Voorgoed Verdwenen - Vlees fanfictie

Hoofdstuk 25

Pov Mees

"Hey Mees." zegt Zianne als ik opneem.
"Hey." zeg ik vrolijk terug. Ik heb nagedacht over de kus net Vlo. Het was niks bijzonders. Niemand behalve Elie weet er van. Ze gaat niks doorvertellen. Zianne hoeft dit nooit te weten.
"Kom je even langs?" vraagt ze. Ik hoor dat ze anders klink. Serieuzer.
"Tuurlijk. Ben er over 5 minuten."

Waarover zou ze willen praten? vroeg ik me af. Ik kom het zo te weten. Ik bel aan en de deur word open gedaan door Zianne. Ze lacht niet echt. Met moeite komt er een klein lachje. Al mijn vrolijkheid verdwijnt als ik haar zo zie.
"Hey Zi, is er wat?" vraag ik bezorgd. Ik loop naar binnen en wil haar een kus geven, maar ze duwt me weg. Ze doet de deur dicht en loopt stil naar de woonkamer. Ik volg haar en ga naast haar op de bank zitten.
"Ik weet het." fluistert ze. Ik kijk haar niet begrijpend aan. Wat weet ze? Het enige waar ik aan kan denken is aan die kus. Maar dat kan ze niet weten.
"Die kus." zegt ze nog zachter. Mijn mond valt open van verbazing en mijn ogen worden groter.
"W-welke kus?" stotter ik.
"Doe niet zo dom Mees. Van jou en Vlorile." Zianne kijkt me aan. Ik zie de tranen in haar ogen.
"Je kon het me vertellen. Maar je deed het niet."
"Ik kon het niet. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik zat de hele tijd te denken of het wel of niet moest vertellen. Die kus betekende niks voor mij. Hij zoende mij en ik duwde hem weg!"
"Je het me moeten vertellen. Misschien kon ik het je dan vergeven." Tranen rollen over haar wangen. Ik weet niet meer wat ik moest zeggen. Dan bedenk ik me opeens iets. Hoe weet Zianne hier van?
"Hoe weet jij hier van?"
"Kath, ze liet me een foto zien."
"Hoe kwam ze aan die foto?"
"Hoe moet ik dat weten. Maakt het veel uit! Jij stond er op en je zoende hem!" schreeuwt ze.
"Ik wou hem niet zoenen! Hij zoende mij!" We begonnen te schreeuwen. Steeds harder en harder. Door elkaar heen. Ik bleef maar herhalen dat ik het niet wou. Dat ik hem weg duwde. Maar ze geloofde me niet. Dit was het einde van ons. Allemaal dankzij Kath.

Kwaad liep ik door de sneeuw. Ik weet precies waar ik heen loop. Kath. Ik stamp kwaad in de sneeuw. Bij haar aangekomen druk ik extra lang op de bel. De deur word door haar open gedaan. Ik duw haar naar binnen en gooi de deur dicht.
"Je hebt alles verpest! Ze had het alleen van mij mogen weten. Ze mocht het helemaal niet weten. Als jij niks had gezegd waren we nu nog samen geweest!" schreeuw ik naar haar. Ik schreeuw meer. Alles wat ik tegen kom gooi ik kom de grond. Alles gaat kapot.
Ik ben een soort tornado. Ik verwoest alles wat tegen kom. De jassen die aan de kapstok hangen lagen verspreid over de grond. De spiegel had ik gebroken en er lagen stukken spiegel op de grond. De fotolijst is gevallen en is kapot. Maar de foto zelf is nog heel. Kath staat in het midden van alles en kijk met grote ogen mij aan. Niet wetend wat ze moet zeggen. Ik begin rustiger te worden en besef wat ik hier nu heb gedaan.
"Mijn moeder gaat dit niet zo leuk vinden." zegt ze.

Iris' boekje 2

Nee! Dit kunnen ze me niet laten doen. Ik kan dit niet.

Je hebt voor dare gekozen. Leuke keuze! Hier is je opdracht: Je vriend, Vlorile, heeft een buurjongen, Charlie. Die ken je vast wel. Hij heeft een vriendinnetje, Lis. Nu willen wij dat je Charlie zoent recht voor Lis' neus. Je weet wat er gebeurt als je weigert. Veel plezier Iris.
X -5

Ik haat die mensen! Ik pak een pen van mijn bureau en gooi die door mijn kamer. Ik verscheur een paar tekeningen die mislukt zijn. Mijn mobiel maakt weer zo geluidje. Kwaad pak ik hem op. Weer van -5

Je moet het doen op 14 februari.
-5

14 februari. Dan is het Valentijnsdag. de dag van liefde. Dat is over exact 12 dagen.

De dagen tot 14 februari waren zenuwslopend. Ik kon niet rusten. Stilzitten was al helemaal onmogelijk. Ik probeerde zo normaal mogeljjk doen, maar dat leek wel onmogelijk. Dan was er nog een plan B, ontwijk iedereen.

14 februari. Ik houd al sowieso niet van Valentijn en nu al helemaal niet. Het liefst bleef ik de hele dag in bed liggen. Met veel tegenzin stapte ik uit en deed al mijn dingen. Beneden lag er briefje. Gelijk wist ik dat het van -5 was.

Hier moet je zijn om 15:13.
-5

Er stond een locatie bij geschreven waar ik meteen na school heen ging.

Vanaf een afstandje keek naar hem. Hij zat op een bankje met een doosje in zijn handen. Hij keek nerveus om zich heen. Ik had een nog een bericht gekregen wat ik precies moest toen. Het voelt vreselijk om twee mensen uit elkaar te halen. Ik wil dit niet doen! Maar ik heb geen keuze. Of hun liefdesleven verpesten of Vlo's leven laten eindigen.

Ik zie vanaf een afstandje Lis aan komen. Ik adem diep in. Dit is het moment. Lis is er bijna. Ik kijk zo vrolijk mogelijk en loop zelfverzekerd naar Charlie.
"Hey lieverd!" roep ik naar hem. Charlie kijkt verbaast op. Charlie heeft Lis nog niet gezien. Alles gaat precies volgens 5's plan. Ik trek hem van het bankje af. Ik kijk naar zijn handen en zie het doosje.
"Voor mij? Dankje dat is zo lief." Ik pak het pakje uit zijn handen en geef hem een knuffel. Ik laat hem los en kus hem. Na een minuut duwt hij me weg. Ik kijk naar Lis. Over haar wangen rollen tranen. Snel draai ik me weer terug naar Charlie. Ik hoor snelle voetstappen, Lis.
Ze duwt me weg. Ik doe niks terug. Ik doe helemaal niks.

Ik heb gedaan wat ik moest doen.