Voorgoed Verdwenen - Vlees fanfictie

Hoofdstuk 28: Oud en Nieuw - Deel 1

Pov Femke

"Nee, echt niet! Ik neem Lis echt niet mee naar het feestje van Eli!" schreeuw ik kwaad naar mijn ouders. "Het is een feestje waar je alleen naar binnen kan als je een uitnodiging heb gekregen en die heeft Lis niet. Ik neem haar niet mee." Ik doe mijn armen over elkaar. Met een kwade blik kijk ik ze aan.
"Je neemt haar mee Femke. Je regelt maar wat met die vriendin van je." zegt mijn vader streng. Ik probeer van alles maar het is onmogelijk om mijn ouders van gedachten te brengen. Er is geen uitweg. Lis moet ook naar het feestje. Kwaad stamp ik op de trap. Ik zwaai mijn kamer deur open en Lis ligt op haar buik op het luchtbed.
"Zorg dat je om 8 uur klaar staat. Ik en Lotte komen je dan ophalen om samen naar Eli's feestje te gaan." Zonder te wachten op Lis' antwoord loop ik de kamer uit.
"Ik ga naar Lotte!" roep ik nog voordat ik vertrek.

"Zo ramp is ze toch niet." zegt Lotte. Ze staat voor de spiegel kijken welke outfit ze vanavond aan moet doen. "Jurk of broek?" vraagt ze aan mij.
"Jurken staan mij niet, maar jou wel. Maar doe die broek aan en dit shirtje." zeg ik en pak dat uit haar kast.
"Lis is echt wel erg. Ik kan haar niet uitstaan. Ze denkt dat ze baas is en me kan laten doen wat ze wilt. Dat gaat mooi niet gebeuren." Lotte lacht.
"Jij luistert naar niemand. Dat weet ze niet. Jullie zien elkaar nooit. Misschien als jullie elkaar wat vaker gaan zien, gaan jullie elkaar vast wel leuker vinden." Ik reageer er niet op.
"Make-up?" vraag ik.
"Ja, maar niet al te overdreven. Ik wil er wel goed uit blijven zien."
"Ja, voor Vlo zeker." zeg ik en begin te lachen. Lotte slaat op mijn arm.
"Kap er over. Anders begin ik over jou en Mees." Hoe graag ik ook een opmerking wil maken, hou ik toch mijn mond en begin met haar make-up.

Nadat we klaar waren, gingen naar mijn huis om mijn irritante nicht op te halen.
"Lis! Ben je klaar!" schreeuw ik naar boven. Ik hoor snelle voetstappen dat zou vast betekenen dat ze klaar is.
"Oke, we kunnen gaan!" roept ze vrolijk.
"Veel plezier." zeggen mijn ouders nog voordat we gaan. Plezier zou ik hebben als jullie Lis gewoon hier hielden.

Pov Eline

De bel ging alweer. Waarom kon iedereen niet gewoon in 1 keer met ze alle komen. Dan hoef ik niet steeds de deur open te doen.
"Eli!" roept Lotte vrolijk. Ik lach. Femke trekt Lotte mee naar binnen. Zacht hoor ik haar zeggen: "Houd me maar uit de buurt van Lis. Anders geef ik haar straks echt een klap."
Het derde meisje dat dus Lis heet staat daar nogal ongemakkelijk.
"Kom toch binnen. Anders word hier binnen nog koud." zeg ik en sleur haar binnen. Vervolgens gooi de deur met een klap dicht.

Pov Esmee

Ik baan me door de menigte opzoek naar Floor. Ik vind haar in de gang. Ze staat te praten met Vlorile. De ontzettend knappe Vlorile. Floor vertelde me hoeveel hij voor haat betekent. Ik denk dat ze verliefd op hem is. Als de muziek iets zachter stond, kon ik horen wat ze zeiden, maar de muziek staat zo hard dat we allemaal weg gaan met een gehoorbeschadiging. Ik had niet door dat ik al minutenlang naar Vlorile aan het staren was.
"Esmee!" riep ineens Eline in mijn oor. Geschrokken draaide ik me om.
"Was dat echt nodig?" zeg ik kwaad en wrijf over mijn oor. Eline grinnikt en knikt.
"Waarom staar je zo Vlo." zegt ze op een fluister toon.
"Ik staar niet naar hem! Ik ging naar Floor!"
"Nee hoor, want je staat hier voor mijn neus." Ze draait zich om en huppelt vrolijk door de drukte.
"Vlesmee, Vlesmee, Vlesmee!" schreeuwt ze boven de muziek uit. Ik wil achter haar aan gaan, maar ik word tegengehouden door Floor die met haar hand mijn arm stevig vast houd.
"Is Vlo niet geweldig?" zeg ze giechelend. Ze gaat tegen de muur leunen.
"Hij is echt mijn beste vriend. Een leven zonder hem is onmogelijk. Ik houd van hem."
"Dus je vind hem leuk?"
"Ja." antwoord ze blozend.

Ik wist niet hoe ik daar op moest antwoorden. Tuurlijk zag ik dit aankomen. Ik ben niet blind. Maar ik kon geen gepaste reactie verzinnen. Ik vind Vlorile wel een klein beetje leuk. Hoe moest ik nou hier op reageren? Gelukkig had ze het niet door en begon ze te praten over Vlorile.

Pov Nienke

Ik prik in Lilya's zij.
"Is Tom hier ook?" vraag ik enthousiast.
"Tom? Wie is Tom?" vraagt Zianne die terug komt met onze drankjes.
"Tom is de jongen waar Lilya verliefd op is." Ik kijk haar aan. Ze word helemaal rood. Ik neem ondertussen een slokje.
"Nien, niet iedereen hoeft dit te weten." fluistert Lil.
"Wat maakt het uit. Als jullie een relatie krijgen, weet iedereen het sowieso." Lilya kijkt me boos me aan en geeft me een klein duwtje.
"Houd je mond er over." sist ze kwaad.
"Ik hoef voorlopig geen vriendje meer. Ze zijn onbetrouwbaar en voor je het weet lopen ze met een andere jongen te zoenen." zegt Zianne.
"Niet alle jongens zijn zo. Wat wil je dan? Voor de rest van je leven alleen zijn?" Ik zet mijn beker op het tafeltje en loop terug naar de woonkamer.

Ik praat, dans en zing met wat mensen. Het maakte me niet uit met wie, ik wou heel even weg van Lil en Zi. Na een tijdje ben ik kapot. Ik leun rustig tegen de muur.
"Hier." hoor ik en krijg een beker met drank aangeboden. Ik neem het aan en begin er uit te drinken.
"Dank je." zeg ik en kijk op om te weten wie mij dit drankje gaf. Er stond alleen niemand meer naast me. De persoon van het drankje is al lang vertrokken.