Beyefendiye Mektuplar

Nulla

Unutma, elbet bir çiçek açacak.
Dikenleri kırık ve elleri hep yara
Gözlerinde efsunlu renkler ama
Acılarla büyüdü, toprağı kara,
Atlatılan onca büyük varta
Sığınmış ıssız yuvasında.

Unutma, sen, elbet bir kuş uçacak.
Sessiz fakat özgürce duvarları arasında
Umutları sıkıca bağlı bileklerine vâkıa
Ağır geliyor, ömrünün mihnetleri kanatlarına,
Tüyleri arasında gizlice saklanmış kayıplara,
Acımasız korkuların karıştığı usulca.

Ve bir gün öyle bir kar yağacak ki
Seni göreceğim bir kez daha.
Sustuğunda karşımda, sislerin arasında,
Yenilmeyecek kelimeler etrafımızdaki buhrana
Ve sarsılacak omuzlarım şiddetli feveranlarla;
Hayır, lütfen artık ağlama.

Gözlerini kapatacaksın yarına,
Unutma geçmişi lakin yüreğinde sakla.
Önce çiçekleri bağışla ve ansızın solacaklar.
Merhamet et kuşlara ve sonsuza dek duracaklar.
Sevgilim, affet beni, avuçlarımda ölü yıldızlar,
Gaileler rüzgâr, harlanıyor ruhumda yangınlar.

&

Gece, sizdiniz ve gün bütün güzelliğiyle doğduğunda dahi size mutlulukla döneceğimi bilirdim. Fakat yine de unutmuştum, aydınlık göğe bakıp özlemimden bahsetsem de, gözlerimi umarsızca kapatırdım karanlık çöktüğünde ve bazı günler, feza izin vermezdi güneşin kolayca gitmesine. O da, bilmeden ve istemeden, zulüm ekerdi ruhumun derinliklerine.

Ve o zamanlar, artık daha da yakındı.
Zira yaz, çoktan buradaydı.

•

*Nulla: Roma rakamlarında sıfır anlamında kullanılan kelimedir. Ayrıca, Latincede de "hiç, yok," gibi anlamlara gelmektedir.