BABAMIN GÜNAHLARI

16

Gelin odasında kına için çıkmayı bekliyordum. Cidden evleniyordum ve bu çok garip bir histi. İpek kapıyı tıklattı "Müsait misin?" Bedenimi hafifçe kapıya doğru çevirdim "Müsaitim."
İpek kapıyı açıp bana doğru baktı ve gözleri doldu "Çok güzel olmuşsun."
Birbirimize baktık ve sarıldık. Ayrılıp bana tekrar baktı "Ceyda teyze görseydi o kadar mutlu olurdu ki." Benimde gözlerim dolmuştu. Gülümsedim hafifçe.

"Kızlar müsait misiniz?"Nazlı bize doğru bakıyodu. "müsaitiz Nazlı gel."

Nazlı bize geldi ve koşarak sarıldı "Büyüdük be."

Gülerek el ele tutuştuk "Büyük tabi Nazlı hanım. Baksanıza sizin bile sevgiliniz oldu."

Nazlı utanarak uzaklaştı biraz "Tuğkan geri döndüğünde sevgili olacağımızı hiç tahmin etmezdim. Kadere bak." Gülümseyerek onu dinledim "Ya İpeğe ne demeli."

"Tabi ya, kardeş ayakları. Bi baktık ipek reğis 'kızlar ben galiba Anıla aşık oldum'"

Nazlı İpeğin taklidini yapınca kahkaha atmaya başladık. İpek gülerek vurdu bize "Çok kötüsünüz. Arya bindallının tam aksine."

Gülümseyerek üstüme baktım.

Kınam yakıldıktan sonra üstümü değiştirecektim.

Yeliz Teyze odaya girdiğinde ona baktık "Kızlar artık gelseniz iyi olacak."

"Geliyoruz yeliz teyze."

Kızlar çıktığında bende gözlerimi silip çıkmaya hazırlanıyordum ki odanın kapısı sertçe açıldı.
Kaşlarımı çatarak kapıya döndüm ve Melikeyi gördüm.

"Bindallın güzelmiş Arya Hanım."

"Eyvallah." Bana sinirle baktı "Sen yokken her şey çok güzeldi. Geldin ve her şeyi mahvettin. Ardayı senin elinden alacağım. Görürsün. Evleneceğim diye havalara girme. Sen yokken ben buradaydım Arya. Grubun yeni Aryası olmak için çok çalıştım. Tam olacağım derken sen çıktın. Seni mahvedeceğim."

Sırıtarak ona doğru döndüm.

"Sen yoktun, biz ardayla bu sokaklara aşkımızı kazıdık. Sen yoktun, bizim aşkımız vardı. Ben gittim, ama Ardadan gitmedim. Bunu kafana sok. Ben olmasam bile hep Ardanın kalbindeydim. Senin yanındayken bile onun kalbinde ben vardım. Bu hep böyleydi. O benim, ben onunum. Şimdi,bunu resmileştilereceğiz. Sen hiçbir zaman bu hikayenin bir parçası değildin Melike. Hiçbir zaman da olmayacaksın. Anla bunu artık."

Melike bana sinirle ve gözü dolmuş bir şekilde bakarken sırıtışım genişledi "Benim hayatımdaki tek kişi Arda. Benden alamayacağın şeyler de dostlarım ve Arda. Geri kalanı al senin olsun."

Omzuna çarparak odadan çıktım ve yürümeye başladım. Koridorun sonunda İpekler beni bekliyordu. "Hadi kızım ağaç olduk." "Geldim ağalar."

"Hadi gidelim o zaman."

Dışarı çıktığımızda herkes alkışlamaya başladı. Börüde kına gecelerine erkekler de gelirdi. Ve şuan da erkek karışık herkes bizi izliyordu. Arda yolun başında beni bekliyordu. Onun yanına gittiğimde bana sarıldı ve alnımdan öptü "Çok güzel olmuşsun."

Ona daha sıkı sarıldım ve alkışlar çoğalınca ayrıldık.

Bizimkilerin yanına gittik. Uzaktan arkadaşlık tablomuzu izlemeye başladım. Tuğkanla Nazlı birbirlerinin kulaklarına fısıldaşıp gülüşüyorlardı. Anılın kolu ipeğin omzundaydı, ipekte omzundaki elini tutmuştu ve sallanıyorlardı. Mert ve Hakan da gülüşüp maç konuşuyorlardı. Ayrılmamıştık işte. Tam kadro olmasakta, buradaydık.
Büyümüşük, olgunlaşmıştık, değişmiştik. Değişmeyen tek şey ise dostluğumuzdu.

Günün geri kalanında kınam yakıldı, ve herkes sabaha kadar dans etti. Hayatımdaki en güzel günlerden biriydi.
Kınadan önce ve kına zamanı İpekten

"Ay bizim kınamız var." Anıl gülerek bana doğru baktı "Sakin olsana kızım sanki senin kınan."

"Benim kınam olacağı günler de gelir belki."
Saçımı aldı ve kulağımın arkasına sıkıştırdı. "Gelir belki."

Gülümsedim ve salatalığı ağzıma attım.
Saçım makyajım tamamdı. Sonra gidip Aryaya bakacaktım. Ondan sonra kınanın olacağı mekana gidecektik.

"Çok garip." Anıl'a döndüm " ne garip?" Elimi tuttu "Halimiz." Gülümsedim ve yanağından öptüm "Hiç böyle olacağımızı tahmin edemezdim."

Dudaklarını saçlarımda gezdirdi "İyi ki böyle olmuşuz."

Onu doğru döndüm ve yüzünü avuçladım ve okşamaya başladım "İyi ki."

"Hadi daha çok işimiz var çok. Atla bakalım sırtıma." Gülerek sırtına atladım ve beni arabaya kadar taşımasına müsaade ettim.

********

Aryayı kuaförde bıraktıktan sonra uzak bi yere geçtim ve ağlamaya başladım.

"Güzellik?" Bana doğru gelen Anıla bakmadım.
"Güzellik ne oldu, niye ağlıyorsun?"

Bu sefer baktım ve gülümsemeye çalıştım "Kazandı."

"Kim neyi kazandı İpek anlamıyorum."

"Arya kazandı. Savaşı kazandı. Büyüdü. Kazandı."
Ağlamaktan konuşamıyordum.

"Başardı Anıl. Başardı. Gurur. Duyuyorum. Başardı o. O kaderine mahkum olmadı. Kazandı."

Anıl şefkatle bana baktı "Arkasında senin gibi dostu olduğu sürece hep kazanır."

Anıla sarıldım "Biz hep böyle kalırız değil mi?"
"Ölüm bizi ayırana dek, biz birbirimizden ayrılmayız."