BABAMIN GÜNAHLARI

6

"N-ne diyorsun sen ya?" Diyebildim sadece. Bu kadarını da yapamazdı değil mi?Hayatımı çerçöp ettikten sonra elimde kalan tek aşkımıda yok edemezdi.

"Duydun beni. Bir adamla anlaştım. Evleniceksiniz." Bu kadarı yeterdi artık. Bana yaptıklarına tek bir ses bile çıkarmamıştım şu zamana kadar ama bu,bu çok fazlaydı. Yerden hızlıca kalkıp göğsüne vurmaya başladım. "Sen ne diyorsun ya?Sen iyi misin?Benim bir sevgilim var. Sen kendinde misin ya?Sen kimsin beni satıyorsun?Sen benim babamsın babam." Babam bana baktı. "Baban olduğun için satıyorum seni zaten. Paraya ihtiyacım var." Sinirle güldüm. Ağlamaya başlamıştım. "Yeter artık. Her paraya ihtiyacın olduğunda bizi yıkıyorsun sen. Ablam nerede?Mezarda. Kimin yüzünden?Senin. Senin sattığın ablamı kocası öldürdü kocası. O adam hala dolaşıyor. Senin yüzünden hepimiz mahvolduk. Yeter ne istiyorsun bizden?Ne yaptık biz sana?Ben baba dedim sana. Bana onca şey yapmana rağmen yine baba dedim sana. Bunuda mı yapacaktın?" Babam tepkisiz bana bakmıştı.

"Her şeye rağmen inanmıştım baba. Birgün beni sevebileceğine inanmıştım." Elimin tersiyle gözyaşlarımı silerken titreyen sesimle konuşmama devam ettim. "Bir gün her babanın yaptığı gibi,başımı okşayıp bana aferin diyeceğine inanmıştım. Ben beni kızım olarak görmene inanmıştım." Babam sadece baktı. Sadece. Ve daha sonra yalnızca. "Üstünü başını verdiğim kıyafetlerle giy. 5 dakka içinde aşağıda ol."

Yaklaşık ne zaman bilmiyorum uzun bir süre sesim kısılana kadar ağladım. "Allahım ne olur. Ne olur bundada o kazanmasın. Ne olur Beni Ardadan Ayırma. Ne olur." İç çekişlerimin ardında verdiği kıyafetleri giymeye başladım.

Aşağı inerken hala sessizce ağlamaya devam ediyordum. İndiğimde aşağı bir masada babam ve bir adam oturuyordu. Babam," Gel buraya." Dediğinde o tarafa doğru hareketlendim.

Masaya oturduğumda karşıdaki adam bana gülerek bakıyordu. "Dediğin kadar varmış. Anlaştık . Paranı nakit olarak alacaksın." Babam kafasını sallayıp pis pis gülerken el ele tokalaştılar. "Aynen öyle. Anlaştık Talha bey." Talha bey bana bakıp gülünce kusma isteği geldi birden. Dokunmaya çalışınca kendimi geri çektim.

"Hadi ama korkuyor musun benden?"

"Benim sevgilim var. Evlenmeyi düşünüyoruz." Nidaları kaçmaya başladı birden. Babam kolumu sıkmaya başladığında acıyla gözlerimi kapattım. "Artık yok." Adam bana ters ters baktı.
"O adamıda istiyorum Yasin." Babam Adama baktı. "Kızın sevgilisinimi patron?" Talha bey kafasını salladı. "Evet onuda istiyorum buraya. Bakalım kimmiş neyin nesiymiş." Ayağa fırladım birden. Adamın paçalarına yapıştım.

"Ne olur onu almayın yalvarırım. Ne isterseniz yaparım almayın onu bırakın."

"Beni almalarına gerek yok güzelim zaten.Tam karşılarındayım."

Şaşkınlıkla Ardaya baktım. O ne ara gelmişti?

Mutlulukta Ardaya doğru koştum. "Arda." Diye adını sayıkladım ve boynuna atladım. Beni havaya kaldırırken babam. "Gel lan buraya!" Diye bağırdı. Korkuyla ardanın arkasına saklandım.

