Florence [Historische fictie/fantasy]

[25]

Als jaarlijkse traditie plaats ik ook dit jaar weer een hoofdstuk op mijn verjaardag! Veel plezier ermee en natuurlijk ook een gelukkig nieuwjaar morgen! 

25. Florence

"Open je ogen maar." Ik zuchtte bijna meteen toen Levi die woorden eindelijk sprak. Hij deed al de hele tijd geheimzinnig en eigenlijk had ik ook geen zin in dit gedoe. Ik wou terug naar huis. Of naar Mattéo en Clara. Dan kon Levi verder gaan met werken, wat hij toch zo graag deed de laatste tijd. 

Ik opende langzaam mijn ogen. Levi stond naast me en leunde tegen de toonbank, waar we voor stonden. Voor me op de toonbank lag er een klein doosje. "Neem maar. Het is voor jou." Levi pakte het vast en schoof het wat dichterbij. Ik keek langzaam naar hem op en merkte op hoe hij glimlachte. Zijn ogen twinkelden van enthousiasme en nieuwsgierigheid, naar wat ik van zijn 'verrassing' zou vinden.

Ik nam het doosje vast en opende het nieuwsgierig. "Als je verloofd bent moet je ook wel een verlovingsring hebben, of niet soms?" Ik kon geen woord meer uitbrengen terwijl ik naar de ring kijken. "Florence? Als je hem niet mooi vindt kan ik wel voor een andere zorgen." Hij legde zijn arm om mijn middel en keek me wat onzeker aan. 

"Il est magnifique." zei ik met een brede glimlach. Ik hield hem wat dichter bij mijn gezicht om de details nog beter te zien. Naast me zuchtte Levi opgelucht. "Mag ik hem omdoen?" Levi wachtte niet op mijn antwoord en pakte het doosje van me over. Zijn hand pakte mijn hand vast en schoof langzaam de ring om mijn ringvinger. 

---------

De weken gingen voorbij. Weken waarin Levi en ik de laatste voorbereidingen troffen voor ons huwelijk. Mijn jurk was gemaakt. De bloemen gekozen. De kapel was in orde. En tot mijn eigen verbazing, ging het ook steeds beter tussen Levi en mij.

Hij hield zich aan zijn belofte om meer tijd met me door te brengen en zijn dagen niet meer volledig in zijn bureau door te brengen. We leerden elkaar kennen. Of eerder gezegd, ik leerde vooral zijn achtergrond kennen. Ik vertrouwde Levi, dus wist ik ook dat hij me nooit pijn zou doen. Het feit dat hij een wolf was, veranderde daar niets aan. Hoewel ik hem wel gevraagd had om niet meer te veranderen in mijn buurt. Met dat deel was ik toch nog niet zo vertrouwd, hoewel erover praten toch al vlot ging.

Ik apprecieerde Levi's aanwezigheid. We konden goed met elkaar praten. En ik keek ook altijd uit naar zijn 'verrassingen'. Af en toe plande hij iets voor me, zoals een picknick of paardrijden. 

"Ben je klaar voor morgen?" Ik herkende de stem achter me. Levi zette zijn handen kort op mijn schouders en wachtte mijn antwoord af. "Ik heb al genoeg tijd gehad om me erop voor te bereiden." zei ik eerlijk. Hij was duidelijk tevreden over wat ik zei, want hij liet me los en kwam op één van de zeteltjes naast me zitten.

"Je kan je nog steeds bedenken. Of als je liever nog wat langer wacht ..."Ik herkende opnieuw die onzekerheid in zijn ogen. Onzekerheid die ik nooit verwacht had bij hem, zeker niet toen ik hem eerst ontmoet had. Levi leek me al een zelfzeker iemand. Iemand waarvoor anderen uit de weg gingen. En hier zat hij nu, onzeker of ik er wel mee wou doorgaan.

Ik grinnikte zachtjes, omdat ik het eigenlijk wel schattig vond. "Ben je zeker dat jij er klaar voor bent?" Levi leunde meteen naar achter in zijn stoel, alsof hij verbaasd was door wat ik zei. "Als ik er niet klaar voor was dan zou ik het al lang afgeblazen hebben." zei hij. "En daarbij, dan had ik je niet zelf ten huwelijk gevraagd maar, in de plaats, iemand anders helpen zoeken." Daar had hij ergens wel gelijk. 

"Weet je of de Smith's ook komen?" vroeg ik twijfelend. Levi leunde meteen naar voor en pakte mijn hand vast. "Nee." was zijn eerste korte reactie. "Ze hebben nog niets bevestigd, maar als ze komen wil ik niet dat je je daar druk in maakt. Ze zullen en kunnen niks meer proberen." Daarmee leek hij het onderwerp te willen afsluiten. Ik besloot er daarom niet verder op in te gaan.

"Ik ga slapen." zei ik, aangezien ik toch niet zou weten waar we het nu nog over konden hebben. Het enige waar ik het over wou hebben was ons huwelijk en ergens vond ik het beter om daar nu toch even over te zwijgen. Ik stond recht en stapte naar de deur, tot Levi's stem me kort tegenhield. "Waarschijnlijk zal je me morgenvroeg niet zien bij het ontbijt. Volgens Clara brengt dat ongeluk." grinnikte hij. Ook ik moest er even om lachen, voor ik toch de kamer verliet.

A/N: Laat zeker weten wat jullie ervan vinden!

Vote/Comment/Follow