Voorgoed Verdwenen - Vlees fanfictie

Hoofdstuk 16

Pov Floor

Sinds kort zit Mees bij ons aan de tafel. Mees is wel ineens erg goed bevriend met Vlo. Lilya is ergens anders gaan zitten. Bij Nienke en Zianne. Ik kijk een beetje rond door de aula. Ik word hier toch volledig genegeerd. Ik kan ook niet altijd de aandacht hebben. Het is druk zoals altijd. Of misschien is de aula gewoon te klein? Ik zie een bekend persoon aan de andere kant van de aula lopen. Het is Esmee. Zou ik naar haar toe gaan? Ik hou haar nauwlettend in gaten. Dat heeft waarschijnlijk opgemerkt. Ze stopt en kijk me aan. Haar ogen schieten over de tafel heen. Ze schudt haar hoofd zacht en loopt dan hard weg. Moet ik achter haar aan gaan? Ik wil opstaan en achter haar aan gaan, maar iets in me houd me tegen. Ondertussen is Esmee al uit het zicht verdwenen.

Pov Eline

Ik dwaal tijdens de pauze een beetje rond door de gangen. Ik wil niet naar de aula. Ik wil Eline niet zien. Voorlopig niet meer. Iemand rent tegen me aan. Ik wankel wat naar achter, maar val gelukkig niet. Ze laat wat spullen vallen. "Nee he." zucht ze. Snel pakt ze haar spullen weer op. "Sorry." zegt ze en doet haar haren uit haar gezicht. "Heb ik je pijn gedaan?" vraagt ze bezorgt. "Nee, gaat het goed met jou?" vraag ik. "Niet echt, maar dat is niet jou probleem. Kan je me vertellen waar lokaal 230 is? Ik ben nieuw hier." zegt ze. "Oh, wist ik niet. Ik ben Eline en ja ik leid je anders wel een beetje rond." Ze glimlacht. "Dat is super. Ik heet trouwens Esmee." Samen lopen we verder. "Wat vind je van hier?" vraag ik aan haar. Ze denkt na. "Mijn vorige school was groter en leek daardoor wat rustiger. Hier is het wat kleiner, maar wel erg druk. Het lijkt wel als of er overal kinderen zijn. Ik heb een vraagje voor jou." zeg ze en stopt met lopen. Ze kijkt me aan. "Ben jij die Eline die bevriend is met die andere Eline?" vraagt ze. "Was," verbeter ik haar en begin weer met lopen. "Ik en Eline zijn nu geen vriendinnen meer." "O... En waarom nu niet meer?" "We kregen ruzie." antwoord ik. "Meer wil ik er niet over zeggen." Esmee knikt. "Oke, je hoeft het me ook niet te vertellen. Als je het kwijt wilt, mag je het altijd tegen me vertellen, maar probeer het goed te maken met haar. Jullie waren zulke goede vriendinnen. Het zou erg jammer zijn dat jullie vriendschap nu kapot gaat vanwege 1 ruzie." Ergens heeft ze gelijk. Het zou inderdaad jammer zijn dat vriendschap zou gaan vanwege 1 ruzie. "Heb jij dat gedaan dan? Ruzie maken en nooit meer goed maken?" vraag ik. "Nee, ik heb geen ruzie gemaakt. Ik liet haar in de steek. Ik heb nooit meer iets van mezelf laten horen. Ze had me 1 keer iets gestuurd en ik heb nooit gereageerd. Misschien had ik iets moeten zeggen. Misschien waren we dan nog bevriend." zegt ze. Ik hoor de pijn in haar stem. Ze heeft het er moeilijk mee. We komen aan bij het lokaal. "Mag je mobiel eens?" vraag ik. "Dan zet ik mijn nummer er in. Dan zouden we een keer ergens kunnen afspreken." Esmee knikt en geeft haar mobiel aan mij. Ik zet mijn nummer er in. "Als er iets is, mag je me altijd iets sturen." zeg ik en vlak daarna gaat de bel. "Zou ik doen. Dank je voor de korte rondleiding." zegt ze. Ik lach. "Geen probleem. Ik ga bye!" roep ik terwijl ik rustig weg loop.

Pov Mees

Ik zit er toch wel mee. De kus van Zianne en mij. Het voelde zo... Goed. Als of het moest gebeuren. "Ik ben zo weer terug." zeg ik tegen Vlo en loop weg. Naar Zianne. Zianne zit aan een tafel. Ze lacht. Als ze lacht dan voel ik iets van binnen. Een onbekend gevoel. Zou dat het gevoel zijn dat ik verliefd ben. Ik weet het niet. Ik ben nog nooit echt verliefd geweest. Ik pak Zianne's hand. "Kom je even mee." zeg ik niet al te hard. Nienke en Lilya zijn druk met elkaar aan het praten. Ze hebben niet eens door dat ik hier ben. Zianne knikt. Ik trek haar mee door de drukte. We lopen ergens heen waar het rustiger is.

We komen ergens aan achter in de school. Daar zijn de gangen leeg. Er is niemand. Geen leerling en geen docent. Ik probeer een deur van een lokaal te openen. De deur van lokaal 403 gaat open. Ik laat Zianne naar binnen lopen. Daarna loop ik zelf naar binnen en sluit ik de deur. We gaan zitten op het bankje achter in het lokaal. Dit is een lokaal waar Nederlands word gegeven. Als je klaar bent, mag je lezen en dat mag ook het bankje achter in de klas. Mooi dat dit lokaal open is. "Zo... Wat wil je me vertellen?" vraagt Zianne. "Ik wou met je praten over die kus." "Ja, daar wil ik het ook over hebben." Ze kijkt onzeker naar beneden. "Mees, ik denk dat ik verliefd op je bent." zegt ze zacht. Bijna onverstaanbaar. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik ben zelf niet eens zeker over mijn gevoelens voor Zianne. Ze is echt eej geweldig meisje. Ik wil haar geen pijn doen. Wat als mijn gevoelens voor haar niet echt zijn. Wat als ik me inbeeld dat ik verliefd op haar ben. "Mees, zeg wat alsjeblieft." Ik open mijn mond, maar er komt geen woord uit. "Ik weet genoeg." zegt ze zacht. Ze staat op en loopt langzaam weg. Ik zit nog steeds bevroren op de bank. Ik wil iets zeggen, maar er komt niks uit me mond. Ik wil achter haar aangaan, maar mijn lichaam weigert iets te doen. Dan is ze weg. Te laat. Ik heb mijn enige kans bij haar verpest. Dit vergeeft ze me waarschijnlijk nooit meer.

Alvast een gelukkig nieuwjaar!! 🎉🎉