BABAMIN GÜNAHLARI

8

Arda'dan

Arya'yı ameliyata aldıklarının üstünden yaklaşık 2 buçuk saat geçmişti. Herkes buradaydı. Melike,Nazlı,İpek,Anıl,Hakan,Mert,Arya'nın annesi Ceyda Teyze,Annem,babam ve bizim çocukların aileleri. Herkes ağlıyordu. Melike hariç.

Ben ise..Ben ise ameliyat odasının önünde yere çökmüş hıçkırarak ağlayan bi zavallıydım.

Kafamı duvara vurmaya başladığımda yanıma geldi annem "Ne yapıyorsun oğlum delirdin mi?"

Ayağa kalktım ve deli gibi bağırmaya başladım. "Delirdim!Delirdim ben. 5 yıldır kokusunu içime çekemediğim,5 yıldır yüzünü göremediğim,sarılamadığım,dokunamadığım,okşayamadığım kadına tam kavuşmuştum. Olmuştuk be. Eskisi gibi olmuştuk. Ama benim aptal kafam,koruyamadım onu koruyamadım." Ağladığım için sesim boğuk çıkıyordu. Etrafa yumruklar atmaya başladım. "Canımı koruyamadım." Annem de elinin tersiyle ağzını kapatıp ağlamaya başladı. En son su içtiğim cam bardağı alıp kırdım. Kanlı elimle birlikte yere çöktüm.İpek gelip yanıma çöktü. "İpek. Ona bir şey olursa ben yaşayamam." İpekte sesli bir şekilde ağlayarak bana sarıldı. "Olmayacak. O seni bırakıp gitmezki. Gidemez. O Arda'sını bırakıp gidemez hiçbir yere."

Aryadan

"Aryaaaaa!" Nazlının sesini duyunca irkildim.

"Arya,ablacım."

Arkama döndüğümde ablam vardı. Koşarak ona gitmeye çalıştım ama bir şey engel oldu. "Abla?" Dedim. Ablam gel işareti yaptı bana. "Gelebilirsin. Ama şimdi gelme. Veya istersen gel. Ama unutma Arya,eğer gelmezsen,yaşayacağın çok şey olacak."

Ağlamaya başladım "Abla,ya senin gibi olursa benim de sonum."gülümseyerek kafasını iki yana salladı. "Olmayacak güzelim. Çünkü onlar var. Çünkü o var,Senin Ardan var Birtanem." Diyip arkama baktığında ben de arkama baktım.

"Arya?" Herkes oradaydı. Bana seslenen kişi Ardaydı.

"Arda?" Arda elini uzattı. "Dön güzelim ne olur. Bırakma beni böyle."

Durdum bir kaç saniye. O da tekrarladı. "Arya,dön bana yalvarırım. Ben sensiz ne yaparım."

Yavaşça ona doğru adımlar atmaya başladım. Heyecanla bana bakıyordu. Sonunda yanına ulaştığımda sımsıkı sarıldı bana.

"Seni seviyorum."

"Seni seviyorum."

Bir ses daha yankılandığında gözlerimi açmayı denedim. Elimde bir baskı olduğunu hissediyordum,sesleri duyabiliyordum. Bir an gözlerimi açıp tekrar kapattım. Sonunda gitmek üzere olan Ardayı görebildim. Arkasından "Bende seni."diye fısıldadım. Ancak duyabilmişti o beni. Heyecanla arkasına döndüğünde uyanmış beni gördü. Anında kapıyı açıp bağırmaya başladı.

"Uyandı lan. Uyandı."

Bizimkilerin hepsi bir anda odaya girdiğinde güldüm.

"Uyanmış lan gülüyor."nazlı yapay bir şaşkınlıkla Hakan'a baktı "Harbi mi?"

Hakan gülüp nazlının omzuna kolunu attı. "Nasılsın güzellik?" Zar zor çıkan sesimle konuşmaya çalıştım. "Yuvarlanıp gidiyoruz be aşkoşum." Tüm herkes güldü. Daha sonra doktor girdi. Onları çıkardıktan sonra bir takım tahliller yaptı.

1 hafta sonra

"Lan iç şunu lan." Mert'e baktım "ya aç değilim." Mert bir elini beline koyup bir elini havaya kaldırıp işaret parmağını yüzüme sokarcasına salladı.