Bir keresinde Yoongi’yi bulamamıştım, okuldaydık.
Bütün katları dolanıyordum. Müzik odasından piyano sesi duyuyordum.
Birden aklıma dolmuştu, piyano çalmayı ne kadar sevdiğini söylediği.
Tereddüt etmeden kapıyı açıp içeriye girmiştim.
Ah, öyle güzel bir görüntüydü ki, anlatamam. Zaten, anlamayın da. Yoongi, benim.
Kapıyı açtığımda sıçramıştı, aşırı minik görünmüştü gözüme.
Kapıya döndüğünde yüzü ifadesizdi, beni görünce gülümseyip elini uzatmıştı.
Ben de gülümseyerek yanına ilerleyip elini tutmuştum.
Yanına oturtmuştu beni.
Kulağıma fısıldamıştı,
“Bunun sürpriz olması gerekiyordu, Jimin-ah.”
“Neyin,” demiştim. Anlamamıştım, saf bir liseli ergen.
Çenemden tutup dudaklarımı öpmüştü.
Adımı sorguladığımı hatırlıyorum, dudakları her şeyi unutmamı sağlıyordu.
Ne sürprizi hatta sürpriz yapacağı bile uçmuş, gitmişti.
Aklımı başımdan alıyorsun, Güzel Adam.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Letters × Yoonmin
FanfictionSeni özledim, Canımın Sızısı. Bütün hakları Jimin'in kalbinde saklıdır.
