Voorgoed Verdwenen - Vlees fanfictie

Hoofdstuk 27

Pov Femke

De bel ging terwijl ik rustig film zit te kijken. Kan die persoon niet op een beter tijdstip komen. Bijvoorbeeld wanneer ik er niet ben. Altijd als er iemand aanbelt, moet ik de deur open doen. Misschien gaat dat mens wel weg als ik niet open doen. Een paar minuten blijft het stil, maar dan gaat bel weer.
"Femke! Doe open!" roept mijn moeder vanuit de keuken. Ik zucht diep en zet de film op pauze.
"Femmie!" zegt het kind dat voor me neus staat. Het is mijn nicht Lis. Van alle mensen die kunnen komen moet het haar zijn.

"Hoi Lis." zeg ik en knal de deur dicht. Ik
wil weer terug lopen, maar Lis belt weer aan. Ik open de deur weer en zeg: "Als iemand de deur in je gezicht gooit, betekent dat die persoon je niet wilt zien." Kom op Lis. Dat weet iedereen. Ik wil de deur weer dicht gooien alleen Lis doet haar lange lichaam er tussen dus kan het niet zonder haar te raken. Ik zou de deur ook zo dicht doen, maar dan kom ik in de problemen. Normaal zou ik het alsnog doen alleen morgen is het Oud en Nieuw feestje bij Eli en ik wil daar graag heen. Anders zit ik hier de hele nacht met mensen waar ik niks mee heb.
"Wat kom je doen Lis?" vraag ik geïrriteerd.
"Dat weet je toch. Ik blijf logeren." zegt ze met haar vervelende vrolijk stem. Mijn mond valt open van verbazing. Dit kan niet waar zijn. Ik kan haar echt niet uitstaan en nu blijft ze hier logeren. Normaal zie ik haar nooit en nu zie ik haar teveel.
"Neem jij mijn koffer mee." zegt ze en loopt langs me heen. Ze denkt serieus dat ik dat ga doen? Dan is ze gek. Iedereen weet dat ik dat echt niet ga doen. Ik gooi de deur dicht en loop terug naar binnen terwijl haal koffer nog steeds buiten staat. Hopelijk gaat het regenen of sneeuwen. Dan worden al haar spullen nat.

"Mam, waarom heb je niet gezegd dat Lis hier kwam?" vraag ik aan haar in de keuken. Als ik dit had geweten, ging ik wel bij Lotte slapen. Of bij Line, of bij Eli, of bij Kath, of bij Mees. Nee, niet bij Mees.
"Dat heb gezegd. Leuk hè dat ze hier is. Ze komt nooit hier." zegt ze vrolijk.
"Echt geweldig." mompel ik. Ik meen er natuurlijk niks van. "Waar slaapt ze?"
"Bij jou." antwoord ze. Nee!

"Waar is mijn koffer?" vraagt Lis als ik mijn kamer binnen kom met lege handen.
"Buiten." antwoord ik droog.
"Je moest het mee naar binnen nemen!"
"Als je het zo graag binnen wil hebben, moet je het zelf doen." Lis zegt nog van alles en nog wat en gaat dan naar beneden om haar koffer te pakken.

Pov Nienke

Ik moet een plan verzinnen om Tom en Lilya te koppelen. Alleen kan ik dit niet. Normaal zal Zianne om hulp vragen, maar ze heeft het al zo zwaar met Mees, dus ik besloot om naar Kath te gaan. Ze heeft vast toch niks beters te doen.

De deur word open gedaan door Kath.
"Hey Kath, ik heb je hulp nodig." Kath kijkt me raar aan.
"Je hebt mijn hulp nodig? Nien, voel je je wel goed?" zegt ze en leg haar hand op mijn hoofd die ik weg sla. Ik loop naar binnen en zie alle rommel binnen.
"Wat is hier gebeurt?" vraag ik stomverbaasd.
"Mees." antwoord ze kort.
"Oh." Ik knik.

"Je kent Tom en Lilya toch?" vraag ik als we de woonkamer binnen lopen. Kath knikt.
"Ja, die hadden vroeger op de basisschool verkering. Ik ship ze nog steeds..." Kaths mond valt open.
"Vind jij Tom leuk?" vraagt ze nieuwsgierig met een enorme lach.
"Nee!" Ik zucht en pak een kussen van de bank die ik naar haar hoofd gooit. Raak, natuurlijk.
"Nee, luister, Lilya vind Tom leuk, maar ze durft het niet tegen hem te zeggen. Ze weet niet eens of hij haar leuk vind. Dat moeten wij te weten zien te komen." vertel ik. Kath luistert aandachtig. Na mijn verhaal staat ze op en rent ze naar boven.
"Nien! Kom!" roept ze vanaf halverwege de trap. Snel ren ik achter Kath aan. Waar gaat ze naartoe?

"Normaal komt nooit iemand hier, maar dit keer is het belangrijk." zegt Kath terwijl zoekt in haar zakken.
"Ik dacht dat die sleutels hier in zaten." mompelt ze. "Wacht even, ben zo terug." Ze stormt de trap af en al snel is weer boven. Ze opent de deur en zegt: "Let niet op de troep." Ik knik en volg haar naar binnen. Ik zie allemaal foto's en teksten. Hier en daar liggen papieren. Er staat een groot bord met allemaal van die lijnen tussen personen en plaatsen. Wat is dit voor plek?

"Ik zei dat je niet op de troep moet letten. Je bekijkt alles. Dit is wel een privé plekje. Niet aankomen!" gilt ze als ik in stapel papieren kijkt.
"Wat doe je hier allemaal?"
"Oh gewoon." antwoord ze schouderophalend. "Stalken, ships verzinnen, zorgen dat de ships echt wat worden." vertelt ze. "Maar nu jou ding. Tom en Lilya hè." Ze trekt een raar gezicht. Waarschijnlijk had er iets anders moeten gebeuren.
"Ja!" zeg ik enthousiast. "Wat doen we als eerst?" vraag ik nieuwsgierig.
"Als eerst gaan we stalken. We moeten te weten of ze wel chemie hebben. Femke shipte mij en Vlo. Ze noemde het volgens mij Vlokth. Vreselijk. Ik en Vlo hebben totaal geen chemie!"
"Kath!" onderbreek ik haar. "Het plan."
"Ja... Ja het plan. Na het stalken gaan we een shipnaam verzinnen. Dan de laatste stap, die is ook het moeilijkst, we zorgen dat ze ssmen komen."
"Oke, maar ze hebben chemie hoor. Lilya heeft al toegegeven dat ze hem leuk vind."
"Ho, ho, niet zo snel." Snel pakt ze een blauw boekje versiert met stickers. Ze maakt wat aantekeningen.
"De shipnaam." zegt Kath. Ze schrijft weet wat op.
"Lilya en Tom. Lilom? Nee. Liom?" Ze schudt haar hoofd. Ze mompelt meer namen. "Ja dat is het! Tomya!" gilt ze. Tomya. Ik knik instemmend.
"Perfect! Wat nu?"
"Nou eh nu moeten we gaan kijken of Tom Lilya wel leuk vind. Anders hebben we niks aan deze ship, want ze komen dan toch niet samen."