Florence [Historische fictie/fantasy]

[8]

8. Levi Maxwell Jones 

Ik legde een nieuwe kaart op de tafel. Onze maandelijkse vergadering tussen enkele graven. Tot mijn eigen ongenoegen zat ik naast één van de Smith's. Thomas dan nog wel. Een kaartspel was zowat het enige dat we deden. Eigenlijk had ik wel betere dingen te doen. Alleen was er geen enkele mogelijkheid om hieronder uit te komen. De belangrijkste graven van deze regio zaten in deze ruimte. Net daarom was het onmogelijk om dit te missen.

Een gesprek aan mijn linkerkant trok mijn aandacht. Ik leunde wat naar achter, om mee te kunnen luisteren. "Het is een kwestie van tijd voor ik aan het altaar sta." Thomas was de eerste die sprak. "Ben je niet een beetje té optimistisch?" De man aan zijn linkerkant lachte. "Ik heb het je al een paar keer horen zeggen. Waarom zou je het deze keer dan ook echt doen?" 

Mijn aandacht ging kort naar de kaarten in mijn hand. Ik legde een nieuwe op tafel. Het gesprek naast me werd ook kort onderbroken. Zodra ze beiden hun kaart op tafel hadden gelegd, ging het gesprek verder. "Ik kan het niet eeuwig ontlopen." zei hij, terwijl hij zijn schouder ophaalde. "Het is ook niet dat het mijn hele leven gaat bepalen. Vrouwen genoeg die in de rij staan om mijn minnares te worden." Er werd opnieuw gelachen. Deze keer mengde zich nog een aantal mannen zich in het gesprek.

Ik daarentegen kon alleen maar denken aan het spelletje dat Thomas aan het spelen was. Hij had het duidelijk over Florence. Het enige dat ik me dan nog afvroeg was, hoe. Hoe ging het dat in godsnaam doen? Mathéo zou nooit zijn toestemming geven. Wat hield Thomas achter de hand? 

Mathéo 

Voor de tweede keer in veel te korte tijd zat er een lid van de familie Smith voor me. Nathaniel had een brede grijns op zijn gezicht en hield zijn glas whiskey in zijn hand. "Het is voor ons onmogelijk." was het eerste dat ik zei. "Ik krijg nooit genoeg geld bij elkaar." Zijn reactie? Hij haalde zijn schouders op. Voor hem maakte het niet zoveel uit dat ik niet kon betalen. Op de één of andere manier zou hij zijn geld wel zien. Hij zou het wel bij iemand anders gaan halen.

"Het is nu eenmaal iets van vraag en aanbod, Mathéo." Hij nam een korte slok van het glas en zei dan,"Wij hadden een afspraak." Hij wees kort naar me, om er zo nog meer nadruk op te leggen. "We zijn overeengekomen dat wij de goederen leveren en jullie betalen er de prijs voor. Het is niet mijn fout dat er zoveel vraag naar de goederen is." 

Ik had mijn glas stevig vast. Vooral om niet uit te vliegen. Hij wist even goed als ik dat we de goederen nodig hadden. Hout, verschillende planten, zelfs medicijnen. De Smith's waren één van de enige leveranciers van die producten. Natuurlijk waren er nog andere, maar de kost om die goederen van daar naar hier te halen was te hoog. Dan zou ik evenveel moeten betalen als nu. Daar schoot ik dus eigenlijk helemaal niets mee op.

"Dit aanbod blijft niet eeuwig open staan." ging hij verder. Hij merkte duidelijk dat hij me in een hoekje gedreven had. Ik kon niks doen. Behalve het geld bij elkaar krijgen. "Ofwel zorg je ervoor dat je het geld bij elkaar krijgt, ofwel doe je ons een nieuw voorstel." Nathaniel nam opnieuw een slok van zijn glas, terwijl hij wachtte op mijn reactie. 

Langzaam zette ik het glas op de tafel voor me. Zijn woorden drongen tot me door. "Als je het niet echt vindt ... " Nathaniel stond recht, nadat hij zijn glas ook op de tafel had gezet. Hij stond recht en wachtte, tot ik aanstalten maakte om ook recht te staan. "Nee, ik heb toch nog wat zaken te doen." En hij wist goed genoeg wat. 

We schudden elkaar kort de hand, voor een butler me naar buiten bracht. Zodra er niemand mee rond me was, zuchtte ik luid. Met mijn hand ging ik door mijn haar. Hoe moest ik dit in godsnaam doen? Levi was zou me misschien wel kunnen helpen, maar hij zou me nooit al het geld kunnen geven. En ik kon de belastingen ook niet meer optrekken. Een extra ophaling van de belastingen was ook uitgesloten. Dat kon ik echt niemand aandoen. Er waren nu al veel mensen die moeite hadden om de belastingen te betalen. Dan zat er maar één ding op: hopen dat Levi me kon helpen. 

A/N: Laat zeker weten wat je ervan vindt! 

Vote/Comment/Follow