BABAMIN GÜNAHLARI

9

Arda babama doğru bir adım attığında tuttum onu "Bir şey daha olsun istemiyorum. Lütfen." Arda bana kısa bir bakış attı. Bedenini geri çekmedi,ancak ileride atılmadı.

"Arya,seni vurmak istememiştim." Babama baktım nefretle "Ne farkı kalırdı?" Diye sordum "Arya,her ne olursa olsun sen benim kızımsın. Ölümün benim elimden olsun asla istemem."

İsterim bir gülüş savurdum "Ne farkı kaldı?Onu öldürseydin ben yaşar mıydım?Sen ne zannediyordun ya?Buraya özür dilemeye gelince yanına gelip affedeceğimi mi?Bitti o devir. Sen artık benim babam değilsin. O devir kapandı."

Babam bana kısa bir bakış attıktan sonra çekip gitti "Başta yapman gereken şey oydu zaten." Diye mırıldandım. İpek bana sarıldı  "polise şikayet edecek miyiz?" Derin bir nefes aldım, "Bilmiyorum ipek." Anıl geldi ve kolumuza girdi. "şşşt kızlar,bunları sonra düşünürüz."

Kısa bir gülüş savurdum. O sırada Ardanın gözleri hala bendeydi.

"Biz Aryayla gelelim sizde Ceyda Teyzeyi getirin. Tamam mı?" Hepsi onaylayınca mert bir elini belime bir elinide boynumdan sol elime götürüp destek verdi bana. Arabanın kapısını belimi bırakıp açtı ve beni yavaşça arabaya otutturdu. Kapımı kapatıp kendi tarafına geçti.

///////

Yanağımda hissettiğim elle gözlerimi hafifçe aralarım. Arda yatağımın kenarına oturmuş yanağımla oynuyordu. Yataktan destek alıp kalkmaya çalıştım. "Özür dilerim,uyandırmak istememiştim." Dese de elimden tutup kalkmama yardımcı oldu. "Sorun değil." Ellerimi sıkıca kavradı. Bende parmaklarımı onunkilerle kenetledim. "İyi misin güzelim." Kafamı salladım hafifçe. "Bir daha böyle bişey yapma." Kaşlarım çatıldı "Ne yapmayayım?"

Uzunca baktı "Benim için kendi hayatını riske atma."

"Orada vurulmanı mı isteseydim?Gözlerimin önünde hayatını nasıl mahvettiğinimi izleseydim?Gözlerimin önünde ölmene izin mi verseydim?Seni uzun zaman sonra tekrar bulmuşken,tekrar mı kaybetseydim?Senin yaşamaya değer bi hayatın var."

Arda sinirli bir şekilde baktı bana "Benim hayatım sensin Arya. Bıraksaydında vurulsaydım. Şimdi daha mı iyi oldu?Ben yemin ettim. Seni korumaya yemin ettim. 23 yıl önce. Yine bu evde. Bu koltukta. Ben burada, sana bir şey olmayacağına dair söz verdim."

Kararlılıkla yüzüne baktım "Eğer sana bir şey olsaydı,bana da bir şey olurdu."

"Beni bu kadar sevme Arya. İçime sokasım geliyor seni." Diyerek sıkıca sarıldı bana.

Bende kollarımı boynuna doladım "Bu kadar çok sevilesi olma o zaman."

Boynumu öptü "Çok seviyorum be seni." Huzurla gülümsedim,saçlarıyla boynu arasındaki yeri öptüm.

İpek'ten (bu arada,ipekin ve bazı karakterlerin adını unuttum,onları değiştirdimajajskwks bunun için ek bölüm yazıp atacağım.)

"Bak ben bu kızı yolarım."

"Kimi ipek saçlım?" Anıla bakmadan konuştum. "Melikeyi." Sırıttı anıl "Neden?" Sinirle döndüm. "Nedeni mi var ya? Nasıl yanaşıyor Ardaya?Benim enişteme!" Anıl güldü ve beni kolları arasına aldı. Bende oturduğum kumda yayılıp anılın beline koydum ellerimi ve uzakta telefonla konuşan Melikeye bakmaya devam ettim.

"Şu hareketlere,tavırlara bak ya. Yılan. Sinsi."

"Kime saydırıyoruz bebeğim." Ellerinde biralarla gelen Nazlı ve Hakan'a baktım. Sonra çenemle Melikeyi gösterdim. Nazlı da yüzünü buruştu.

"Iyy. Sümsük."

Güldüm ve anılın kollarında biraz daha yayıldım.

"Herkese 2şer kutu aldım."