BABAMIN GÜNAHLARI

Bölüm 11

İpek'ten

Karşımda annemi görmemle bir beş dakika tepki veremedim. Daha sonra Aryaya döndüm "Siz durmayın. Bensiz devam edin. Yarın senden ayrıntıları alacağım." 

Koşarak binadan çıktım. Sahile kadar koşmaya devam ettim. Nefessizlikten ölmek üzereydim. Zaten astımım vardı ve bu beni daha da zorluyordu. Nihayet deniz kenarına ulaştığımda kumlardan destek alarak oturdum. Ve her zaman yaptığım şeyi yapmaya devam ettim. Sessizce ve kimse görmeden ağlamaya.

Hem nefes darlığı çekiyor,hem de ağlıyordum. Boğazımı tutup nefes almaya çalıştım ama astım krizim tutmuştu bir kez. Aniden ağzıma ilacımın girmesiyle nefes alışverişlerim düzelmeye başladı. Anıl telaşla yanıma oturdu "Güzelim iyi misin?" Nefes alışverişim tamamen düzeldiğinde ağlayarak boynuna sarıldım Anıl'ın.

Oda belime sardı ellerini. "Neden şimdi geldi ki? Neden ona ihtiyacım varken yoktu da şimdi geldi?"

Anıl hiçbir şey demedi,diyemedi.

"Arya gittiğinde, bu benim için 2. Yıkımdı. İlk önce annem gitmişti,sonra da Arya. Her şeyimi paylaştığım insan gitmişti. Gitmesi değilde en çok koyan da anılardı. Ateşi çıktığında ben baktım ona. Astım krizlerim tuttuğunda ilacımı veren ve sırtımı sıvazlayan oydu. O gittiğinde kaç kez kriz geçirdim. Hiçbirinde yoktu."

Sonlara doğru ağlamaktan sesim boğuk çıkmıştı. Anılında gözleri dolmuştu. Kemikli elleriyle gözyaşlarımı sildi. Bende kendimi konuşabilecek derecede toparladıktan sonra konuşmaya devam ettim.

"Keşke annem biraz daha yanımda durduktan sonra gitseydi. Annem olduğunu hissettirseydi. Sadece işle ilgilenmeseydi. Her zaman ikinci plana atılan ben oldum zaten. Herkes gitti benden ama ben herkesi affettim. Ya ben artık dayanamıyorum. Hiçbir şey olmamış gibi giden insanların gelip te hayatlarını yine hayatıma sokmak istemelerine dayanamıyorum. Ben Aryaya zor dayandım,Her şeyim olduğu için alıştım. Ya ben 13 senedir annemi görmüyorum. Ben nasıl alayım onu hayatıma?Neden hep bana oluyor. Niye kimsenin en değerlisi olamıyorum?"

"Çok güzelsin." Hızlanmaya başlayan kalp atışlarımla Anıla baktım.

"Kim aksini düşünür bilmiyorum ama çok güzelsin. Ağlarken de gülerken de. Çok güzelsin."

"Ve ben sanırım bu güzel kadına aşık oldum."

Yaşlı gözlerle anıla baktım. Dudakları dudaklarımla buluştuğunda gözlerimi kapadım.

Arya'dan

Pencerenin önünde İpeki bekliyordum. Bana geleceğine dair mesaj atmıştı. Saat gece 3.30 da... Gelmesiyle pencereyi araladım ve tırmanmasını bekledim.

İçeri gelince derin bir nefes aldım.

"Hoşgeldin canım."

Yüzüğüme baktı "Oh be. Sonunda sizi sözlü gördüm ya. Ölsem de gam yemem."

Güldüm "Sen beni boşver. Senin arkandan Anıl çıktı. Ne konuştunuz."

Utanarak baktı yüzüme. Heyecanla yatakta doğruldum. "İpeek. Anlatsana."

O da heyecanla yatağa oturdu " Ya tamam anlatacağım ama öyle çok büyük tepki vermek yok."

"Tamam tamam yok."

Tebessümle baktı "Öpüştük." Heyecanla gözlerimi açtım "dudakla olandan."

İpek gözlerini devirdi "Hayır Arya burunla olandan. Ne mal adamsın ya."

Koluna vurdum "Dalga geçmesene kızım. Ee sonra noldu."

"Ya sevgili olmuş olabiliriz biraz."