Ardada aynı şekilde babama "Sıkıyosa gelde kendin alsana lan it!" Diye bağırdı. Babam onu takmayıp bana doğru bakmaya devam etti. "Arya,eğer hemen buraya gelmezsen,Allahım'a kitabıma dayak manyağı yaparım seni." Ardanın yanına daha fazla sinerken,kendimi tamamen kapatmıştım. Arda ise önden kolumu tutuyor bana fısıldıyordu. "Hiç bir şey olmayacak güzelim korkma." Arda'nın yanındaki adam ardaya silah çektiğinde korkuyla bağırdım. Babam o sırada kolumdan tuttu ve beni sürüklemeye başladı. Arkamızdaki adamda Ardayı sürüklerken babam saçımdan asılmaya başladı. "Demek dinlemezsin beni ha"

"Eğer o kızı bırakmazsan elin için uygun başka bir yer ara Yasin bey."

Babam ona döndü ve "Sıra sanada Gelecek elbet." Dedi ve omzuna çarpıp bana tekrar döndü. Beni yatağa fırlattığında korkuyla kalkmaya çalıştım. Gelen 2 tane adam buna engel oldu.

Öbür 2 tane adam da Ardayı tutuyor,gelmemesi için büyük çaba sarfediyorlardı. "Bırak lan kızı,olum öldürürüm seni,kaçmak için yer ararsın Yasin Bey."

Babam kemerini çıkarıp sırtıma vurmaya başlayınca acıyla çığlık attım. "Sen benim dediklerimi yapmazsın he?" Derken daha sert vurmaya başladı. Hem bağırıyor hem de ağlıyordum. Ardayı ise adamlar tutmakta büyük bir zorluk çekiyordu.

"Bırak lan kızı şerefsiz,gücün yetiyorsa bana da vursana,bunların hepsini burnundan fitil fitil getiriceğim sana,bu kıza yaptığın ne varda hepsini tek tek ödeticem lan sana!"

Babam en son yanağımada sert bir tokat attıktan sonra odadan çıktı. Yanındaki adamlar da odadan çıktığında Arda koşarak sarıldı bana. "İyi misin güzelim?" Diye sorduğunda kafamı olumsuz anlamda salladım. Başımı iyice göğsüne yasladığında sesli bir şekilde ağlamaya devam ettim. "Dayanamıyorum artık." Diye tekrarlarken her nefeste bir ,Arda beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

Yaklaşık yarım saattir ikimizde konuşmadan öylece birbirimize sarılarak oturuyorduk. Sessizliği ben bozdum. "Arda?" Bana çevirdi kafasını. "Efendim güzelim?" Ağlamaklı bir şekilde baktım ona. "Ya evlenmek zorunda kalırsam o adamla?" Arda kaşlarını çatıp yüzümü avuçlarının arasına aldı. "Öyle bir ihtimal yok. Sil kafandan. Gerekirse burada ölürüm,yine evlendirmem o adamla seni. Sen benimsin. Senin evlenebileceğin tek kişi benim. Seni asla başkasına vermem. Bu canım pahasına bile olsa,alsa kimseye bırakmam seni. Duydun mu prensesim?" Diye sorduğunda kafamı olumluca sallamıştım. Hayatın bana yaşattığı büyük zorlukların içinde "al buda sana kıyağım olsun" diyerek verdiği nimetti Arda. Tek iyi yanım oydu. O yoksa,yaşamanında bir anlamı yoktu.

"Seni çok seviyorum. Sensiz nasıl yaşarım bilmiyorum ben Arda. Senden başka biriyle olmak nasıl bir şey bilmiyorum ben."

Arda sıkıca sarıldı bana. Onunda gözleri dolmuştu.

"Bilme zaten. Hep böyle masum kal."

Ve ben o gün,o harabenin içinde yemin etmiştim ruhuma. Belki ölücektik ikimizde,belki evlenmek zorunda kalacaktım o adamla,belki daha kötüleri...

Ne olurda olsun,ruhum hep Ardada kalacaktı. Ne yaşarsak yaşayayım,ben hep masum olacaktım. Ben,hep onun olacaktım.