay Mr. McGregor sa lahat ng mga meetings nila about that project and there, I will continue my revenge.

But don't worry, I wont hurt him physically. I will do it mentally, I will play with his feelings. Kasi di ba, if sasali ka sa isang digmaan, hindi mo masasabing panalo ka na kung hindi mo pa nasisira ang loob ng kastilyo ng iyong kalaban. Hindi mo masasabing panalo ka na kung yung mga sundalong taga-bantay ng kastilyo lang ang iyong natalo.

You need to get through inside. Para mas malaki ang damage.

Para mas masakit.

Masakit, yung tipong ang hirap nang bumango pang muli.

"Faith." Lumingon ako sa pintuan ng office ko and there I saw Pierce.

"Why?"

"Tara mag-lunch." Yaya nya sa akin.

I glance at my wristwatch at nanlaki ang mata ko nang makita ang oras. Magwa-1 na, hindi ko napansin ang oras. Bakit parang ang bilis ng oras?

At bakit tuwing titingin ako sa relo ko ay lalaki na lang ang mata ko dahil sa gulat kung anong oras na.

"Sige. Wait lang." Tumayo na ako at kinuha ang bag ko.

Naalala ko naman si Lance, hindi naman sya tumawag sa akin para magyaya ng lunch so I think, tapos na syang mag-lunch ngayon since one in the afternoon na nga.

Lumabas na ako ng office at hinanap si Pierce na nasa table nya. Lumapit ako sa kanya at nagulat naman ako nang makita ang lalaking hindi ko inaasahang makita ulit ngayong araw.

*

"What do you want to order?"

Tinaas ko ang menu at pasimple iyong tinakip sa mukha ko para hindi sya makita. Ilang sandali naman ay nakarinig ako ng tawa.

"Put down the menu, Ms. Velasquez." Sabi ng isang baritonong boses.

Dahan-dahan ko namang binaba ang menu at tumingin sa lalaking basa harap ko.

God! What should I do?

"Ah. Bakit po?" I give them a shy smile. Tumawa naman ng mahina si Mr. McGregor.

"Relax. I don't bite, you know?" Natatawa nitong sabi at natawa na din si Pierce kaya nakitawa na lang din ako--ng peke!

Kasi naman!

Nakakahiya ang ginawa ko kanina nung kinausap nya ako sa office nya. Syempre kinausap nya ako about sa paga apply ko bilang secretary nya.

Nung time na yun, gimbal pa rin ako dahil nga nakita ko sya. I may act fierce while in front of him but God knows how much I want to run and how much my legs tremble!

Spaced out ako habang pinapaliwanag nya ang mga dapat kong gawin as his secretary. Tapos sa mukha nya pa ako napatulala--not because I am amused by his handsome face---dun lang talaga ako napatulala. Spaced out nga, di ba? Kailangan ko pa bang piliin kung saan ako matutulala?

Nakakahiya! Akala pa nya na type ko sya! Well, he look like a model. Walang makikitang pores sa mukha nya, sobrang kinis. He is one of the most gorgeous guy I have ever seen pero hindi ko sya type.

I am loyal.

Loyal to Lance.

And he looks like a playboy.

He is a playboy.

Lance told me that he really do change girls more than he change his pants. But he assure me that I am safe with him. He is Lance's friend since kindergarten and I trust both of these men.

"Sorry."

"It's alright." He said. "What do you want to eat, by the way?"

"Uhm. Anything will do." I just said. Si Pierce naman ay pumili ng gusto nya bago sya tumawag ng waiter.

Nagusap muna kami habang iniintay ang order namin.

"Tawagin mo ako sa pangalan ko kapag wala tayo ng office." Mr. McGregor said. Ang cute nyang magtagalog.

Halata naman kasing may lahi sya dahil sa color green nyang mga mata at medyo trying hard sya sa pagtatagalog. Ang cute lang!

"Do you have a problem in the office?" Napa-iling ako sa tanong nya.

Seriously, I like the job. Matagal tagal na din akong hindi nakakapag-trabaho kaya sobrang nae-excite ako sa gagawin ko ngayon. It's like hitting two birds with one stone.

I'll have a wonderful job while I execute my revenge plan.

"Kay Pierce, may problema ka ba?"

"Good boy ako, boss." Depensa naman ni Pierce. Natawa na lang kami ni Vin.

Vin McGregor.

Ilang sandali ay tumigil na si Vin sa pagtawa at seryosong tumingin sa akin.

"Faith, talk. I want to know more about my friend's girl."

"Ahh. Ano naman pong sasabihin ko?"

"Anything."

Anything? Anong anything?

"You are acquaintance with Mr. Zamora, right?" Napalingon naman ako kay Pierce.

Oh? His deduction prowess, huh?

Now, how should I answer that question?

======

Sending greetings to the new readers, especially to succjjins. I love reading your reactions! 😺😺😽

And thank you for your continuous support to this story of mine! And about kung kailan ulit ako maga-update---oh! Wait! Sabado pala bukas so, mag-simba kayo sa Sunday! 😇😇 Yun lang! 😹😹

Lovelots to all~~ 😽😽