In love with the player? (Book 1) [✔️]

Κεφαλαιο 59 *Um...something sexy*

Ραιτερς νοουτ: ΝΑΙ ΤΟ ΒΑΖΩ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΩ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ Ή ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΘΩΣ ΠΕΡΙΕΧΕΙ... ΧΜ ΞΕΡΕΤΕ ΜΩΡΕ.... ΑΠΑΥΤΟΥΛΙ... ΜΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ. ΟΠΟΤΕ ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΘΑ ΣΟΥ ΕΧΩ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΓΡΑΦΩ ΠΟΤΕ ΑΥΤΟ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ. ΚΑΠΙΣ? ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ. Να σημειωθει επισης οτι εγω ΔΕΝ ηθελα να γραψω κατι τετοιο, δηλωνω αθωα και ω.....ωωω μου πηρε ωρα να αποφασισω αν θα το κανω τελικα ή οχι ιτ γουοζ χαρντ μπιλιβ μι. ΟΣΟ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΜΙΚΡΗ ΣΑΡΔΑΝΑΠΑΛΙΤΣΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ ΟΛΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ HERE IT IS. ENJOY:) 

Εγω: Δεν το πιστευω οτι οντως εμαθα να κολυμπαω μετα απο τοσα χρονια!

Ειπα ενθουσιασμένη καθως στεγνωνα τα μαλλια μου με μια πετσετα

Δανιηλ: ειναι ολα θεμα δασκαλου

Ειπε υπερήφανα κοιτωντας την ωρα στο κινητο του

Εγω: μα φυσικα μεγαλε δάσκαλε Σιφου

Δανιηλ: μπορεις να γινεις το Κουν Φου Παντα μου αν θες

Εγω: ιιι αυτο ηταν υπονοούμενο για το βαρος μου;

Ειπα και καλα πληγωμένη σταυρώνοντας τα χερια μου μπροστά στο στηθος μου

Δανιηλ: πω γαμωτο το κατάλαβε...

Εγω: φυσικα και το καταλαβα! Τι ωρα εχει παει τελικα;

Δανιηλ: 12:30 το βραδυ κιολας

εγω: ουαου αληθεια περασαμε πολυ ωρα κολυμπώντας 

Δανιηλ: ειδες πως περναει η ωρα μαζι μου?

εγω: ναι βεβαια βεβαια

συμφωνησα μαζι του ειρωνικα και τον φιλησα τυλίγοντας τα χερια μου γυρω απο το σβερκο του. Εκεινος το συνεχισε βάζοντας τα χερια του γυρω απο την μεση μου και τραβώντας με ακομα πιο κοντα του. Αυτος κατεβηκε στον λαιμο μου αφήνοντας υγρα φιλια και εκει και πιπιλωντας ορισμενα σημεια. Τον απομαρκυνα λιγο αποτομα απο πανω μου και με κοιταξε παραξενεμενος

εγω: που ειναι η Ελινα και ο Ντυλαν?

Δανιηλ: καπου μακρια απο εδω και πηδιουνται

ειπε χαλαρα και τον κοιταξα με το βλεμμα που παιρνει η μανα σου οταν σε ακουει να βριζεις για το παραμικρο

εγω: τς Δανιηλ!

Δανιηλ: τι? αφου αυτο κανουν!

εγω: τελος παντων...