Rodzice Soni zarabiają ogromne sumy pieniędzy ( ona sama z reszta tez ) przy czym sama dziewczyna jest rozpieszczona i zawsze dostaje to co chce . Pracuje jako modelka .
Jej ,,koleżanki" są zazdrosne o wszystko : o ubrania, kosmetyki , samochód, pow...
Ku mojemu zdziwieniu Adrian przez całą 10-minutową przerwę nie zagadał do mnie ani razu. - A wal się huju- pomyślałam i poszłam na lekcje. Graph communication to jedna z gorszych lekcji. Ehhh, że tez musieli dać to w piątek. Przynajmniej w sali, gdzie ta lekcja się odbywa siedzę z niezłym ciasteczkiem o imieniu Bruce. -Co tam u ciebie?- zaczął w pewnym momencie. - Nie jest źle, ale bywało lepiej.-odpowiedziałam ze sztucznym uśmiechem. - Wiesz, może i się za dobrze nie znamy, nie gadamy tez często, ale nie jestem głupi. Widzę, że coś ci jest.- w tej magicznej chwili, gdy Bruce się zaczął do mnie przybliżać , zadzwonił akurat dzwonek. - Wybacz, spieszę się na kolejna lekcje. Miłego weekendu.- odrzekłam i wybiegłam z klasy. Nie chciałam Żeby jakiś jeden ze szkolnych lowelasów mnie podrywał.
Moją ostatnią piątkową lekcją była religia, czyli luzik totalny. W przerwie przed jak zwykle poszłam do szafki i spotkałam Adriana stojącego z Paulą. Stwierdziłam, że czemu by nie. Wkoncu to moja dobra koleżanka i podeszłam do nich. Akurat byli w trakcie rozmowy o projekcie na francuski. - Hejka, co tam ?- spytałam podchodząc do nich. - Sonia odwal się ? Mamy ważną sprawę do omówienia. - odrzekła Paula, na co ja totalnie osłupiałam. - Tak...tak jasne- odpowiedziałam i szybko pobiegłam do łazienki, gdzie zalał mnie wodospad łez.
Przez prawie cała przerwę zastanawiałam się, co mi sie stało. Czemu łzy same mi napływały do oczu i czemu aż tak bardzo zabolały mnie jej słowa. Na religi miałam mnóstwo czasu, aby o tym pomyśleć. Przez głowę przechodziły mi różne myśli typu: -Jesteś zazdrosna. -Zbyt delikatna. -Przewrażliwiona. -Zakochana ? - nie nie Sonia, dosyć tego. Skoro Adrian nawet nie raczył mnie ,,bronić" to ja nie mam zamiaru więcej sama czegokolwiek zaczynać.
Kurde Sonia ogar! Znasz typka 1 pieprzony dzień i od razu chcesz zeby był twoim przyjacielem ?!? Dosyć tego moja droga- myślałam sobie.
Po religi czym prędzej popędziłam do szafki wziąć swoje rzeczy, to znaczy... miałam taki zamiar. Niestety zatrzymał mnie Adrian i zaczął przepraszać za to, co się stało godzinę temu. - Sonia, jest mi strasznie przykro za tą akcje- wyszeptał- Proszę cię, nie bądź zła. Zmierzyłam go wzrokiem i odwróciłam się idąc w swoim kierunku. -Proszę , Sonia. Jesteś dla mnie wszystkim.- nie ukrywam, że trochę mnie to ruszyło, a nawet bardzo. - (zaśmiałam się ironicznie) Chyba sobie żartujesz , znasz mnie pare godzin i próbujesz mi wmówić, że jestem dla ciebie wszystkim ?! - Tak, właśnie tak. - zaczerwienił się. - Sorry, ale po tej akcji, twoje szanse na coś większego niż znajomość są marne.- uśmiechnęłam się sztucznie i wyszłam ze szkoły. Pojechałam do domu wziąć rzeczy na siłownie i się od razu na nią udałam, żeby się odstresować.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Mój trener personalny zawsze mnie pyta co jest powodem nerwów i zależnie od przyczyny daje mi spis ćwiczeń które mam wykonać.
Dzisiaj np. ćwiczyłam ręce i plecy, ale miałam tez trochę cardio. Po skończonym treningu wzięłam szybki prysznic i wróciłam do domu.
Gdy weszłam, moi rodzice akurat jedli kolacje, bo wkońcu była już 19. Przywitałam się z nimi, zaniosłam torbę do pokoju, umylam ręce i usiadłam do posiłku.
W miarę szybko postarałam się zjeść, ponieważ czułam ogromną potrzebę pogadania z Wiktorem. Przejrzałam się w lustrze i poprawiłam nieco swoją fryzurę i od razu do niego zadzwoniłam. - Co tam piękna?- spytał zaraz po odebraniu. Ughh czemu ja wogóle myślałam żeby mu się żalić. Przecież on napewno mnie jeszcze kocha, a nie chce go krzywdzić gadaniem o innym facecie, który trochę mi w głowie zamieszał. - Hej, wszystko w porządku. - odpowiedziałam znowu z tym sztucznym uśmiechem. - Taa, dalej gadaj szybko co jest, nie dzwoniłabys do mnie o 2 w nocy bez powodu. - Ojesu przepraszam, zapomniałam, że u ciebie jest już tak późno. - Fuck serio mi to wyszło z głowy. - Spoko, a teraz gadaj co jest. - Nie, serio nic. Po prostu stęskniłam się za tobą. - Ja tez. Dzwoniłem do ciebie pare razy dzisiaj, ale pokazywało mi się, że jesteś niedostępna. - Co? Jak to możliwe? Miałam telefon cały czas przy sobie. - Nie wiem. Sam już po pewnym czasie zacząłem się martwić, czy aby napewno wszystko okej. - Tak, nie martw się . Wszystko jest dobrze.
// Przepraszam, że tyle czasu nic nie dodawałam, ale wiecie szkoła itd. W najbliższym czasie postaram dodać kolejny rozdział, ale nie obiecuje, że będą one pojawiały się regularnie. ❤️
