Cherish Every Moment(Ongoing)

#1: Start

-Sheen's POV-

"Kringgggggggggggg!"

4:30 am.

Tatayo na sana ako para pumasok nang may naririnig akong mga nagaaway
sa baba. More on, nagsasagutan talaga. Sina mama. Tss. Nagaaway nanaman
sila. Di na matapos tapos ang issue ng laging pagpalano ni papa na pumunta
sa korea.Si mama naman kasi laging nagooverthink pano daw pag di na
siya makauwi,pano daw pag
nagkaroon siya ng ibang pamilya. Ugh. Araw-araw na lang yan. Pero sa totoo
lang masaya naman kami ea. Nakakaangat -angat naman. Pero si
papa lang talaga ang gusto ng mas mayaman na pamumuhay na
sinasalungat naman ni mama.Ako?
Kung ako lang ang tatanungin ayoko
ng umalis si papa. Mamimiss ko siya.
Yun lang. Yun lang ang dahilan.

" Naayos ko na yung mga papeles ko.
Di na ko puwedeng umurong pa." Papa.

" Pero paano kami? Paano kaming
pamilya mo?" Mama.

"All of this are for all of you. Kaya ko
ginagagwa lahat ng to para sa inyo. Gusto kong makatspos sina Sheen at Jeric.
Ayoko na maranasan nila ang mga naranasan ko." Sabi ni papa habang ako naman,nakasilip lang sa pintuan ng kuwarto ko. Pinapakinggan sila.Nang
hindi ko napansin tumutulo na pala ng luha ko.
Mamimiss ko si Papa.Mamimiss ko
siya. Ayokong umalis siya.

" I know. I know. But. Maayos na
naman ang buhay natin. Nakakaraos
din naman tayo." Umiiyak na sabi ni
mama

Niyakap naman ni Papa si Mama.
" Ayoko ng nakakaraos lang. Ganun
din kami dati. Ganun ang papa ko, nakakaraos din naman kami sabi
niya. Pero ayun, yung kinabukasan
namin. Wala. Ayoko lang maging ganoon ang kinabukasan ng mga anak natin" mahinahon na sabi ni Papa.

" I love you Papa.Di ko kaya pag
nawala ka.." Mama.

"I love you too mommy." Papa.

"Di ka na po ba namin mapipigilan, papa?" Salungat kong tanong habang pababa para lumapit sa kanila na kitang nagulat namn sina mama at papa.

"Uhm. Anak. Tomorrow ko na lang
sana sasabihin, do you heard everything?". Tanong ni papa na halatang ngangamba.

" Yah. But it's already ok for me, if. Mama will agree." Nakangiti kong sabi sabay yakap kay Mama.

Nakangiti naman kaming dalawa ni mama na tila ba nagmamakaawang "hindi na" ang isagot ni papa. Lumapit naman ni papa sa amin ni mama na aakama na sanang yakapin kami pero inunahan na namin siya. Bigla namang humagulgol si mama, dahilan para mapaiyak na rin ako. Ugh. Ang hirap naman pala ang iwan ka ng isa sa mga taong napakahalaga sa iyo, parang napupunit ang puso mo. Parang balde-balde ang luhang papatak sa mga mata mo. At parang magugunaw na ang mundo mo. Ugh. Ang hirap!

______________

School.

" May problema ba sheen?" Tanong sakin ni Anne na bestfriend ko.

" A-ako? Di ah!" Sagot ko na may pekeng ngiti.

"Don't lie sheen, matagal na tayong makaibigan, alam ko kung kailan ka may problema,so tell me, what is that?" Tanong niya sabay akbay sa likuran ko.

"Uhm.. Si-si papa kasi..Aalis..pupuntang korea para magtrabaho.." Bigla namang nahabag ang loob ko na parang gusto ko bang umiyak at magsisigaw sa kinatatyuan ko. Ugh.. Pano pa kaya pag aalis na siya? Baka dugo na pumatak sa mata ko.

"Korea? When? " anne.

" On Friday." Matipid kong sagot habang linilibang aang isip ko.

"Uhhh... C'mon sheen. Di naman mapapano daddy mo eh, ang mahalaga naman is may communication parin kayo. You can call him, or have a skype with him." Concern niyang pagtatahan sa akin.