Florence [Historische fictie/fantasy]

[1]

Florence

Clara zette het kopje thee voor me op het salontafeltje. Ik hoorde het door het kleine geluidje dat het maakte. Mijn ogen waren op heel andere zaken gefocust. De ruimte was bijzonder mooi ingericht. Duidelijk Clara haar werk. Vanaf het zeteltje kon ik ook naar buiten kijken. "Clara zal je straks wel rondleiden. En als je wil dan breng ik je straks eens naar de paarden." 

Mathéo had meteen mijn aandacht. Ik bekeek hem met een grote glimlach. Hij wist even goed als ik dat ik ontzettend veel van paarden hield. Jammer genoeg was mijn vader daar nooit een liefhebber van geweest. 

Mathéo zat naast me in een zeteltje, terwijl Clara zich wat verder van ons had weggezet. Alsof ze er zo wou voor zorgen dat ik niet nerveus zou raken. We waren dan wel familie, we waren ook vreemden. Ik had haar alleen maar leren kennen door vrienden. Door Mathéo. Hoe hij haar omschreef. Het was vreemd om haar nu opeens recht voor me te hebben.

"Ik zou het heel leuk vinden. Dankje." Ik pakte het theekopje voorzichtig vast en ik nam een kort slokje. Mathéo was duidelijk blij dat ik er eindelijk was. Hij vertelde ook met veel enthousiasme over het huis. Over het personeel. De butler. Ik luisterde met evenveel enthousiasme. 

Wat me vooral opviel, was de liefde tussen hen twee. Af en toe vroeg hij haar mening en stopte hij een verhaal omdat hij vond dat zij het veel beter kon vertellen. Ik was iets heel anders gewoon. Vrouwen waren alleen maar goed om stil te zijn en voor het huishouden te zorgen. Hier waren er duidelijk andere regels. En stiekem hoopte ik dat dat bij mij ooit ook zou zijn. 

Mathéo was hier in Engeland begonnen in één van de banken. Daar had hij langzaam zijn weg naar de top bereikt én uiteindelijk ook Clara leren kennen tijdens één van haar shoppingnamiddagen met haar moeder. Zonder het zelf te beseffen was hij verliefd geworden op een vrouw van hoge afkomst. Iets dat wij absoluut niet waren.

Na blijkbaar wat overtuiging langs Clara's kant had haar vader hen dan toch toestemming gegeven om te trouwen. Langzaam had Mathéo zich ingewerkt om de taak van Clara's vader over te nemen, aangezien Clara zijn enige erfgenaam was. En voila. Nu zat ik hier dus in het gezelschap van de burggraaf en gravin van Dartford. Wie had dat ooit kunnen denken, al die jaren geleden. 

Er werd voorzichtig op de deur geklopt. Ze zwaaide langzaam open. De butler bleef beleefd in de deuropening staan. "De Smith's zijn hier voor u, meneer." Mathéo kon het niet laten om kort te zuchten en met wat moeite op te staan. "Het spijt me, dames maar de plicht roept." Hij gaf me een korte knipoog, voor hij Clara een kus op haar wang gaf en samen met de butler de kamer verliet. 

Clara en ik bleven wat onwennig in de kamer achter. Ze schraapte haar keel, om de aandacht naar zich toe te trekken. "Misschien kunnen we beginnen met de rondleiding?" stelde ze wat twijfelend voor. 

Levi Maxwell Jones

Ik liet de uitnodiging een paar keer draaien in mijn vingers. Zo'n evenementen waren er alleen maar om nieuwe contacten te maken. Of om op de dansvloer te staan met de ene na de andere vrouw aan mijn arm. Als ongetrouwde man was dat mijn lot. De ene na de andere vader die me vroeg om eens met zijn dochter te dansen. Met maar één doel natuurlijk: dat ik één van hen interessant genoeg vond om een aanzoek te doen. 

Tot op de dag van vandaag had geen van hen me kunnen overtuigen om met hen te trouwen. En dat zou nog wel een tijdje duren. Het enige waarvoor die vrouwen goed waren, was om mijn bed te verwarmen. Ik wou geen simpele vrouw, die braaf knikte. Die haar mening voor zich hield. Alleen leken alle vrouwen die ik tot nu toe ontmoet had wel altijd zo te zijn. 

"James?" Niet veel later verscheen hij in de deuropening. Ik hield de uitnodiging in de lucht. "Laat Mathéo maar weten dat ik kom." Zodra James de kamer terug verlaten had, legde ik de uitnodiging op de rest van de hoop. 

Daarna pakte ik terug de andere documenten en legde ze voor me op het bureau neer. Ze slorpten mijn volledige aandacht op. Nu niet dat ik op dit moment iets anders had om aandacht aan te besteden ...

A/N: Veel plezier met het eerste hoofdstuk!

Vote/Comment/Follow